Başbakanlık

Kanunlar ve Kararlar 5.8.1999

Genel Müdürlüğü

Sayı : B.02.0.KKG.0.11/101-592/3717

Dışişleri Bakanlığınca hazırlanan ve Başkanlığınıza arzı Bakanlar Kurulunca 24.6.1999 tarihinde kararlaştırılan “Avrupa Patentlerinin Verilmesi ile İlgili Avrupa Patent Sözleşmesi ve Eklerine Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair Kanun Tasarısı” ile gerekçesi ilişikte gönderilmiştir.

Gereğini arz ederim.

Bülent Ecevit

Başbakan

Münih Sözleşmesi olarak da adlandırılan Avrupa Patent Sözleşmesi 5 Ekim 1973’de imzalanıp, 7 Ekim 1977’de yürürlüğe girmiştir.

Türkiye, başlangıcı 8 Eylül 1949 olan, Strasbourg’da toplanmış Avrupa Konseyi Danışma Meclisinin bir Avrupa Patent Kurumu kurulmasına ilişkin bir Sözleşmenin yapılmasını savunduğu ve bunun için bir Uzmanlar Komisyonunun oluşturulmasını önerdiği bu sürece başından beri katılmıştır.

Türkiye 6 Haziran 1947 tarihinde kurulan ve bugün Avrupa Patent Kurumunca devralınan Uluslararası Patent Enstitüsünün (IIB : Institut International des Brevets) de eski bir üyesidir.

Türkiye, Münih Diplomatik Konferansında temsil edilmiş, fakat Sözleşmenin kabulü konusunda oylamada çekimser kalmış ve Türk Delegasyonunun çekimser oy kullanmasının nedeninin Türk Hükümetinin Sözleşmeye karşı olması değil, Sözleşmeyi yeniden gözden geçirme isteği olduğu belirtilmiştir.

Münih Diplomatik Konferansı, 5 Ekim 1973’de imzalanan Avrupa Patent Sözleşmesi (Münih Sözleşmesi) ile sona ermiştir. Sözleşme önce 14 devletçe imzalanmış, imza süresi içinde daha sonra iki devletin de imza koyması ile bu sayı 16’ya yükselmiştir. Halen Sözleşmeye üye ülke sayısı 19’dur. Bu ülkeler şunlardır: Hollanda, İngiltere, İsveç, Danimarka, Almanya, Avusturya, Yunanistan, Fransa, İsviçre, İtalya, Lihtenştayn, Portekiz, Monako, Finlandiya, Belçika, İspanya, Lüksemburg, İrlanda, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi.

Sözleşme, 178 maddeden oluşmaktadır. Fakat Sözleşmenin 164 üncü maddesinde açıkça belirtilmiş olduğu gibi aşağıdaki düzenlemeler Sözleşmeyi tamamlar ve onun ayrılmaz parçası niteliğindedir.

– Sözleşmenin uygulanmasına ilişkin Yönetmelik,

– Ulusal mahkemelerin yetkisi ve özellikle Avrupa Patentinin verilmesine yönelik taleplerle ilgili olarak verilen Ulusal Kararların Tanınmasına İlişkin Protokol,

– Avrupa Patent Organizasyonuyla İlgili Ayrıcalık ve Muafiyetler Protokolü,

– Avrupa Patent Sisteminin Merkezileştirilmesi ve Uygulanmasına İlişkin Protokol,

– Sözleşmenin 69 uncu Maddesinin Yorumu ile İlgili Protokol,

– Avrupa Patent Sözleşmesi her devletin katılımına açık bir Sözleşme değildir. Sözleşmenin 165 inci maddesine göre Sözleşmeye katılma hakkı olan devletler, Sözleşme ile ilgili olan Hükümetler Konferansına katılmış olan devletlerle, konferansa katılım için davet edilmiş olan devletlerdir.

Bununla birlikte Sözleşmenin 166/1-b maddesine göre, İdare Konseyinin daveti ile diğer Avrupa devletlerinin de Sözleşmeye katılması mümkün olabilir. Türkiye, yukarıda belirtildiği üzere bu sürece başından itibaren dahil olduğu için İdare Konseyinin böylesi bir davetine gerek olmaksızın Sözleşmeye katılma hakkına sahiptir.

