Dönem : 21 Yasama Yılı : 4

T.B.M.M (S. Sayısı : 845)

Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun Tasarısı ve Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal İşler Komisyonu Raporu (1/948)

Not : Tasarı Başkanlıkça; İçişleri, Plan ve Bütçe ve Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal İşler Komisyonlarına havale edilmiştir.

T.C.

Başbakanlık 15.1.2002

Kanunlar ve Kararlar

Genel Müdürlüğü

Sayı : B.02.0.KKG.0.10/101-203/208

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanan ve Başkanlığınıza arzı Bakanlar Kurulunca 18.9.2001 tarihinde kararlaştırılan “Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun Tasarısı” ile gerekçesi ilişikte gönderilmiştir.

Gereğini arz ederim.

Bülent Ecevit

Başbakan

GENEL GEREKÇE

Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze kadar yetmişin üzerinde kanunda yabancıların istihdamı ile doğrudan ya da dolaylı olarak hükümler yer almış bu durum, mevzuatımızda dağınık ve çok başlı bir yapı yaratmış, yabancıların çalışmalarının düzenlenmesinde de yetersiz kalmıştır.

Ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde de yabancıların çalışmalarını düzenleyen hükümler bulunmaktadır. Dağınık mevzuat yapımız bu alandaki gereksinimleri de karşılayamamaktadır.

Ayrıca, Türkiye’nin bulunduğu coğrafyada yaşanan hızlı kanunî ve ekonomik gelişmeler sonucunda Türkiye’ye yönelik yabancı göçü, ülkemizde kayıt dışı yabancı istihdamında çok büyük artışlar yaşanmasına neden olmuştur. Mevzuat yapımız kayıt dışı yabancı istihdamının artmasında ve bu durum ile etkin mücadele verilmesinde olumsuz yönde etkili olmuştur.

Ülkemizde çalışma barışı, ücret düzeni, sendikal düzen üzerinde olumsuz etkileri belirginleşmeden ve ülkemizin uluslararası taahhütlerinin karşılanması bakımından yabancıların ülkemizdeki çalışmalarının izne bağlanmasını ve izinlerin prensip olarak tek merkezden verilmesini sağlayacak bir kanunî düzenleme büyük önem taşımaktadır.

Tasarı ile, yabancılara çalışma izinlerinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilmesi ve ayrıca Bakanlığın çalışma izinleri verirken ilgili bakanlık, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşlerine başvurması öngörülmektedir.

Bakanlık tarafından verilecek çalışma izinleri; genel çalışma izni, özel çalışma izni, bağımsız çalışma izni ve istisnaî hallerde verilecek çalışma izinleri olarak dört grupta toplanmıştır. Bunun yanı sıra, kanunlarda çalışma izni vermeye yetkili kılınan bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının çalışma izni vermeye devam edebilmeleri ve yabancı istihdam edebilmeleri öngörülmüştür. Bu hallerde yabancı çalıştırılması durumunda yabancının istihdamına ilişkin belirli bilgiler Bakanlığa bildirilecektir. Böylece bu alanda çok önemli bir ihtiyaç olan ülkemizde çalışan yabancılarla ilgili istatistik bilgi ve veriler tek merkezde toplanmış olacaktır.

Yabancılara çalışma izni Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilecek olmakla birlikte, uygulamaya ilişkin yönetmeliğin ilgili bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının katılımıyla müştereken hazırlanması öngörülmüştür. Böylece, bakanlıklar ile kurumların farklı ihtiyaçları birlikte değerlendirilerek yeknesak ve bürokratik süreci mümkün olabildiği kadar kısaltacak bir uygulama sağlanabilecektir.

Ayrıca, yabancılar ve işverenlerin, yükümlülüklerini yerine getirip getirmedikleri, Bakanlık iş müfettişleri ve Sosyal Sigortalar Kurumu sigorta müfettişlerinin yanı sıra genel bütçeye dahil daireler ve katma bütçeli idarelerin denetim elemanlarının kendi mevzuatları gereğince işyerlerinde yapacakları her türlü denetim ve inceleme sırasında denetlenecektir. Böylelikle, giderek boyutları büyüyen kaçak yabancı istihdamının önlenebilmesi konusunda önemli aşama sağlanmış olacaktır.

Tasarı hazırlanırken gerek ulusal mevzuatımızdaki hükümler, gerekse ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerdeki hükümler dikkate alınmıştır.

MADDE GEREKÇELERİ

Madde 1. – Madde ile; Kanunun amacı, kapsamına giren yabancıların Türkiye’de çalışmalarını izne bağlamak ve bu yabancılara verilecek izinler ile ilgili esasları belirlemek olarak öngörülmüştür.

Madde 2. – Madde ile, Türkiye’de bağımlı ve bağımsız olarak çalışan yabancılar ve yabancı çalıştıran gerçek ve tüzel kişiler Kanunun kapsamına alınarak, çalışma izninin tek merkezden verilmesi amaçlanmıştır. Bununla birlikte, ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde ve karşılıklılık prensipleri esas alınarak kapsam dışında bırakılan yabancıların yanı sıra, 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanununun 29 uncu maddesinin ikinci cümlesi kapsamına girenlerle, basın sektöründe çalışan yabancılar ve kanunun verdiği yetkiye dayanarak bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarınca çalışma izni verilen veya istihdam edilen yabancıların kapsam dışında tutulması öngörülmüştür.

Madde 3. – Madde ile, Kanunda geçen bazı ifadeler tanımlanmaktadır.

Madde 4. – Madde ile, Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe, yabancıların Türkiye’de bağımlı veya bağımsız çalışmaya başlamadan önce izin almaları zorunluluğu getirilmiştir.

Ülke menfaatlerinin gerekli kıldığı hallerde veya mücbir nedenlere bağlı olarak işe başladıktan sonra da yabancılara çalışma izni verilmesi imkânı getirilmiştir.

Madde 5. – Madde ile, genel çalışma izni verilmesine ilişkin esaslar belirlenmiştir. Temel ilkelerde, Türkiye-Avrupa Ekonomik Topluluğu Ortaklık Konseyi kararları paralelinde düzenleme yapılmıştır. Bunun yanı sıra, Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelere aykırılığının önlenmesi amaçlanmıştır.

Madde 6. – Özel çalışma izni yabancılara, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler dikkate alınmaksızın ve belirli bir işletme, meslek ve mülkî veya coğrafî alanla sınırlandırılmaksızın süresiz olarak verilen çalışma izni olarak düzenlenmiştir. Bu nedenle hüküm, özel çalışma iznine hak kazanma koşulları bakımından çok taraflı sözleşmeler ile yabancılara sağlanan haklardan daha sınırlayıcı olarak düzenlenmiştir. Yine, Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmeler istisna tutularak bu sözleşmelere taraf ülke vatandaşlarının söz konusu kısıtlama dışına çıkarılması amaçlanmaktadır.

Madde 7. – Bağımsız çalışacak yabancılara verilecek çalışma izinleri düzenlenmiştir. Buna göre, bağımsız çalışacak yabancılara, Türkiye’de en az beş yıl kanunî ve kesintisiz olarak ikamet etmek koşuluyla, İçişleri Bakanlığının ve ilgili diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca izin verilmesi ve diğer kanunlarda yer alan, yabancıların çalışamayacağı işlere dair hükümlerin saklı tutulması öngörülmüştür.

Madde 8. – Madde ile, öngörülen istisnaî durumlarda, idare tarafından çalışma izinlerinin daha esnek düzenlenmesine imkân sağlanmıştır.

Madde 9. – Kanunî çalışma ve ikamet süreleri, çalışma izinleri bakımından önem taşımaktadır. Sigorta halinin devam ettiği süreler kanunî çalışma sürelerinden sayılmıştır. Mücbir sebepler dışında, yabancının aralıksız olarak altı aydan fazla yurt dışında kalması ve Türkiye’de bulunmasına rağmen ikamet tezkeresini altı aydan fazla süreyle temdit ettirmeyerek ihmalde bulunması ikamette kesinti olarak değerlendirilmiştir.

Madde 10. – Çalışma izninden muaf tutulan yabancılara, denetimlerde kolaylık sağlanması bakımından istekleri halinde çalışma izni muafiyet teyit belgesi verilmesi öngörülmüştür.

Madde 11. – Taraf olduğumuz ikili veya çok taraflı sözleşmelere aykırı düşmemek kaydıyla çalışma izinlerinin, iş piyasasındaki durum ve gelişmeler ile sosyo-ekonomik koşulların gerekli kıldığı hallerde sınırlandırılabileceği ve sınırlandırmanın ne şekilde yapılabileceği belirtilmiştir.

Madde 12. – Çalışma izinleri için başvurudan itibaren iznin alınmasına kadar izlenecek süreç belirtilmiştir. Çalışma izni başvurularının Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına iletilmesinden sonra Bakanlık tarafından ilgili kamu kurum ve kuruluşlarının görüşü alınarak uygun görülenlere ön çalışma izni verilecektir. Ön çalışma izni yabancının çalışma bakımından ülkemizde çalışması için bir engel bulunmadığı anlamına gelmektedir. İkamet tezkeresini alan yabancının çalışma izni için durumunun yeniden araştırılmasına gerek bulunmamaktadır. Çalışma bakımından gerekli araştırmalar yabancı Türkiye’ye giriş yapmadan önce tamamlandığından kişinin ülkeye giriş yapmasından sonraki bürokratik süreç kısa sürede tamamlanabilecektir. Maddede belirtilen süreler mevzuat dikkate alınarak düzenlenmiş, ayrıca başvuruların şahsen yapılmasının zorunlu olmadığı da hüküm altına alınmıştır.

Madde 13. – Çalışma izni talebinde bulunan yabancıya ön çalışma izni verilmesi safhasında Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına, ilgilinin çalışmasına ihtiyaç duyulup duyulmadığının belirlenmesi konusunda ilgili bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşlerini alma yükümlülüğü getirilmesi amaçlanmıştır. Görüşler, Bakanlıkça verilecek kararlara esas teşkil edecektir.

Madde 14. – Maddede ön çalışma izni, çalışma izni veya çalışma izninin uzatılması talebinin reddedileceği haller belirtilmektedir.

Madde 15. – Yabancının çalışma izninin sınırlandırılmasını veya izin talebinin reddini gerektiren hallerden birinin varlığı veya yabancının ya da işvereninin, çalışma izni talep dilekçesinde, eksik veya yanlış bilgi verdiğinin sonradan tespit edilmesi halinde Bakanlığın, verdiği çalışma iznini iptal edebileceği hüküm altına alınmıştır. Talep sahiplerinin idaresi dışında eksik bilgi verilmesi halleri de göz önüne alınarak iptal etme yetkisi mutlak olarak tanınmamış, Bakanlığa izinleri iptal edebilme konusunda takdir yetkisi tanınmıştır.