Sözleşmenin birinci kısmını oluşturan genel hükümler, Sözleşmeye egemen olan temel ilkeleri şu şekilde belirlemiştir.

– Patentin verilmesi işlemi ile ilgili ortak hukukun yaratılması,

– Avrupa patentinin isteme bağlı olarak üye devletlerden biri veya hepsi için verilebilmesi,

– Avrupa patentinin üye devletlerde, ulusal haklar gibi hüküm ve sonuç doğurması,

Genel hükümlerde yer alan ilkelerden anlaşıldığı gibi, Sözleşme esas itibariyle başvuru ve patent verilmesi işlemlerinde rasyonelleşmeyi gerçekleştirme amacına yöneliktir. 1 Ocak 1996 tarihi itibariyle Türkiye’nin de taraf olduğu Patent İşbirliği Antlaşması, başvuru işlemlerinde merkezileştirmeyi sağlarken, Avrupa Patent Sözleşmesi bunun da ötesinde bir adım atmıştır. Yani başvuru işleminin yanı sıra patent verilmesi işleminin de merkezileştirilmesi sağlanmıştır.

Avrupa Patentinin verilmesiyle ilgili olarak Sözleşmeyle sağlanan ortak hukukun yaşama geçirilmesi için kurulan Avrupa Patent Organizasyonu iki organdan oluşmaktadır. Bunlar:

a) Avrupa Patent Ofisi

b) İdare Konseyidir.

Organizasyonun asli görevi olan Avrupa Patentinin verilmesi, Avrupa Patent Ofisi aracılığıyla yapılır.

Bilindiği üzere patentler verildikleri ülkelerde geçerlidirler. Diğer bir deyimle patentin sağladığı koruma patentin verildiği ülke sınırları içinde kalmaktadır. Diğer ülkelerde korumanın temin edilebilmesi için o ülkelerde de patent alınması zorunludur. Geleneksel sistemlerde patent alınabilmesi için koruma talep edilen ülkelere ayrı ayrı başvuru yapılması zorunluluğu vardır. Her ülkede ayrı ayrı işlem gören başvurular için, o ülkelerde dosyalama ve inceleme çalışmaları tekrarlanmakta ve büyük masraflara yol açılmaktadır. Oysa Avrupa Patent Sözleşmesi aracılığıyla yapılan tek bir başvuru ile Sözleşmeye üye 19 ülkede geçerli bir Avrupa Patentinin alınması mümkün olmaktadır. Böylece hem başvuru sahipleri, hem de üye ülkelerin patent ofislerinin işlemler için harcadıkları zaman, emek ve para azaltılmaktadır.

Avrupa Patent Sözleşmesinin 167 nci maddesi uyarınca farmasötik ürünler ve bu ürünlerin üretim usullerinin patentle korunması için tanınan geçiş süresi içerisinde Türkiye’nin Sözleşmeye taraf olmaması nedeniyle, bu geçiş süresinden Türkiye’nin yararlanması mümkün olmamıştır. Anılan madde ile tanınan geçiş süresi de 1988 yılında dolduğundan Türkiye’nin Sözleşmeye taraf olabilmesi için farmasötiklerin ve üretim usullerinin patentle korunması gerekmekteydi. Ancak 27 Haziran 1995 tarihine kadar yürürlükte kalan 1879 tarihli İhtira Beratı Kanunu farmasötikleri ve bu ürünlerin üretim usullerini koruma kapsamı dışında tutmaktaydı. Bu nedenle de Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine taraf olması mümkün değildi. Ancak ülkemizin de taraf olduğu Dünya Ticaret Örgütü Kuruluş Antlaşmasının eki Ticaretle İlişkili Fikri Mülkiyet Hakları (TRIPs) Anlaşmasının 65/2, 65/4, 70/8 inci maddeleri uyarınca Türkiye farmasötik ürün ve usullere ilişkin patent başvurularını 1 Ocak 1995 tarihi itibariyle kabul etmekte, tekniğin bilinen durumuna ait araştırmasını yapmakta ve patentlenebilirlik kriterleri açısından incelemeye tabi tutmaktadır. “Patent Haklarının Korunması Hakkında 551 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına İlişkin 566 sayılı Kanun Hükmünde Kararname” uyarınca, sözkonusu başvurulara ait patent belgeleri de, 1 Ocak 1999 tarihinden itibaren verilmektedir.

1 Ocak 1995 tarihinden itibaren ülkemize yapılan ilaç başvurularının ve verilen patentlerin ülkelere göre dağılımı ekte verilmiştir.

Yukarıda açıklanan nedenlerle Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine katılımı için herhangi bir yasal engel kalmamıştır. Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine katılımıyla ülkemizin Avrupa ile entegrasyonunda önemli adım atılmış olacaktır.

Münih Sözleşmesi olarak da adlandırılan Avrupa Patent Sözleşmesi 5 Ekim 1973’de imzalanıp, 7 Ekim 1977’de yürürlüğe girmiştir.

Türkiye, başlangıcı 8 Eylül 1949 olan, Strasbourg’da toplanmış Avrupa Konseyi Danışma Meclisinin bir Avrupa Patent Kurumu kurulmasına ilişkin bir sözleşmenin yapılmasını savunduğu ve bunun için bir Uzmanlar Komisyonunun oluşturulmasını önerdiği bu sürece başından beri katılmıştır.

Türkiye 6 Haziran 1947 tarihinde kurulan ve bugün Avrupa Patent Kurumunca devralınan Uluslararası Patent Enstitüsünün (IIB : Institut International des Brevets) de eski bir üyesidir.

Türkiye, Münih Diplomatik Konferansında temsil edilmiş, fakat Sözleşmenin kabulü konusundaki oylamada çekimser kalmış ve Türk Delegasyonunun çekimser oy kullanmasının nedeninin TürkHükümetinin Sözleşmeye karşı olması değil, Sözleşmeyi yeniden gözden geçirme isteği olduğu belirtilmiştir.

Münih Diplomatik Konferansı, 5 Ekim 1973’de imzalanan Avrupa Patent Sözleşmesi (Münih Sözleşmesi) ile sona ermiştir. Sözleşme önce 14 devletçe imzalanmış, imza süresi içinde daha sonra iki devletin de imza koyması ile bu sayı 16’ya yükselmiştir. Halen Sözleşmeye üye ülke sayısı 19’dur. Bu ülkeler şunlardır: Hollanda, İngiltere, İsveç, Danimarka, Almanya, Avusturya, Yunanistan, Fransa, İsviçre, İtalya, Lihtenştayn, Portekiz, Monako, Finlandiya, Belçika, İspanya, Lüksemburg, İrlanda, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi.

Sözleşme, 178 maddeden oluşmaktadır. Fakat Sözleşmenin 164 üncü maddesinde açıkça belirtilmiş olduğu gibi aşağıdaki düzenlemeler Sözleşmeyi tamamlar ve onun ayrılmaz parçası niteliğindedir.

– Sözleşmenin uygulanmasına ilişkin Yönetmelik,

– Ulusal mahkemelerin yetkisi ve özellikle Avrupa Patentinin verilmesine yönelik taleplerle ilgili olarak verilen Ulusal Kararların Tanınmasına İlişkin Protokol,

– Avrupa Patent Organizasyonuyla İlgili Ayrıcalık ve Muafiyetler Protokolü,

– Avrupa Patent Sisteminin Merkezileştirilmesi ve Uygulanmasına İlişkin Protokol,

– Sözleşmenin 69 uncu Maddesinin Yorumu ile İlgili Protokol.

– Avrupa Patent Sözleşmesi her devletin katılımına açık bir Sözleşme değildir. Sözleşmenin 165 inci maddesine göre Sözleşmeye katılma hakkı olan devletler, Sözleşme ile ilgili olan Hükümetler Konferansına katılmış olan devletler, Konferansa katılım için davet edilmiş olan devletlerdir.

Bununla birlikte Sözleşmenin 166/1-b maddesine göre, İdare Konseyinin daveti ile diğer Avrupa devletlerinin de sözleşmeye katılması mümkün olabilir. Türkiye, yukarıda belirtildiği üzere bu sürece başından itibaren dahil olduğu için İdare Konseyinin böylesi bir davetine gerek olmaksızın Sözleşmeye katılma hakkına sahiptir.