Madde 16. – Geçerlilik süresinin sona ermesi dışında, çalışma izninin hangi hallerde hükmünü kaybedeceği düzenlenmiştir.

Madde 17. – Ön çalışma izni ve çalışma izni verilmesi ya da uzatılması, çalışma izni verilmesi ya da uzatılması talebinin reddedilmesi, çalışma izninin iptal edilmesi ya da hükmünü kaybetmesine ilişkin kararların Tebligat Kanunu hükümlerine göre yapılacağı ve verilen kararlara karşı yapılan itirazların Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca reddedilmesi hallerinde idarî yargı yoluna başvurulabileceği hüküm altına alınmıştır.

Madde 18. – Yabancı çalıştıran işverenler ile bağımsız çalışan yabancıların Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına bildirimde bulunma yükümlülükleri düzenlenmiştir. Böylece ülkemizde çalışan yabancılar hakkında bir veri bankası oluşturulabilmesi amaçlanmıştır.

Madde 19. – Yabancılara çalışma izni veren veya yabancı istihdam eden bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarına izin verdikleri, istihdam ettikleri, çalışma iznini uzattıkları ve iptal ettikleri yabancılar hakkındaki bilgileri Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına bildirme yükümlülüğü getirilmiştir. Bununla, ülkemizde çalışan yabancılar hakkında bir veri bankası oluşturulabilmesi amaçlanmıştır.

Madde 20. – Bakanlık iş müfettişleri ile Sosyal Sigortalar Kurumu sigorta müfettişleri ile genel bütçeye dahil daireler ve katma bütçeli idarelerin denetim elemanlarına kendi mevzuatları gereğince işyerlerinde yapacakları her türlü denetim ve incelemeler sırasında, yabancı çalıştıran işverenler ve yabancıların, getirilen bu düzenlemelere ilişkin yükümlülüklerini yerine getirip getirmediklerini denetlemelerine imkân sağlanmıştır. Böylelikle ülkemizde sayıları oldukça fazla olduğu tahmin edilen yabancı kaçak işçiliğinin önlenmesi için önemli bir adımın atılması amaçlanmıştır.

Madde 21. – Madde ile, bildirim yükümlülüğünü süresi içinde yerine getirmeyen, çalışma izni olmaksızın çalışan yabancıya ve/veya işverenlerine idarî para cezaları öngörülmüştür. Bunun yanı sıra yabancıyı çalıştıran işveren veya vekillerine yabancının ve varsa eş ve çocuklarının konaklama giderlerini, ülkelerine dönmeleri için gerekli masrafları ve gerektiğinde sağlık harcamalarını karşılama zorunluluğu getirilmiştir. İdarî para cezaları caydırıcı etkiye sahip olabilecek düzeyde tutulmuştur. Ceza miktarlarının tespitinde Batı Avrupa ülkelerindeki uygulamalar da dikkate alınmıştır.

Madde 22. – Madde ile, yönetmelikle düzenlenecek konular belirtilmiştir. Ayrıca yönetmeliğin, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Turizm Bakanlığı, Devlet Planlama Teşkilâtı Müsteşarlığı, Hazine Müsteşarlığı, Denizcilik Müsteşarlığı ve Dış Ticaret Müsteşarlığı ile müştereken, ilgili görülen diğer bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının da görüşleri alınmak suretiyle hazırlanması amaçlanmıştır. Böylece, uygulamada karşılaşılabilecek sorunların önceden tespit edilebilmesi ve çözümüne yönelik tedbirlerin alınması, bürokratik işlemlerin mümkün olduğunca azaltılması, kurumlar arasında işbirliği ve koordinasyon sağlanabilmesi, ilgili birimlerin önceliklerinin tespiti mümkün olabilecektir.

Madde 23. – Yabancı yatırımcıların gerek yatırım öncesi gerek yatırım safhasında her türlü işlemlerinin tek bir merci tarafından yapılmasının yabancı sermayenin teşviki bakımından önemi dikkate alınarak, yabancı sermayeli kuruluşların yabancı personel çalıştırmasına ilişkin izinlerin Hazine Müsteşarlığınca verilmesi amaçlanmıştır.

Madde 24. – Yabancılara çalışma izni, istisnalar dışında Bakanlıkça verileceğinden, hizmetin gereği olarak yirmi sekiz kadro ihdası öngörülmüştür.

Madde 25. – Madde ile, yabancıların çalışma izinlerine ilişkin işlerin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Çalışma Genel Müdürlüğünce yürütülmesi öngörülmüştür.

Madde 26. – 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanununun 34 üncü maddesinde düzenleme yapılarak, yabancı uzmanlara çalışma izni verme yetkisi, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı ve Odalar Birliğinin görüşleri alınmak kaydıyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına tanınmıştır. Madde, getirilen düzenlemelerin amacına uygun olarak, çalışma izni verme yetkisini ilgili bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınmak kaydıyla tek merkezde toplamak amacıyla hazırlanmıştır.

Madde 27. – 6235 sayılı Kanunun 35 inci maddesinde düzenleme yapılarak, yabancı mühendis ve yüksek mühendis, mimar ve yüksek mimarlara çalışma izni verme yetkisi, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı ve Odalar Birliğinin görüşleri alınmak kaydıyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına tanınmıştır. Madde, Kanunun amacına uygun olarak, çalışma izni verme yetkisini ilgili bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınmak kaydıyla tek merkezde toplamak amacıyla düzenlenmiştir.

Madde 28. – 6326 sayılı Petrol Kanununun 119 uncu maddesinde düzenleme yapılarak, petrol hakkı sahipleri tarafından yabancı idarî ve meslekî personel ile uzman istihdam edilebilmesi konusunda Enerji ve Tabiî Kaynaklar Bakanlığının uygun görüşü ile İçişleri Bakanlığınca verilen çalışma izninin, her iki bakanlığın uygun görüşü alınmak kaydıyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilmesi öngörülmüştür. Madde, Kanunun amacına uygun olarak, çalışma izni verme yetkisini ilgili bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınmak kaydıyla tek merkezde toplanmak amacıyla düzenlenmiştir.

Madde 29. – 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun 21 inci maddesine bir fıkra eklenerek, adı geçen Kanun kapsamında çalışacak yabancıların bu Kanun hükümlerine tâbi olmaları öngörülmüştür.

Madde 30. – 2527 sayılı Türk Soylu Yabancıların Türkiye’de Meslek ve Sanatlarını Serbestçe Yapabilmelerine, Kamu, Özel Kuruluş veya İşyerlerinde Çalıştırılabilmelerine İlişkin Kanunun 3 üncü maddesinde düzenleme yapılarak, bu statüde bulunanlara Dışişleri Bakanlığı ve ilgili diğer bakanlıkların görüşleri ile İçişleri Bakanlığınca verilen çalışma izinlerinin, adı geçen bakanlıkların görüşleri alınmak suretiyle Kanun hükümlerine göre Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilmesi hükmü getirilmiştir. Madde , Kanunun amacına uygun olarak, çalışma izni verme yetkisini ilgili bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınmak kaydıyla tek merkezde toplamak amacıyla düzenlenmiştir.

Madde 31. – 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 18 inci maddesinde düzenleme yapılarak, belgeli işletmelerde, Turizm Bakanlığının uygun görüşü ile İçişleri Bakanlığı tarafından yabancı uzman personel için verilen çalışma izinlerinin, anılan bakanlıkların görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilmesi öngörülmüştür. Madde, Kanunun amacına uygun olarak, çalışma izni verme yetkisini ilgili bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınmak kaydıyla tek merkezde toplamak amacıyla düzenlenmiştir.

Madde 32. – 2634 sayılı Kanunun 26 ncı maddesine bir fıkra eklenerek yat limanı işletmeciliğinde çalışacak yabancıların Kanun hükümlerine tâbi olmaları amaçlanmıştır.

Madde 33. – Madde ile, 492 sayılı Harçlar Kanununda düzenleme yapılarak, yabancılara verilecek çalışma izinlerinden harç alınabilmesi öngörülmüştür.

Madde 34. – Madde ile, 492 sayılı Kanunda düzenleme yapılarak, yabancılara verilecek çalışma izinleri karşılığında alınacak harç miktarları belirlenmiştir.

Madde 35. – Türkiye’nin taraf olduğu çok taraflı sözleşmelere aykırı düzenlemeler içeren 2007 sayılı Türkiye’deki Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmıştır. Bu Kanunun yürürlükten kaldırılmasıyla mevzuatımızda herhangi bir boşluk oluşmamaktadır.

Geçici Madde 1. – Bağımlı veya bağımsız olarak çalışan yabancılara, Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki mevzuat hükümlerine göre verilmiş çalışma izinlerinin sürelerinin sonuna kadar geçerli olacağı hükme bağlanmıştır. Bu izinlerin sürelerinin uzatılmasının bu Kanun hükümlerine tâbi olması amaçlanmaktadır.

Geçici Madde 2. – Madde, halen ülkemizde çalışan yabancılar ile ilgili bir merkezde veri bankası oluşturulabilmesi ve yeni başvurularda bu bilgilerden faydalanılabilmesi amacıyla düzenlenmiştir.

Geçici Madde 3. – Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce çalışma izni başvurusu yapılmış ve işlemleri devam edenlerin durumlarının düzenlenmesi amaçlanmaktadır.

Madde 36. – Yürürlük maddesidir. Kanunun 24 üncü maddesinin yayımı tarihinde, diğer maddelerin ise yayımı tarihinden itibaren altı ay sonra yürürlüğe girmesi öngörülerek, hazırlık çalışmalarının tamamlanması için Bakanlığa belli bir süre tanınması amaçlanmıştır.

Madde 37. – Yürütme maddesidir.

Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal İşler Komisyonu Raporu

Türkiye Büyük Millet Meclisi

Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal 28.3.2002

İşler Komisyonu

Esas No.: 1/948

Karar No.: 23

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞINA

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanarak Bakanlar Kurulunca, 15.01.2002 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı'na sunulan ve 23.01.2002 tarihinde tali komisyon olarak İçişleri Komisyonu ile Plan ve Bütçe Komisyonuna, Esas Komisyon olarak Komisyonumuza havale edilen, "Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun Tasarısı", Komisyonumuzun 13.03.2002, 16.3.2002, 19.03.2002 ve 21.03.2002 tarihlerinde yaptığı 34, 35, 36 ve 37nci birleşimlerinde, Hükümeti temsilen Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı başkanlığında, Başbakanlık, Adalet, İçişleri, Dışişleri, Maliye, Bayındırlık ve İskân, Sağlık, Çalışma ve Sosyal Güvenlik bakanlıkları, Hazine Müsteşarlığı ile Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu ve Türkiye Mimar ve Mühendis Odaları Birliği temsilcilerinin katılımlarıyla incelenip, görüşülmüştür.

Tasarı ile;

Yabancılara çalışma izinlerinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilmesi ve ayrıca Bakanlığın çalışma izinlerini verirken ilgili Bakanlık, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşlerine başvurması da öngörülmektedir.

Bu anlamda yabancılara çalışma izinlerinin, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilecek olmakla birlikte, uygulamaya ilişkin yönetmeliğin ilgili bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının katılımıyla müştereken hazırlanması hükme bağlanmıştır.

Tasarının Komisyonumuzda görüşülmesi sırasında, Hükümeti temsilen Komisyon toplantısına katılan Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı tarafından tasarı ile ilgili bilgi verilmiştir.

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı, tasarı hazırlanırken öncelikle ulusal mevzuatımızdaki hükümler ile ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerdeki hükümlerin dikkate alındığını ve yabancı istihdamının yasal çerçevede olmasının gerek ülkemizin menfaatleri, gerekse yabancı çalışanlar için büyük önem arz ettiğini,

Diğer bir yönüyle, tasarının Avrupa Birliği Türkiye Ortaklık Hukuku ve karşılıklılık esası temel alınarak hazırlandığını, düzenleme yapılırken 1/80 sayılı Ortaklık Konseyi Kararının dikkate alındığını ve paralel düzenlemeler yapıldığını belirtmiştir.

Sayın Bakan tarafından ayrıca;

Dünya ticaretinin gelişmesi, ulaşımın globalleşmesi gibi sebeplerle uluslararası göçün de giderek arttığını ve bu kapsamda ülkemizin de sadece dış göç veren ülke olmayıp, giderek göç alan bir ülke haline geldiği ve bu anlamda ülkemizin çevre ülkelerdeki krizler ve siyasal-ekonomik çözülmeler nedeniyle, 1980'li yıllardan beri açık ve gizli bir biçimde göç aldığı, bu ülkelerdeki siyasal gelişmelerin yanı sıra bu yönelişin temel nedeninin, Türkiye'nin bugün bazı ülke vatandaşları açısından, istihdam ve ticaret alanlarında bir cazibe merkezi olarak görülmesinden de kaynaklandığı,

Zorunlu veya gönüllü olarak Türkiye'ye gelen ve burada kalan, Türkiye'ye sığınan ya da geçici bir süre burada barınma ve çalışma fırsatı arayan, çoğu zaman da kaçak konuma düşen yabancıların sayısının giderek arttığı,

Türkiye'ye gelen "yabancı uyruklu insanlar" ın genelde belirli bir uzmanlık alanlarının olmadığı, belirli bir uzmanlığa sahip olanların da uzmanlık dallarında değil, bulabildikleri işlerde çalıştıkları, niteliksiz işçi statüsünde ve kaçak olmaları nedeniyle de çok düşük ücretlerde çalışmaya razı oldukları için bu insanları çalıştırmanın bazı işverenlerce cazip görüldüğü, genellikle aileleri yanlarında olmadığı için işyerlerinin sağlıksız ve steril olmayan bölümlerinde kaldıkları, hastalandıklarında veya kazalara maruz kaldıklarında ise şikâyette bulundukları,

İşgücü fazlası olan Ülkemizde kaçak yabancı işçiliğinin giderek yaygınlaşmasının hızla vergi ve sigorta prim kayıplarına neden olduğu ,

Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze kadar yetmişin üzerinde kanunda yabancıların istihdamı ile ilgili hükümlerin yer aldığı, bu durumun da mevzuatımızda dağınık ve çok başlı bir yapı yarattığı, yabancıların çalışmalarının düzenlenmesinde de yetersiz kaldığı,

Yabancıların çalışma ve oturma izinlerinin değişik kurum ve kuruluşlar tarafından verilmesi ve ilgili kurumlar arasında eşgüdümün yetersizliği yabancıların ülkemizde çalışmalarına ve işgücü piyasasında yer almalarına ilişkin hizmetin etkin yürütülmesini engellediği,

Bu dağınık mevzuat yapısının, Ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde yabancıların çalışmalarını düzenleyen hükümleri de karşılamadığı,

Ucuz işgücü olarak görülen ve kendi ülke vatandaşlarımıza tercih edilerek kaçak çalıştırılan yabancı işçilerin, Ülkemizin ücret ve sendikal düzenini de etkilediğini, aynı işi yapabilecek aynı nitelikteki vatandaşlarımızın işsiz kalmalarına neden olduğu,

Böylesine dağınık bir mevzuat yapısı ile konunun denetim altına alınmasının da oldukça zor olduğu,

Bütün bu gerekçelerle;

Halen değişik kamu kurum ve kuruluşlarca verilmekte olan çalışma izinlerinin istihdamı ve tam çalışmayı sağlayarak işsizliği azaltmak amacıyla tedbirler geliştirmek ve çalışma hayatını düzenlemekle görevli Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilmek üzere tek merkezde toplanmasını,

Her şeyden önce tasarının temel amaçlarından birinin kendi vatandaşlarımızın öncelikle istihdam edilmesi olduğunu, ihtisas gerektiren işlerde aynı işi yapmak üzere aynı niteliği haiz ülkemiz işgücünden karşılanamayacak bir talep bulunması halinde yabancı istihdamının doğal olarak söz konusu olacağını,

Çalışma izinlerini verirken ilgili kamu kurum ve kuruluşlarının görüşlerinin alınmasının, kanunla verilen yetkiye dayanarak yabancı istihdam eden Bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşlarının yabancılarla ilgili bilgileri bildirerek bu konuda bir veri bankası oluşturulması halinde yukarıda belirtilen aksaklıkların büyük ölçüde azalacağını,

Gerek söz konusu ihtiyaçların giderilmesi, gerekse uluslararası taahhütlerimizi karşılaması bakımından yabancıların Ülkemizdeki çalışmalarının izne bağlanmasını ve izinlerin prensip olarak tek merkezden verilmesini sağlayacak bir kanuni düzenlemenin büyük önem taşıdığını,

"Ulusal Program"da da bu konudaki taahhütlerimizin yer aldığını ve kısa vadede söz konusu yasal düzenlemenin gerçekleşmesinin önemi de hatırlatılarak,

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından böyle dağınık ve çok başlı bir mevzuat uygulamasının olabildiğince tek merkezde toplanması,

Denetimin sağlanması,

Getirilen cezai yaptırımlarla yabancı kaçak işçiliğin caydırılması,

Ülkemizde çalışan yabancılarla ilgili sağlıklı bir veri bankası oluşturulması ,

İş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler, istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür değişiklikleri dikkate alınarak, ülkemizin ve işverenin gerçek ihtiyaçları çerçevesinde çalışma izni verilmesine ilişkin düzenlemelerin yanı sıra ülkemizin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde yabancıların çalışması ile ilgili hükümleri karşılayacak biçimde düzenlemeleri içeren "Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun Tasarısı " hazırlanarak ilgili kamu kurum ve kuruluşları ile sosyal tarafların da görüşlerine sunulduğu ve bu görüşler çerçevesinde tasarıya son şeklin verildiği belirtilmiştir.

Tasarının geneli üzerinde yapılan görüşmelerde Komisyon üyesi milletvekillerimizin geneli de Tasarıyı desteklediklerini belirtmişlerdir. Bu anlamda üyelerimiz tarafından Tasarı ile ilgili olarak ileri sürülen görüşlerde,

Ülkemizde yabancı çalıştırmanın izne bağlanmasını ve izinlerin prensip olarak tek merkezden verilmesini sağlayacak söz konusu yasal düzenlemenin büyük önem taşıdığı,

Mevzuatımızda dağınık ve çok başlı bir yapı yaratmış, yabancıların çalışmalarının düzenlenmesinde de yetersiz kalan yasal düzenlemeleri bir araya toplayacağı,

Giderek boyutları büyüyen kaçak yabancı istihdamının önlenebilmesi konusunda da önemli aşama sağlanacağı,

Yabancılara çalışma izninin uygulanmasına ilişkin yönetmeliğin ilgili bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının katılımıyla müştereken hazırlanmasının bakanlıklar ile kurumların farklı ihtiyaçları birlikte değerlendirilerek bürokratik süreci mümkün olabildiği kadar kısaltacak bir uygulama sağlayacağı,

Böylece bu alanda çok önemli bir ihtiyaç olan ülkemizde çalışan yabancılarla ilgili istatistiki bilgi ve verilerin de tek merkezde toplanacağı,

Böylelikle, giderek boyutları büyüyen kaçak yabancı istihdamının önlenebilmesi konusunda önemli aşama sağlanacağı belirtilmiştir.

Komisyon toplantısında Tasarının geneli üzerinde yapılan görüşmelerin ardından Tasarının tümü kabul edilerek maddelerine geçilmiştir.

Tasarının;

"Amaç" başlıklı 1 inci maddesi aynen kabul edilmesi suretiyle,

"Kapsam" başlıklı 2 nci maddesi redaksiyona tabi tutularak yeniden düzenlenmesi suretiyle,

"Tanımlar" başlıklı 3 üncü maddesi aynen kabul edilmesi suretiyle,

"İzin alma yükümlülüğü ve izin verme yetkisi" başlıklı 4 üncü maddesi çalışma izninin işe başladıktan sonra da verilebilmesine olanak sağlayan ikinci fıkrasına, çalışmaya başlamadan önce ilgili makama bilgi verilmesi ve çalışma süresinin bir ayı geçmemesi koşuluyla ve öneminden dolayı da Bakan onayı ile iznin verilebilmesini zorunlu kılan hükümlerin eklenmesi suretiyle ikinci bölüm başlığı altında düzenlenmiş,

Üçüncü bölüm başlığı altında;

"Genel çalışma izni" başlıklı 5 inci maddesi, madde başlığı uygulama açısından daha anlaşılır olacağı gerekçesiyle "süreli çalışma izni"olarak değiştirilerek madde metninin de yeniden düzenlenmesi suretiyle,

"Özel çalışma izni" başlıklı 6 ncı maddesi de aynı gerekçe ile "süresiz çalışma izni" olarak başlığıyla birlikte yeniden düzenlenmesi suretiyle,

"Bağımsız çalışma izni" başlıklı 7 nci maddesinin birinci fıkrası redaksiyona tabi tutularak yeniden düzenlenmesi ve ikinci fıkrasının 7 nci maddeden çıkarılarak, 13 üncü maddede düzenlenmesi suretiyle,