Sözleşmenin birinci kısmını oluşturan genel hükümler, Sözleşmeye egemen olan temel ilkeleri şu şekilde belirlemiştir.

– Patentin verilmesi işlemi ile ilgili ortak hukukun yaratılması,

– Avrupa Patentinin isteme bağlı olarak üye devletlerden biri veya hepsi için verilebilmesi,

– Avrupa Patentinin üye devletlerde, ulusal haklar gibi hüküm ve sonuç doğurması,

Genel hükümlerde yer alan ilkelerden anlaşıldığı gibi, Sözleşme esas itibariyle başvuru ve patent verilmesi işlemlerinde rasyonelleşmeyi gerçekleştirme amacına yöneliktir. 1 Ocak 1996 tarihi itibariyle Türkiye’nin de taraf olduğu Patent İşbirliği Antlaşması, başvuru işlemlerinde merkezileştirmeyi sağlarken, Avrupa Patent Sözleşmesi bunun da ötesinde bir adım atmıştır. Yani başvuru işleminin yanı sıra patent verilmesi işleminin de merkezileştirilmesi sağlanmıştır.

Avrupa Patentinin verilmesiyle ilgili olarak Sözleşmeyle sağlanan ortak hukukun yaşama geçirilmesi için kurulan Avrupa Patent Organizasyonu iki organdan oluşmaktadır. Bunlar:

a) Avrupa Patent Ofisi

b) İdare Konseyi’dir.

Organizasyonun asli görevi olan Avrupa Patentinin verilmesi, Avrupa Patent Ofisi aracılığıyla yapılır.

Bilindiği üzere patentler verildikleri ülkelerde geçerlidirler. Diğer bir deyimle patentin sağladığı koruma patentin verildiği ülke sınırları içinde kalmaktadır. Diğer ülkelerde korumanın temin edilebilmesi için o ülkelerde de patent alınması zorunludur. Geleneksel sistemlerde patent alınabilmesi için koruma talep edilen ülkelere ayrı ayrı başvuru yapılması zorunluluğu vardır. Her ülkede ayrı ayrı işlem gören başvurular için, o ülkelerde dosyalama ve inceleme çalışmaları tekrarlanmakta ve büyük masraflara yol açılmaktadır. Oysa Avrupa Patent Sözleşmesi aracılığıyla yapılan tek bir başvuru ile Sözleşmeye üye 19 ülkede geçerli bir Avrupa Patentinin alınması mümkün olmaktadır. Böylece hem başvuru sahipleri, hem de üye ülkelerin patent ofislerinin işlemler için harcadıkları zaman, emek ve para azaltılmaktadır.

Avrupa Patent Sözleşmesinin 167 nci maddesi uyarınca eczacılık ürünleri ve bu ürünlerin üretim usullerinin patentle korunması için tanınan geçiş süresi içerisinde Türkiye’nin Sözleşmeye taraf olmaması nedeniyle, bu geçiş süresinden Türkiye’nin yararlanması mümkün olmamıştır. Anılan madde ile tanınan geçiş süresi de 1988 yılında dolduğundan Türkiye’nin Sözleşmeye taraf olabilmesi için eczacılık ürünlerinin ve üretim usullerinin patentle korunması gerekmekteydi. Ancak 27 Haziran 1995 tarihine kadar yürürlükte kalan 1879 tarihli İhtira Beratı Kanunu eczacılık ürünlerini ve bu ürünlerin üretim usullerini koruma kapsamı dışında tutmaktaydı. Bu nedenle de Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine taraf olması mümkün değildi. Ancak ülkemizin de taraf olduğu Dünya Ticaret Örgütü Kuruluş Antlaşmasının eki Ticaretle İlişkili Fikri Mülkiyet Hakları (TRIPS) Anlaşmasının 65/2, 65/4, 70/8 inci maddeleri uyarınca Türkiye eczacılık ürün ve usullere ilişkin patent başvurularını 1 Ocak 1995 tarihi itibariyle kabul etmekte, tekniğin bilinen durumuna ait araştırmasını yapmakta ve patentlenebilirlik kriterleri açısından incelemeye tabi tutmaktadır. “Patent Haklarının Korunması Hakkında 551 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına İlişkin 566 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname” uyarınca, söz konusu başvurulara ait patent belgeleri de, 1 Ocak 1999 tarihinden itibaren verilmektedir.