"İstisnai hallerde çalışma izninin verilmesi" başlıklı 8 inci maddesi, madde başlığı "istisnai haller" olarak değiştirilmesi ve idare tarafından çalışma izinlerinin daha esnek verilmesi gereken durumlar dikkate alınarak, maddeye "b" bendi olmak üzere, Türk Vatandaşlığı Kanununun 19, 27 ve 28 inci madde çerçevesinde Türk Vatandaşlığını kaybedenlerin de kapsama alınmasının eklenmesi ile diğer bentlerin teselsül ettirilmesi suretiyle,

"Çalışma izni muafiyet teyit belgesi" başlıklı 9 uncu maddesine, yabancının toplam altı ayı geçmemek şartıyla Türkiye dışında bulunmasının çalışma süresini kesmeyeceğine ilişkin hükme, Türkiye dışındaki sürenin çalışma süresinden sayılmayacağı ibaresinin eklenmesi suretiyle,

"Çalışma izni muafiyet teyit belgesi" başlıklı 10 uncu maddesinin başına,Türkiye'nin taraf olduğu ikili veya çok taraflı sözleşmelerle çalışma izni muafiyet teyit belgesinin verileceğinin belirlenmesi suretiyle,

"Çalışma izninin sınırlandırılması" başlıklı 11 inci maddesine çalışma izninin tarım, sanayi veya hizmet sektörleri, belirli bir meslek, işkolu veya mülki ve coğrafi alan itibariyle sınırlandırılabileceği hükmünün eklenmesi suretiyle,

Dördüncü bölüm başlığı altında;

"İzinlerin verilmesi veya uzatılması, harç alınması" başlıklı 12 nci maddesinin madde başlığından "harç alınması" ibaresinin çıkarılması suretiyle çalışma izin başvurularının prosedürünün kolaylaştırılması sağlanarak, maddedeki" Temsilcilikler bu başvuruları doğrudan Bakanlığa iletirler" ibaresindeki "Bakanlık" ibaresinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını belirtecek şekilde düzenlenmesi ve ayrıca Türkiye'de geçerli ikamet izni olan yabancıların çalışma izin taleplerini yurtdışından yapmalarının zorluğu da dikkate alınarak, Türkiye'den de başvuru olanağı getirilmesi ve yapılan başvuruların Bakanlık tarafından en geç yüzseksen gün içinde cevaplandırılacağı hükmünün de eklenmesi suretiyle,

"İlgili bakanlıklar ile kuruluşların görüşlerinin alınması" başlıklı 13 üncü maddesi, madde başlığının "ilgili mercilerden görüş alınması" şeklinde yeniden düzenlenmesi ve Çalışma Bakanlığı tarafından yabancılara çalışabilecekleri meslek, sanat veya işlerle ilgili çalışma izinlerinin, ilgili mercilerin mesleki yeterlilikleri dahil görüşleri alınmak suretiyle verileceği ve ayrıca yabancıların çalışamayacağı iş ve mesleklere dair diğer kanunlardaki hükümlerin saklı olduğu ibaresinin de eklenmesi suretiyle,

"İzin talebinin reddi" başlıklı 14 üncü maddesi, madde başlığının "izin isteminin reddi" şeklinde yeniden düzenlenmesi ve ret hükümlerine (b) bendi olarak başvurulan iş için ülke içinde o işi yapacak aynı niteliğe sahip kişinin bulunmadığının işverence belgelenememesi hükmünün de eklenerek diğer bentlerin teselsül ettirilmesi suretiyle,

"Çalışma izninin iptali" başlıklı 15 inci maddesine, çalışma izninin iptalini gerektiren durumlara 11 inci madde yanında 13 üncü maddede sayılan hükümlerin de eklenmesi suretiyle,

"Çalışma izninin hükmünü kaybetmesi" başlıklı 16 ncı maddesi, madde başlığının "Çalışma izninin geçerliliğini kaybetmesi" şeklinde yeniden düzenlenmesi ve çalışma izninin geçerliliğini kaybettiği durumlardan yabancının pasaportunun veya pasaport yerine geçen belgesinin geçerlilik süresinin uzatılmaması durumuna İçişleri veya Dışişleri Bakanlıklarının uygun görüşlerinin aranması halinin hariç olduğu hükmünün eklenmesi suretiyle,

"Yargı yoluna başvurma hakkı" başlıklı 17 nci maddesi redaksiyona tabi tutularak yeniden düzenlenmesi suretiyle,

Beşinci bölüm başlığı altında;

"Bildirim yükümlülüğü" başlıklı 18 inci ,

"Bakanlığa bilgi verilmesi " başlıklı 19 uncu,

"Denetleme yetkisi" başlıklı 20 nci ve

"Cezai hükümler " başlıklı 21 inci maddeleri redaksiyona tabi tutularak kabul edilmeleri suretiyle,

"Yönetmelik" başlıklı 22 nci maddesine, maddenin başına "Her türlü" ibaresi ile 2 nci fıkrada sayılan Bakanlıklara "Sağlık Bakanlığı" ve "ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları" ibarelerinin de eklenmesi suretiyle,

"Yabancı sermaye yatırımlarında yabancıların çalıştırılması" başlıklı 23 üncü maddesi, Hazine Müsteşarlığına ait, çalışma izni verme yetkisinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına devrini öngören önergenin kabul edilmesi ile maddenin yeniden düzenlenmesi suretiyle,

Bazı kanunlarda değişikliklerin öngörüldüğü beşinci bölümün 24 üncü maddesinin Tasarı metninden çıkarılması ve daha sonraki maddelerin bu doğrultuda teselsül ettirilmesi suretiyle,

Tasarının,

25 inci maddesi 24, 26 ncı maddesi 25, 27 nci maddesi 26, 28 inci maddesi 27, 29 uncu maddesi 28, 30 uncu maddesi 29, 31 inci maddesi 30, 32 nci maddesi 31 inci maddeler olmak üzere aynen kabul edilmeleri suretiyle,

33 üncü maddesi 32 nci madde olmak üzere verilen önergenin kabul edilmesiyle yeniden düzenlenmesi suretiyle,

34 üncü maddesi 33 üncü madde olmak üzere ve verilen önergenin kabul edilmesiyle yeniden düzenlenmiş suretiyle altıncı bölüm olarak,

Geçici ve son hükümlerin düzenlendiği "altıncı bölüm" ün 35 inci maddesi 34 üncü madde ve geçici 1, 2 ve 3 üncü maddeleri aynen kabul edilmek suretiyle,

24 üncü maddesinin tasarı metninden çıkarılması nedeniyle yürürlük maddesinin yeniden düzenlenmesi ve yürütme maddesi aynen kabul edilerek yedinci bölüm olarak düzenlenmiştir.

Raporumuz Genel Kurulun onayına sunulmak üzere yüksek Başkanlığa saygıyla arz olunur.

Başkan	Başkanvekili	Sözcü
Ertuğrul Kumcuoğlu	Hasan Basri Üstünbaş	Ali Kemal Başaran
Aydın	Kayseri	Trabzon
Üye	Üye	Üye
Mehmet Telek	Mehmet Zeki Okudan	Mahfuz Güler
Afyon	Antalya	Bingöl
Üye	Üye	Üye
Mustafa Karslıoğlu	Ersoy Özcan	Orhan Şen
Bolu	Bolu	Bursa
Üye	Üye	Üye
Ali Ahmet Ertürk	İbrahim Konukoğlu	Perihan Yılmaz
Edirne	Gaziantep	İstanbul
		(İmzada bulunamadı)
Üye	Üye	Üye
Erol Karan	Mükremin Taşkın	Şükrü Ünal
Karabük	Nevşehir	Osmaniye
		(İmzada bulunamadı)
	Üye
	Mesut Türker
	Yozgat

HÜKÜMETİN TEKLİF ETTİĞİ METİN

YABANCILARIN ÇALIŞMA İZİNLERİ

HAKKINDA KANUN TASARISI

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

Amaç

MADDE1. – Bu Kanunun amacı, ya-bancıların Türkiye’deki çalışmalarını izne bağlamak ve bu yabancılara verilecek çalışma izinleri ile ilgili esasları belirlemektir.

Kapsam

MADDE2. – Bu Kanun; 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanununun 29 uncu maddesinin ikinci cümlesi ile 5680 sayılı Basın Kanununun 13 üncü maddesi ve 231 sayılı Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünün Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin kapsamına giren, bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının kanunla verilen yetkiye dayanarak çalışma izni verilen veya istihdam edilen ve karşılıklılık ilkesi, uluslararası hukuk ve Avrupa Birliği hukuku esasları dikkate alınarak çalışma izninden muaf tutulan yabancılar dışında, Türkiye’de bağımlı ve bağımsız olarak çalışan yabancıları, bir işveren yanında meslek eğitimi gören yabancıları ve yabancı çalıştıran gerçek ve tüzel kişileri kapsar.

Tanımlar

MADDE3. – Bu Kanunda geçen;

Bakanlık :Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,

Yabancı : 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanununa göre Türk vatandaşı sayılmayan kişiyi,

Bağımlı çalışan : Gerçek veya tüzel kişiliği haiz bir veya birden fazla işveren emrinde ücret, aylık, komisyon ve benzeri karşılığı çalışan yabancıyı,

Bağımsız çalışan : Başka şahısları istihdam etsin veya etmesin kendi ad ve hesabına çalışan yabancıyı,

İfade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

İzin Alma Yükümlülüğü, İzin Verme Yetkisi ve Çalışma İzinleri ile Çalışma İzni Muafiyet ve Sınırlamaları

İzin alma yükümlülüğü ve izin verme yetkisi

MADDE4. – Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe, yabancıların Türkiye’de bağımlı veya bağımsız çalışmaya başlamadan önce izin almaları gerekir.

Ülke menfaatlerinin gerekli kıldığı hallerde veya mücbir nedenlere bağlı olarak, çalışma izni işe başladıktan sonra da verilebilir.

Genel çalışma izni

MADDE5. – Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe genel çalışma izni, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler, istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür değişiklikleri dikkate alınarak, yabancının ikamet izninin süresi ile hizmet akdinin veya işin süresine göre belirli bir işyeri veya işletmede ve belirli bir meslekte çalışmak üzere bir yıl süreli verilir.

Bir yıllık kanunî çalışmadan sonra, çalışma izninin geçerlilik süresinin sonunda aynı işyeri veya işletme ve aynı meslekte çalışmak üzere çalışma izninin süresi uzatılabilir.

Üç yıllık kanunî çalışma süresinin sonunda, aynı meslekte ve dilediği işverenin yanında çalışmak üzere, çalışma izninin süresi uzatılabilir.

Türkiye’ye çalışmak üzere gelen bir yabancının beraberinde veya daha sonra getirmiş olduğu ve bakmakla yükümlü bulunduğu eş ve çocuklarına, yabancının kendisi ile birlikte en az beş yıl kanunî ve kesintisiz ikamet etmeleri kaydıyla genel çalışma izni verilebilir.

Bakanlık, genel çalışma izninin geçerlilik alanını genişletebilir veya daraltabilir.

Özel çalışma izni

MADDE6. – Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe özel çalışma izni, en az sekiz yıl kanunî ve kesintisiz ikamet eden ve toplam altı yıllık kanunî çalışması olan yabancılara, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler dikkate alınmaksızın ve belirli bir işletme, meslek, mülkî veya coğrafî alanla sınırlandırılmaksızın süresiz olarak verilir.

Bağımsız çalışma izni

MADDE7. – Bağımsız çalışacak yabancılara, Türkiye’de en az beş yıl kanunî ve kesintisiz olarak ikamet etmek koşuluyla, İçişleri Bakanlığının ve ilgili diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşleri alınmak suretiyle Bakanlıkça izin verilir.

Diğer kanunlarda yer alan, yabancıların çalışamayacağı işlere dair hükümler saklıdır.

İstisnai hallerde çalışma izninin verilmesi

MADDE8. – Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe;

a) Bir Türk vatandaşı ile evli olan ve eşiyle Türkiye’de evlilik birliği içinde yaşayan veya evlilik birliği en az üç yıl sürdükten sonra sona ermiş olmakla birlikte Türkiye’de yerleşmiş olan yabancılar ile bunların çocuklarına,

b) 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu-nun 29 uncu maddesinin ikinci cümlesi kapsamına girmeyen Türk vatandaşlığını kaybedenler ile bunların füruuna,

c) Türkiye’de doğan veya kendi millî kanununa, vatansız ise Türk mevzuatına göre rüşt yaşını doldurmadan Türkiye’ye gelen ve Türkiye’de meslek okulu, yüksekokul veya üniversiteden mezun olan yabancılara,

d) 2510 sayılı İskân Kanununa göre muhacir, mülteci veya göçebe olarak kabul edilen yabancılara,

e) Avrupa Birliği üyesi ülke vatandaşları ile bunların Avrupa Birliği üyesi ülkelerin vatandaşı olmayan eş ve çocuklarına,

f) Yabancı devletlerin Türkiye’deki büyükelçilikleri ile konsolosluklarında ve uluslararası kuruluşların temsilciliklerinde görevli diplomat, idarî ve teknik personelin hizmetinde çalışanlar ile karşılıklılık ilkesi çerçevesinde olmak ve görev süresiyle sınırlı kalmak üzere Türkiye’de bulunan büyükelçilikler, konsolosluklar ve uluslararası kuruluşların temsilciliklerinde görevlendirilen diplomatların ve idarî ve teknik personelin eş ve çocuklarına,

g) Bilimsel ve kültürel faaliyetler amacıyla bir ayı aşan ve sportif faaliyetler amacıyla dört ayı aşan süre ile geçici olarak Türkiye’ye gelecek yabancılara,

h) Kanunla yetki verilen bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarınca sözleşme, ihale veya pazarlık usulleriyle mal ve hizmetlerin alımı, bir işin yaptırılması veya işletilmesi işlerinde çalıştırılacak yabancılara,

Bu Kanunda öngörülen sürelere tâbi olmaksızın çalışma izni verilebilir.

Kanunî çalışma süresine dahil edilecek süreler ile ikamette kesinti sayılan süreler

MADDE9. – Yıllık izinler, iş kazası ve meslek hastalığı, hastalık ve analık geçici iş göremezlik ödenekleri ile işsizlik sigortası ödeneği alınan süreler, kanunî çalışma süresine dahil edilir.

Mücbir sebepler dışında, aralıksız olarak altı aydan fazla yurt dışında kalanlar ile Türkiye’de bulunmasına rağmen ikamet tezkeresini altı aydan fazla süreyle temdit ettirmeyerek ihmalde bulunan yabancının ikameti çalışma izinleri açısından kesinti sayılır.

Çalışma izni muafiyet teyit belgesi

MADDE10. – Çalışma izninden muaf tutulan yabancılara, istekleri halinde Bakanlıkça çalışma izni muafiyet teyit belgesi verilir.

Çalışma izninin sınırlandırılması

MADDE11. – Türkiye’nin taraf olduğu ikili veya çok taraflı sözleşmelerle sağlanan haklar saklı kalmak kaydıyla ve karşılıklılık ilkesi çerçevesinde çalışma izinleri, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler, istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür koşullarının gerekli kıldığı hallerde, belirli bir süre için, belirli bir meslek, işkolu, tarım, sanayi veya hizmet sektörü ya da mülkî veya coğrafi alanla sınırlandırılabilir.

ÜÇÜNCÜBÖLÜM

İzinlerin Verilmesi, Uzatılması, Reddi, İptali ve Yargı Yoluna Başvurma

İzinlerin verilmesi veya uzatılması, harç alınması

MADDE12. – Türkiye’ye çalışmak amacıyla gelen yabancılar, çalışma izni başvurularını bulundukları ülkelerdeki Türkiye Cumhuriyeti temsilciliklerine yaparlar. Temsilcilikler nezdinde Bakanlığın yurt dışı birimleri varsa, ilk başvurular doğrudan bu birimlere yapılır ve bu başvurular Bakanlığa iletilir. Bakanlık, ilgili görülen bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarının görüşlerini alarak 5 inci maddeye göre başvuruları değerlendirir, durumu uygun görülen yabancılara ön çalışma izni verir. Ön çalışma izni belgesini alan yabancıların, bu belgeyi aldıkları tarihten itibaren en geç üç ay içinde ülkeye giriş vizesi talebinde bulunmaları, ülkeye giriş yaptıkları tarihten itibaren en geç bir ay içinde İçişleri Bakanlığına ikamet tezkeresi almak için başvurmaları ve ikamet tezkeresi alındıktan sonra da en geç on beş gün içinde Bakanlığa çalışma izni talebinde bulunmaları zorunludur.

Çalışma izinleri, ikamet tezkeresi sahibi yabancılar veya bunların işverenlerinin yazılı talebi üzerine, bu Kanun ve bu Kanuna göre çıkarılan yönetmelik hükümlerine göre verilir veya uzatılır. Verilen izinler ve muafiyet teyit belgeleri için karşılıklılık ilkesi ve 492 sayılı Harçlar Kanununa göre harç alınır.

İlgili bakanlıklar ile kuruluşların görüşlerinin alınması

MADDE13. – Yabancılara, ilgili mevzuat gereğince Türk vatandaşlarına hasredilmiş bulunan işler dışında ve bu Kanunla getirilen koşullara bağlı olarak çalışabilecekleri meslek, sanat veya işlerle ilgili çalışma izinleri, ilgili bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşleri alınmak suretiyle Bakanlıkça verilir.

İzin talebinin reddi

MADDE14. – Ön çalışma izni, çalışma izni veya çalışma izninin uzatılması talebi;

a) İş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler ve istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür değişikliklerinin genel çalışma izni verilmesine elverişli olmaması,

b) Yabancının geçerli bir ikamet tezkeresinin bulunmaması,

c) Çalışma izninin kanunî olmayan yollardan alınmış veya iş ilişkisinin kanunî olmayan yollardan kurulmuş olması,

d) Yabancının çalışma ve sosyal güvenlik mevzuatına uygun olmayan şekilde çalıştığının anlaşılması,

e) Bir işyeri, işletme veya meslek için izin talebi reddedilen yabancının aynı işyeri, işletme veya aynı meslek için izin talebinin reddedildiği tarihten itibaren bir yıl geçmeden yeniden izin talebinde bulunması,

f) Yabancının çalışmasının millî güvenlik, kamu düzeni, genel asayiş, kamu yararı, genel ahlak ve genel sağlık için tehdit oluşturması,

Hallerinde reddedilir.

Çalışma izninin iptali

MADDE15. – Yabancının 11 inci maddede sayılan sınırlamalara aykırı olarak çalışması veya 14 üncü maddede öngörülen hallerden birinin varlığının veya yabancının ya da işvereninin, çalışma izni talep dilekçesinde eksik veya yanlış bilgi verdiğinin sonradan tespit edilmesi halinde, Bakanlık verdiği çalışma iznini iptal edebilir.

Çalışma izninin hükmünü kaybetmesi

MADDE16. – Çalışma izni, geçerlilik süresinin sona ermesi dışında;

a) Yabancının ikamet tezkeresinin herhangi bir nedenle geçersiz hale gelmesi ya da geçerlilik süresinin uzatılmaması,

b) Yabancının pasaportunun veya pasaport yerine geçen belgesinin geçerlilik süresinin uzatılmaması,

c) Yabancının mücbir sebepler dışında aralıksız olarak altı aydan fazla yurt dışında kalması,

Hallerinde de hükmünü kaybeder.

Yargı yoluna başvurma hakkı

MADDE17. – Bakanlık; ön çalışma izni ve çalışma izni verilmesi, çalışma izni verilmesi ya da uzatılması talebinin reddedilmesi, çalışma izninin iptal edilmesi ya da çalışma izninin hükmünün kaybedilmesine ilişkin kararını, yabancıya veya varsa işverenine 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ eder.

Bakanlıkça verilecek kararlara karşı ilgililer tarafından on gün içinde itiraz edilebilir. İtirazın Bakanlıkça reddedilmesi hallerinde idarî yargı yoluna başvurulabilir.

DÖRDÜNCÜBÖLÜM

Bildirim Yükümlülüğü, Denetleme ve

Düzenleme Yetkisi ile Cezaî Hükümler

Bildirim yükümlülüğü

MADDE18. – a) Bağımsız çalışan yabancılar, çalışmaya başladıkları tarihten ve çalışmanın bitiminden itibaren,

b) Yabancı çalıştıran işverenler, yabancının çalışmaya başladığı tarihten, çalışma izninin verildiği tarihten itibaren bir ay içerisinde çalışmaya başlamaması halinde bu sürenin bitiminden itibaren ve herhangi bir nedenle hizmet akdinin sona erdiği tarihten itibaren,

En geç on beş gün içerisinde durumu bakanlığa bildirmekle yükümlüdürler.

Bakanlığa bilgi verilmesi

MADDE19. – Yabancılara çalışma izni verme yetkisi bulunan bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşları, çalışma iznini verdikleri, çalışma izin süresini uzattıkları ve çalışma iznini iptal ettikleri tarihten, yabancı istihdam eden bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşları ise çalıştırmaya başladıkları tarihten itibaren en geç bir ay içinde yabancı ile ilgili tüm bilgileri bakanlığa bildirirler.