1 Ocak 1995 tarihinden itibaren ülkemize yapılan ilaç başvurularının ve verilen patentlerin ülkelere göre dağılımı ekte verilmiştir.

Yukarıda açıklanan nedenlerle Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine katılımı için herhangi bir yasal engel kalmamıştır. Türkiye’nin Avrupa Patent Sözleşmesine katılımıyla ülkemizin Avrupa ile entegrasyonunda önemli adım atılmış olacaktır.

TürkiyeBüyük Millet Meclisi

Dışişleri Komisyonu

21.10.1999

Esas No : 1/512

Karar No : 117

Avrupa Patentlerinin Verilmesi ile İlgili Patent Sözleşmesi ve Eklerine Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair Kanun Tasarısı Komisyonumuzun 20 Ağustos 1999 tarihli 14 üncü ve 14 Ekim 1999 tarihli 16 ncı Birleşimlerinde Dışişleri Bakanlığı, Sanayi ve Ticaret Bakanlığı temsilcileri ile Türk Patent Enstitüsü yetkililerinin katılmalarıyla görüşülmüştür.

Komisyonumuzun 20 Ağustos 1999 tarihli 14 üncü Birleşiminde, bazı üyelerimizin Sözleşmenin özellikle yerli ilaç sanayiine zarar verebileceği yönündeki tereddütleri üzerine konunun İzmir Milletvekili ve Dışişleri Komisyonu Başkanvekili Suat Çağlayan başkanlığında, Antalya Milletvekili Nesrin Ünal, Balıkesir Milletvekili Agâh Oktay Güner, Gaziantep Milletvekili Bedri İncetahtacı ve İçel Milletvekili Ayfer Yılmaz’dan oluşan Alt Komisyona havale edilmesine karar verilmiştir.

Alt Komisyonu’nun çalışmalarını tamamlamasından sonra 14 Ekim 1999 tarihinde yapılan 16 ncı Birleşimde görüşmelere devam edilmiştir.

Alt Komisyon Raporu’nda;

Avrupa Birliği ile imzalanan Gümrük Birliği Antlaşması ile ticari küreselleşmeyi amaçlayan GATT ve ekindeki TRIPS Anlaşmasını onaylamış bulunduğumuz cihetle, patent anlaşmasının Ocak 1999’dan itibaren fiilen uygulanmakta olduğu belirtilmekte ve Sözleşmenin ilgili sektöre mensup kuruluşlar aleyhine oluşturması beklenen etkilerin en aza indirilmesine yönelik çalışmaların aciliyetle hayata geçirilmesinin önemi vurgulanmaktadır.

Patent verilmesi işleminin merkezileştirilmesini ve patent verilmesi işlemiyle ilgili ortak hukukun yaratılmasını amaçlayan Tasarı Alt Komisyon Raporu doğrultusunda benimsenmiş ve Tasarı Gerekçede yapılan değişiklikle kabul edilmiştir.

Raporumuz Genel Kurul’un onayına sunulmak üzere Başkanlığa saygı ile arz olunur.
 

	Başkan	Başkanvekili	Sözcü
	Kâmran İnan	B. Suat Çağlayan	Mehmet Kaya
	Van	İzmir	Kahramanmaraş
	Kâtip	Üye	Üye
	Mehmet Ali Bilici	Müjdat Kayayerli	Nesrin Ünal
	Adana	Afyon	Antalya
	Üye	Üye	Üye
	Teoman Özalp	Hasan Erçelebi	Mahmut Erdir
	Bursa	Denizli	Eskişehir
	Üye	Üye	Üye
	Mustafa Yaman	Azmi Ateş	Hüseyin Kansu
	Giresun	İstanbul	İstanbul
	Üye	Üye	Üye
	Osman Yumakoğulları	Cevdet Akçalı	Birol Büyüköztürk
	İstanbul	Kütahya	Osmaniye
	Üye
	M. Cengiz Güleç
	Sıvas