Denetleme yetkisi

MADDE20. – Bu Kanun kapsamına giren yabancıların ve işverenlerin bu Kanundan doğan yükümlülüklerini yerine getirip getirmedikleri Bakanlık iş müfettişleri ve Sosyal Sigortalar Kurumu sigorta müfettişleri tarafından denetlenir.

Genel bütçeye dahil daireler ve katma bütçeli idarelerin denetim elemanları kendi mevzuatları gereğince işyerlerinde yapacakları her türlü denetim ve incelemeler sırasında, yabancı çalıştıran işverenlerle yabancıların bu Kanundan doğan yükümlülüklerini yerine getirip getirmediklerini de denetler. Denetim sonuçları bakanlığa bildirilir.

Cezaî hükümler

MADDE21. – 18 inci maddeye göre bildirim yükümlülüğünü süresi içinde yerine getirmeyen bağımsız çalışan yabancı ile yabancı çalıştıran işverene her bir yabancı için yüzelli milyon lira idarî para cezası verilir.

Çalışma izni olmaksızın bağımlı çalışan yabancıya beşyüz milyon lira idarî para cezası verilir.

Çalışma izni bulunmayan yabancıyı çalıştıran işveren veya işveren vekillerine her bir yabancı için iki milyar beşyüz milyon lira idarî para cezası verilir. Bu durumda, işveren veya işveren vekili yabancının ve varsa eş ve çocuklarının konaklama giderlerini, ülkelerine dönmeleri için gerekli masrafları ve gerektiğinde sağlık harcamalarını karşılamak zorundadır.

Birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarda sayılan fiillerin tekrarı halinde idarî para cezaları bir kat artırılarak uygulanır.

Bu Kanuna göre verilmiş çalışma izni olmaksızın bağımsız çalışan yabancıya bir milyar lira idarî para cezası verilir ve varsa işyeri veya işyerlerinin Bakanlık bölge müdürlerince kapatılması kararı alınarak, bu kararın uygulanması için durum ilgili valiliğe bildirilir. Tekrarı halinde, varsa işyeri veya işyerlerinin kapatılmasının yanı sıra idarî para cezası bir kat artırılarak uygulanır.

Bu Kanunda öngörülen idarî para cezaları gerekçesi belirtilmek suretiyle Bakanlık bölge müdürlüğünce ilgililere 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilir. İdarî para cezaları tebliğ tarihinden itibaren yedi gün içinde vergi daireleri veya mal müdürlüklerine ödenir. Bu süre içinde yetkili sulh ceza mahkemesine başvurulabilir. Başvuru, cezanın takip ve tahsilini durdurmaz.

Bu Kanuna göre idarî para cezası ile cezalandırılan bağımlı veya bağımsız çalışan yabancılar ile yabancı çalıştıran işverenler İçişleri Bakanlığına bildirilir.

Bu Kanuna göre süresi içinde ödenmeyen idarî para cezaları ve diğer alacakların takip ve tahsilinde 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümleri uygulanır.

Yönetmelik

MADDE 22. – Ön çalışma izni, çalışma izni ve istisnai hallerde çalışma izni verilmesi, çalışma izninin sınırlandırılması, çalışma izninden muaf tutulacak yabancılar ile bildirim yükümlülüklerinin nasıl yerine getirileceğine ilişkin usul ve esaslar bu Kanuna göre çıkarıla-cak yönetmelikle düzenlenir.

Bu Kanunun uygulanmasına ilişkin yönetmelik; Bakanlık, İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Turizm Bakanlığı, Devlet Planlama Teşkilâtı Müsteşarlığı, Hazine Müsteşarlığı, Denizcilik Müsteşarlığı ve Dış Ticaret Müsteşarlığı ile müştereken, ilgili görülen diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşlarının da görüşleri alınmak suretiyle Kanunun yayımı tarihini izleyen altı ay içinde çıkarılır.

Yabancı sermaye yatırımlarında yabancıların çalıştırılması

MADDE 23. – 6224 sayılı Yabancı Sermayeyi Teşvik Kanunu kapsamında kurulan şirketlerde çalıştırılmak istenen yabancılar, Hazine Müsteşarlığından alacakları izinle çalışabilirler.

Bu şekilde izin verilen yabancıların isimleri, meslekleri, ikamet ve görev ifa yerlerinin adresi ve izin verilen süre, aylık olarak Hazine Müsteşarlığı tarafından Bakanlığa bildirilir. İznin uzatılması ve iptali halinde de bu hüküm uygulanır.

Bu maddeye göre izin alan yabancılara, bu Kanunun 18, 19, 20 ve 21 inci maddeleri dışındaki hükümleri uygulanmaz.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Bazı Kanunlarda Yapılan Değişiklikler

MADDE 24. – Ekli (1) sayılı listede gösterilen kadrolar ihdas edilerek, 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli (I) sayılı cetvelin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına ilişkin bölümüne eklenmiştir.

MADDE 25. – 9.1.1985 tarihli ve 3146 sayılı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine aşağıdaki bent (h) bendi olarak eklenmiş ve mevcut (h) bendi (i) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.

“h) Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanunda öngörülen işleri yapmak,”

MADDE 26. – 27.1.1954 tarihli ve 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanununun 34 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Madde 34. – Yabancı müteahhit veya yabancı kuruluşlar, Türkiye’de Devlet daireleri ile resmî ve özel kuruluş ve şahıslara karşı re’sen veya yerli kuruluşlarla birlikte taahhüt ettikleri mühendislik veya mimarlıkla ilgili işlerde, Bayındırlık ve İskân Bakanlığının ve Odalar Birliğinin görüşleri alınarak, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen çalışma izni ile yabancı uzman çalıştırabilirler.”

MADDE 27. – 6235 sayılı Kanunun 35 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Madde 35. – 34 üncü madde kapsamına girmeyen işlerde yabancı mühendis ve yüksek mühendisler ile mimar ve yüksek mimarlar, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı ile Odalar Birliğinin görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen çalışma izni ile çalıştırılabilir.”

MADDE 28. – 7.3.1954 tarihli ve 6326 sayılı Petrol Kanununun 119 uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Madde 119. – Petrol hakkı sahipleri, Enerji ve Tabiî Kaynaklar Bakanlığı ile İçişleri Bakanlığının uygun görüşü alınarak, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen izinle yabancı idarî ve meslekî personel ile uzman personel çalıştırabilir.”

MADDE 29. – 8.6.1965 tarihli ve 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun 21 inci maddesinin dördüncü fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

“Bu Kanun kapsamında çalışacak yabancılar, Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun hükümlerine tâbidir.”

MADDE 30. – 25.9.1981 tarihli ve 2527 sayılı Türk Soylu Yabancıların Türkiye’de Meslek ve Sanatlarını Serbestçe Yapabilmelerine, Kamu, Özel Kuruluş veya İşyerlerinde Çalıştırılabilmelerine İlişkin Kanunun 3 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Madde 3. – Türk soylu yabancıların, kanunlarda Türk vatandaşlarının yapabileceği belirtilen meslek, sanat ve işlerde çalışabilme ve çalıştırılabilmeleri için, özel kanunlarda aranan nitelikleri taşımak ve yükümlülükleri yerine getirmek şartıyla, bu Kanun ve Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkındaki Kanuna göre, İçişleri ve Dışişleri bakanlıkları ile diğer ilgili Bakanlık ve kuruluşların olumlu görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca izin verilir.”

MADDE 31. – 12.3.1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 18 inci maddesinin (a) fıkrasının birinci bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

“Belgeli işletmelerde, Bakanlık ve İçişleri Bakanlığının uygun görüşü alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen izinle yabancı uzman personel ve sanatkârlar çalıştırılabilir.”

MADDE 32. – 2634 sayılı Kanunun 26 ncı maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

“Birinci fıkra kapsamında faaliyet gösterecek yabancılar, Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun hükümlerine tâbidir.”

MADDE 33. – 2.7.1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 1 inci maddesine aşağıdaki bent eklenmiştir.

“10. Yabancılara verilecek çalışma izin belgesi ve çalışma izni muafiyet teyit belgesi harçları.”

MADDE 34. – 492 sayılı Kanuna bağlı (8) sayılı Tarifeye aşağıdaki bölüm eklenmiştir.

“XII- Yabancılara Verilecek Çalışma İzin Belgesi ve Çalışma İzni Muafiyet Teyit Belgesi Harçları:

1. Genel Çalışma İzni :

a) 1 yıla kadar (1 yıl dahil) 10 000 000.- TL.

b) 2 yıla kadar (2 yıl dahil) 20 000 000.- TL.

c) 3 yıla kadar (3 yıl dahil) 30 000 000.- TL.

d) Uzatılma halinde sürelerine göre yukarıda belirtilen miktarlar kadar,

2. Özel Çalışma İzni : 75 000 000.-TL.

3. Bağımsız Çalışma İzni: 150 000 000.- TL.

4. Çalışma İzni Muafiyet Teyit Belgesi: 10 000 000.- TL.”

ALTINCI BÖLÜM

Geçici ve Son Hükümler

Yürürlükten kaldırılan hükümler

MADDE 35. – 11.6.1932 tarihli ve 2007 sayılı Türkiye’deki Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmıştır.

GEÇİCİ MADDE 1. – Bağımlı veya bağımsız olarak çalışan yabancılara, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki mevzuat hükümlerine göre verilmiş olan çalışma izinleri, bu Kanun uyarınca Bakanlıkça uzatılmadığı, iptal edilmediği veya hükmünü kaybetmediği müddetçe sürelerinin sonuna kadar geçerlidir.

GEÇİCİ MADDE 2. – Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce kamu kurum ve kuruluşlarının çalışma izni verdiği veya istihdam ettiği yabancılara ait bilgiler üç ay içinde Bakanlığa bildirilir.

GEÇİCİ MADDE 3. – Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce çalışma izni başvurusu yapılan ve işlemleri devam eden yabancıların çalışma izinlerini, Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki yetkili kamu kurum ve kuruluşları verirler ve çalışma izninin veriliş tarihinden itibaren bir ay içinde gerekli bilgileri Bakanlığa iletirler.

Yürürlük

MADDE 36. – Bu Kanunun 24 üncü maddesi yayımı tarihinde, diğer maddeleri yayımı tarihinden itibaren altı ay sonra yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 37. – Bu kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

SAĞLIK, AİLE, ÇALIŞMA VE SOSYAL İŞLER KOMİSYONUNUN KABUL ETTİĞİ METİN

YABANCILARIN ÇALIŞMA İZİNLERİ

HAKKINDA KANUN TASARISI

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

Amaç

MADDE 1. - Bu Kanunun amacı, yabancıların Türkiye’deki çalışmalarını izne bağlamak ve bu yabancılara verilecek çalışma izinleri ile ilgili esasları belirlemektir.

Kapsam

MADDE 2. - Bu Kanun,

- 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanununun 29 uncu maddesinin ikinci cümlesi ile 5680 sayılı Basın Kanununun 13 üncü maddesi ve 231 sayılı Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünün Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin kapsamına giren,

- Bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşlarınca kanunla verilen yetkiye dayanarak çalışma izni verilen veya istihdam edilen ve

- Karşılıklılık ilkesi, uluslararası hukuk ve Avrupa Birliği hukuku esasları dikkate alınarak çalışma izninden muaf tutulan yabancılar dışında,

Türkiye’de bağımlı ve bağımsız olarak çalışan yabancıları, bir işveren yanında meslek eğitimi gören yabancıları ve yabancı çalıştıran gerçek ve tüzel kişileri kapsar.

Tanımlar

MADDE 3. - Bu Kanunda geçen;

Bakanlık : Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,

Yabancı : 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Ka-nununa göre Türk vatandaşı sayılmayan kişiyi,

Bağımlı çalışan : Gerçek veya tüzel kişiliği haiz bir veya birden fazla işveren emrinde ücret, aylık, komisyon ve benzeri karşılığı çalışan yabancıyı,

Bağımsız çalışan : Başka şahısları istihdam etsin veya etmesin kendi ad ve hesabına çalışan yabancıyı,

İfade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

İzin Alma Yükümlülüğü ve İzin Verme

Yetkisi

İzin alma yükümlülüğü ve izin verme yetkisi

MADDE 4. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe, yabancıların Türkiye’de bağımlı veya bağımsız çalışmaya başlamadan önce izin almaları gerekir.

Ülke menfaatlerinin gerekli kıldığı hallerde veya mücbir nedenlere bağlı olarak, çalışmaya başlamadan önce ilgili makama bilgi vermek koşuluyla, çalışma süresi bir ayı geçmemek ve Bakan onayı alınmak suretiyle çalışma izni işe başladıktan sonra da verilebilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Çalışma İzinleri ile Çalışma İzni

Muafiyet ve Sınırlamaları

Süreli çalışma izni

MADDE 5. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe süreli çalışma izni iş piyasasındaki durum, çalışma hayatındaki gelişmeler, istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür değişiklikleri dikkate alınarak, yabancının ikamet izninin süresi ile hizmet akdinin veya işin süresine göre, belirli bir işyeri veya işletmede ve belirli bir meslekte çalışmak üzere en çok bir yıl geçerli olmak üzere verilir.

Bir yıllık kanuni çalışma süresinden sonra, aynı işyeri veya işletme ve aynı meslekte çalışmak üzere çalışma izninin süresi üç yıla kadar uzatılabilir.

Üç yıllık kanuni çalışma süresinin sonunda, aynı meslekte ve dilediği işverenin yanında çalışmak üzere, çalışma izninin süresi altı yıla kadar uzatılabilir.

Türkiye’ye çalışmak üzere gelen bir yabancının beraberinde veya daha sonra getirmiş olduğu eş ve çocuklarına da, yabancının kendisi ile birlikte en az beş yıl kanuni ve kesintisiz ikamet etmiş olmaları kaydıyla süreli çalışma izni verilebilir.

Bakanlık, süreli çalışma izninin coğrafi geçerlilik alanını genişletebilir veya daraltabilir.

Süresiz çalışma izni

MADDE 6. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe Türkiye’de en az sekiz yıl kanuni veya kesintisiz ikamet eden ve toplam altı yıllık kanuni çalışması olan yabancılara, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler dikkate alınmaksızın ve belirli bir işletme, meslek, mülki veya coğrafi alanla sınırlandırılmaksızın süresiz çalışma izni verilebilir.

Bağımsız çalışma izni

MADDE 7. - Bağımsız çalışacak yabancılara, Türkiye’de en az beş yıl kanuni ve kesintisiz olarak ikamet etmiş olmaları koşuluyla Bakanlıkça bağımsız çalışma izni verilebilir.

İstisnai haller

MADDE 8. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili ya da çok taraflı sözleşmelerde aksi öngörülmedikçe;

b) 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu-nun 19, 27 ve 28 inci maddeleri çerçevesinde Türk Vatandaşlığını kaybedenler ve bunların füruuna,

d) 2510 sayılı İskân Kanununa göre muhacir, mülteci veya göçebe olarak kabul edilen yabancılara,

e) Avrupa Birliği üyesi ülke vatandaşları ile bunların Avrupa Birliği üyesi ülkelerin vatandaşı olmayan eş ve çocuklarına,

f) Yabancı devletlerin Türkiye’deki büyükelçilikleri ile konsolosluklarında ve uluslararası kuruluşların temsilciliklerinde görevli diplomat, idari ve teknik personelin hizmetinde çalışanlar ile karşılıklılık ilkesi çerçevesinde olmak ve görev süresiyle sınırlı kalmak üzere Türkiye’de bulunan büyükelçilikler, konsolosluklar ve uluslararası kuruluşların temsilciliklerinde görevlendirilen diplomatların ve idari ve teknik personelin eş ve çocuklarına,

g) Bilimsel ve kültürel faaliyetler amacıyla bir ayı aşan ve sportif faaliyetler amacıyla dört ayı aşan süre ile geçici olarak Türkiye'ye gelecek yabancılara,

h) Kanunla yetki verilen Bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşlarınca sözleşme veya ihale usulleriyle mal ve hizmet alımı, bir işin yaptırılması veya bir tesisin işletilmesi işlerinde çalıştırılacak kilit personel niteliğindeki yabancılara,

Bu Kanunda öngörülen sürelere tabi olmaksızın çalışma izni verilebilir.

Kanunî çalışma süresine dahil edilecek süreler ile ikamette kesinti sayılan süreler

MADDE 9. - Yıllık izinler, iş kazası ve meslek hastalığı, hastalık ve analık geçici iş göremezlik ödenekleri ile işsizlik sigortası ödeneği alınan süreler, kanuni çalışma süresine dahil edilir.

Yabancının toplam, altı ayı geçmemek şartıyla Türkiye dışında bulunması çalışma süresini kesmez. Ancak Türkiye dışında geçirilen zaman çalışma süresinden sayılmaz. Türkiye’de bulunmasına rağmen ikamet tezkeresini altı aydan fazla süreyle temdit ettirmeyerek ihmalde bulunan yabancının ikameti çalışma izinleri açısından kesinti sayılır.

Çalışma izni muafiyet teyit belgesi

MADDE 10. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili veya çok taraflı sözleşmelerle çalışma izninden muaf tutulan yabancılara, istekleri halinde Bakanlıkça çalışma izni muafiyet teyit belgesi verilir.

Çalışma izninin sınırlandırılması

MADDE 11. - Türkiye’nin taraf olduğu ikili veya çok taraflı sözleşmelerle sağlanan haklar saklı kalmak kaydıyla ve karşılıklılık ilkesi çerçevesinde çalışma izinleri, iş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler, istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür koşullarının gerekli kıldığı hallerde, belirli bir süre için, tarım, sanayi veya hizmet sektörleri, belirli bir meslek, işkolu veya mülki ve coğrafi alan itibariyle sınırlandırılabilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

İzinlerin Verilmesi, Uzatılması, Reddi,

İptali ve Yargı Yoluna Başvurma

İzinlerin verilmesi veya uzatılması

MADDE 12. - Türkiye dışında ikamet eden yabancılar, çalışma izni başvurularını bulundukları ülkelerdeki Türkiye Cumhuriyeti temsilciliklerine yaparlar. Temsilcilikler bu başvuruları doğrudan Bakanlığa iletirler. Bakanlık ilgili mercilerin görüşlerini alarak 5 inci maddeye göre başvuruları değerlendirir; durumu uygun görülen yabancılara çalışma izni verir. Bu izin ancak gerekli çalışma vizesi ile ikamet izninin alınması halinde geçerlidir. Çalışma izin belgesini alan yabancıların, bu belgeyi aldıkları tarihten itibaren en geç doksan gün içinde ülkeye giriş vizesi talebinde bulunmaları, ülkeye giriş yaptıkları tarihten itibaren en geç otuz gün içinde İçişleri Bakanlığına ikamet tezkeresi almak için başvurmaları zorunludur.

Türkiye'de geçerli ikamet izni olan yabancılar veya bunların işverenleri başvurularını doğrudan Bakanlığa yapabilirler.

Çalışma izinleri, ikamet sahibi yabancılar veya bunların işverenlerinin Bakanlığa yazılı talebi üzerine, bu Kanun ve bu Kanuna göre çıkarılan yönetmelik hükümlerine göre verilir ve uzatılır.

Başvurular Bakanlık tarafından en geç yüzseksen gün içinde cevaplandırılır.

İlgili mercilerden görüş alınması

MADDE 13. - Yabancılara, bu Kanunla getirilen koşullara bağlı olarak çalışabilecekleri meslek, sanat veya işlerle ilgili çalışma izinleri, ilgili mercilerin mesleki yeterlilik dahil görüşleri alınmak suretiyle Bakanlıkça verilir.

Diğer kanunlarda yer alan, yabancıların çalışamayacağı iş ve mesleklere dair hükümler saklıdır.

İzin isteminin reddi

MADDE 14. - Çalışma izni veya çalışma izninin uzatılması istemi

a) İş piyasasındaki durum ve çalışma hayatındaki gelişmeler ve istihdama ilişkin sektörel ve ekonomik konjonktür değişikliklerinin çalışma izni verilmesine elverişli olmaması,

b) Başvurulan iş için ülke içinde o işi yapacak aynı niteliğe sahip kişinin bulunmadığının işverence belgelenememesi,

c) Yabancının geçerli bir ikamet tezkeresinin bulunmaması,

d) Çalışma izninin kanuni olmayan yollardan alınmış veya iş ilişkisinin kanuni olmayan yollardan kurulmuş olması,

e) Yabancının çalışma iznine aykırı veya çalışma ve sosyal güvenlik mevzuatına uygun olmayan şekilde çalıştığının anlaşılması,

f) Bir işyeri, işletme veya meslek için izin talebi reddedilen yabancının aynı işyeri, işletme veya aynı meslek için izin talebinin reddedildiği tarihten itibaren bir yıl geçmeden yeniden izin talebinde bulunması,

g) Yabancının çalışmasının millî güvenlik, kamu düzeni, genel asayiş, kamu yararı, genel ahlak ve genel sağlık için tehdit oluşturması,

Hallerinde reddedilir.

Çalışma izninin iptali

MADDE 15. - Yabancının 11 ve 13 üncü maddede sayılan sınırlamalara aykırı olarak çalışması veya 14 üncü maddede öngörülen hallerden birinin varlığının veya yabancının ya da işvereninin, çalışma izni talep dilekçesinde eksik veya yanlış bilgi verdiğinin sonradan tespit edilmesi halinde, Bakanlık verdiği çalışma iznini iptal edebilir.