AVRUPA PATENTLERİNİN VERİLMESİ İLE İLGİLİ AVRUPA PATENT SÖZLEŞMESİ VE EKLERİNE KATILMAMIZIN UYGUN BULUNDUĞUNA DAİR KANUN TASARISI

MADDE 1. – 5 Ekim 1973 tarihinde Münih’de imzalanan ve 21 Aralık 1978, 17 Aralık 1991, 13 Aralık 1994, 20 Ekim 1995 ve 5 Aralık 1996 tarihlerinde tadil edilen “Avrupa Patenlerinin Verilmesi ile İlgili Avrupa Patent Sözleşmesi” ve eklerine (Avrupa Patentlerinin Verilmesi ile İlgili Sözleşmenin Uygulama Şeklini Gösterir Yönetmelik, Avrupa Patent Sisteminin Merkezileştirilmesi ve Sunulması Hakkında Protokol-Merkezileştirme Protokolü, Bir Avrupa Patentinin Verilmesi Hakkı ile İlgili Kararların Yargı Yetkisi ve Tanınması Hakkında Protokol-Tanıma Protokolü, Avrupa Patent Organizasyonunun Ayrıcalıkları ve Dokunulmazlıkları Hakkındaki Protokol-Ayrıcalık ve Dokunulmazlık Protokolü ve Ücretlere İlişkin Maddeler) katılmamız uygun bulunmuştur.

DIŞİŞLERİ KOMİSYONUNUN KABUL ETTİĞİ METİN

AVRUPA PATENTLERİNİN VERİLMESİ İLE İLGİLİ AVRUPA PATENT SÖZLEŞMESİ VE EKLERİNE KATILMAMIZIN UYGUN BULUNDUĞUNA DAİR KANUN TASARISI

MADDE 1. – Tasarının 1 inci maddesi Komisyonumuzca kabul edilmiştir.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

(Hükümetin Teklif Ettiği Metin)

MADDE 2. – Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 3. – Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

(Dışişleri Komisyonunun

MADDE 2. – Tasarının 2 nci maddesi Komisyonumuzca kabul edilmiştir.

MADDE 3. – Tasarının 3 üncü maddesi Komisyonumuzca kabul edilmiştir.
 

	Bülent Ecevit
	Başbakan
	Devlet Bak. ve Başb. Yrd.	Devlet Bak. ve Başb. Yrd.	Devlet Bakanı
	D. Bahçeli	H. H. Özkan	M. Keçeciler
	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
	H. Uluğbay	Prof. Dr. T. Toskay	Y. Yalova
	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
	Prof. Dr. Ş. S. Gürel	S. Somuncuoğlu	R. K. Yücelen
	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
	M. Yılmaz	Prof. Dr. R. Mirzaoğlu	E. S. Gaydalı
	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
	H. Gemici	Prof. Dr. Ş. Üşenmez	M. A. İrtemçelik
	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Adalet Bakanı
	F. Ünlü	Prof. Dr. A. Çay	Prof. Dr. H. S. Türk
	Millî Savunma Bakanı	İçişleri Bakanı	Dışişleri Bakanı
	S. Çakmakoğlu	S. Tantan	İ. Cem
	Maliye Bakanı	Millî Eğitim Bakanı V.	Bayındırlık ve İskân Bakanı
	S. Oral	H. Gemici	K. Aydın
	Sağlık Bakanı	Ulaştırma Bakanı	Tarım ve Köyişleri Bakanı
	Doç. Dr. O. Durmuş	Prof. Dr. E. Öksüz	Prof. Dr. H. Y. Gökalp
	Çalışma ve Sos. Güv. Bak.	Sanayi ve Ticaret Bakanı	Enerji ve Tabiî Kay. Bakanı
	Yaşar Okuyan	A. K. Tanrıkulu	M. C. Ersümer
	Kültür Bakanı	Turizm Bakanı	Orman Bakanı
	M. İ. Talay	E. Mumcu	Prof. Dr. N. Çağan
		Çevre Bakanı
		F. Aytekin

 
 
 
 
 

NOT : ANLAŞMA KISMI AYNEN FİLME ALINDIĞINDAN ÇEVİRİSİ YAPILAMADI