Çalışma izninin geçerliliğini kaybetmesi

MADDE 16. - Çalışma izni, geçerlilik süresinin sona ermesi dışında;

a) Yabancının ikamet tezkeresinin herhangi bir nedenle geçersiz hale gelmesi ya da geçerlilik süresinin uzatılmaması,

b) Yabancının pasaportunun veya pasa-port yerine geçen belgesinin geçerlilik süresinin uzatılmaması, (İçişleri veya Dışişleri Bakanlıklarının uygun görüşlerinin bulunması hali hariç)

c) Yabancının mücbir sebepler dışında aralıksız olarak altı aydan fazla yurt dışında kalması,

Hallerinde de geçerliliğini kaybeder.

Yargı yoluna başvurma hakkı

MADDE 17. - Bakanlık çalışma izni verilmesi ya da uzatılması talebinin reddedilmesi, çalışma izninin iptal edilmesi ya da çalışma izninin geçerliliğinin kaybedilmesine ilişkin kararını, yabancıya veya varsa işverenine 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ eder.

Bakanlıkça verilecek kararlara karşı ilgililer tarafından tebliğ tarihinden itibaren otuz gün içinde itiraz edilebilir. İtirazın Bakanlıkça reddedilmesi hallerinde idari yargı yoluna başvurulabilir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Bildirim Yükümlülüğü, Denetleme ve

Düzenleme Yetkisi ile Cezai Hükümler

Bildirim yükümlülüğü

MADDE 18. - a) Bağımsız çalışan yabancılar, çalışmaya başladıkları tarihten ve çalışmanın bitiminden itibaren,

b) Yabancı çalıştıran işverenler yabancının çalışmaya başladığı tarihten, çalışma izninin verildiği tarihten itibaren otuz gün içerisinde çalışmaya başlamaması halinde bu sürenin bitiminden itibaren ve herhangi bir nedenle hizmet akdinin sona erdiği tarihten itibaren,

En geç on beş gün içerisinde durumu Bakanlığa bildirmekle yükümlüdürler.

Bakanlığa bilgi verilmesi

MADDE 19. - Yabancılara çalışma izni verme yetkisi bulunan bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşları, çalışma iznini verdikleri, çalışma izin süresini uzattıkları ve çalışma iznini iptal ettikleri tarihten, yabancı istihdam eden bakanlıklar ile kamu kurum ve kuruluşları ise çalıştırmaya başladıkları tarihten itibaren en geç otuz gün içinde yabancı ile ilgili tüm bilgileri Bakanlığa bildirirler.

Denetleme yetkisi

MADDE 20. - Bu Kanun kapsamına giren yabancıların ve işverenlerin bu Kanundan doğan yükümlülüklerini yerine getirip getirmedikleri Bakanlık iş müfettişleri ve Sosyal Sigortalar Kurumu sigorta müfettişleri tarafından denetlenir.

Genel bütçeye dahil daireler ve katma bütçeli idarelerin teftiş ve denetim elemanları kendi mevzuatları gereğince işyerlerinde yapacakları her türlü denetim ve incelemeler sırasında, yabancı çalıştıran işverenlerle yabancıların bu Kanundan doğan yükümlülüklerini yerine getirip getirmediklerini de denetler. Denetim sonuçları ayrıca Bakanlığa bildirilir.

Cezaî hükümler

MADDE 21. - 18 inci maddeye göre bildirim yükümlülüğünü süresi içinde yerine getirmeyen bağımsız çalışan yabancı ile yabancı çalıştıran işverene her bir yabancı için ikiyüzelli milyon lira idari para cezası verilir.

Çalışma izni olmaksızın bağımlı çalışan yabancıya beşyüz milyon lira idari para cezası verilir.

Çalışma izni bulunmayan yabancıyı çalıştıran işveren veya işveren vekillerine her bir yabancı için iki milyar beşyüz milyon lira idari para cezası verilir. Bu durumda, işveren veya işveren vekili yabancının ve varsa eş ve çocuklarının konaklama giderlerini, ülkelerine dönmeleri için gerekli masrafları ve gerektiğinde sağlık harcamalarını karşılamak zorundadır.

Birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarda sayılan fiillerin tekrarı halinde idari para cezaları bir kat artırılarak uygulanır.

Bu Kanuna göre verilmiş çalışma izni olmaksızın bağımsız çalışan yabancıya bir milyar lira idari para cezası verilir ve varsa işyeri veya işyerlerinin Bakanlık bölge müdürlerince kapatılması kararı alınarak, bu kararın uygulanması için durum ilgili valiliğe bildirilir. Tekrarı halinde, varsa işyeri veya işyerlerinin kapatılmasının yanı sıra idari para cezası bir kat artırılarak uygulanır.

Bu Kanunda öngörülen idari para cezaları gerekçesi belirtilmek suretiyle Bakanlık bölge müdürlüğünce ilgililere 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilir. İdari para cezaları tebliğ tarihinden itibaren yedi gün içinde vergi daireleri veya mal müdürlüklerine ödenir. İlgililer cezaya bu süre içinde yetkili sulh ceza mahkemesi nezdinde itiraz edebilir. Başvuru, cezanın takip ve tahsilini durdurmaz .

Bu Kanuna göre idari para cezası ile cezalandırılan bağımlı veya bağımsız çalışan yabancılar ile yabancı çalıştıran işverenler İçişleri Bakanlığına bildirilir.

Bu Kanuna göre süresi içinde ödenmeyen idari para cezaları ve diğer alacakların takip ve tahsilinde 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümleri uygulanır.

Yönetmelik

MADDE 22. - Her türlü çalışma izninin verilmesi, sınırlandırılması, iptali, çalışma izninden muaf tutulacak yabancılar ile bildirim yükümlülüklerinin nasıl yerine getirileceğine ilişkin usul ve esaslar bu Kanuna göre çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.

Bu Kanunun uygulanmasına ilişkin yönetmelik; Bakanlık, İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, Turizm Bakanlığı, Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı, Hazine Müsteşarlığı, Denizcilik Müsteşarlığı ve Dış Ticaret Müsteşarlığı ile müştereken, ilgili görülen diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının da görüşleri alınmak suretiyle Kanunun yayımı tarihini izleyen altı ay içinde çıkarılır.

Yabancı sermaye yatırımlarında yabancıların çalıştırılması

MADDE 23. - 6224 sayılı Yabancı Sermayeyi Teşvik Kanunu kapsamında kurulan şirket ve kuruluşlarda çalıştırılmak istenen yabancılar, Hazine Müsteşarlığı ile müştereken çıkarılacak yönetmelikle belirlenecek usul ve esaslar çerçevesinde Bakanlıkça verilen çalışma izni ile çalıştırılabilirler.

ALTINCI BÖLÜM

Bazı Kanunlarda Yapılan Değişiklikler

MADDE 24. - 9/1/1985 tarihli ve 3146 sayılı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine aşağıdaki bent (h) bendi olarak eklenmiş ve mevcut (h) bendi (i) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.

"h) Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanunda öngörülen işleri yapmak,"

MADDE 25. - 27/1/l954 tarihli ve 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanununun 34 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 34.- Yabancı müteahhit veya yabancı kuruluşlar, Türkiyede Devlet daireleri ile resmi ve özel kuruluş ve şahıslara karşı re'sen veya yerli kuruluşlarla birlikte taahhüt ettikleri mühendislik veya mimarlıkla ilgili işlerde, Bayındırlık ve İskân Bakanlığının ve Odalar Birliğinin görüşleri alınarak, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen çalışma izni ile yabancı uzman çalıştırabilirler."

MADDE 26. - 6235 sayılı Kanunun 35 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 35. - 34 üncü madde kapsamına girmeyen işlerde yabancı mühendis ve yüksek mühendisler ile mimar ve yüksek mimarlar, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı ile Odalar Birliğinin görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen çalışma izni ile çalıştırılabilir."

MADDE 27. - 7/3/1954 tarihli ve 6326 sayılı Petrol Kanununun 119 uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 119. - Petrol hakkı sahipleri, Enerji ve Tabiî Kaynaklar Bakanlığı ile İçişleri Bakanlığının görüşü alınarak, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen izinle yabancı idari ve mesleki personel ile uzman personel çalıştırabilir."

MADDE 28. - 8/6/1965 tarihli ve 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun 21 inci maddesine dördüncü fıkradan sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

"Bu Kanun kapsamında çalışacak yabancılar, Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun hükümlerine tabidirler."

MADDE 29. - 25/9/l981 tarihli ve 2527 sayılı Türk Soylu Yabancıların Türkiye'de Meslek ve Sanatlarını Serbestçe Yapabilmelerine, Kamu, Özel Kuruluş veya İşyerlerinde Çalıştırılabilmelerine İlişkin Kanunun 3 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 3. - Türk soylu yabancıların, kanunlarda Türk vatandaşlarının yapabileceği belirtilen meslek, sanat ve işlerde çalışabilme ve çalıştırılabilmeleri için, özel kanunlarda aranan nitelikleri taşımak ve yükümlülükleri yerine getirmek şartıyla, bu Kanun ve Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkındaki Kanuna göre, İçişleri ve Dışişleri bakanlıkları ile diğer ilgili Bakanlık ve kuruluşların görüşleri alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca izin verilir."

MADDE 30. - l2/3/l982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 18 inci maddesinin (a) fıkrasının birinci bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Belgeli işletmelerde, Bakanlık ve İçişleri Bakanlığının görüşü alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca verilen izinle yabancı uzman personel ve sanatkârlar çalıştırılabilir."

MADDE 31. - 2634 sayılı Kanunun 26 ncı maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

"Birinci fıkra kapsamında faaliyet gösterecek yabancılar, Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun hükümlerine tabidir."

MADDE 32. - 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (6) sayılı tarifenin başlığı aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Pasaport, vize, ikamet tezkeresi, Dışişleri Bakanlığı tasdik harçları ve çalışma izin belgesi harçları."

MADDE 33. - 492 sayılı Kanuna bağlı (6) sayılı tarifenin sonuna aşağıdaki cetvel eklenmiştir.

"IV- Yabancılara Verilecek Çalışma İzin Belgeleri:

1-Süreli Çalışma İzin belgesi:

a) 1 yıla kadar (1 yıl dahil) 50.000.000.- TL

b) 3 yıla kadar (3 yıl dahil) 150.000.000.- TL

Süre uzatımları da aynı miktarda harca tabidir.

2- Süresiz Çalışma İzin belgesi : 250.000.000.- TL

3-Bağımsız çalıma izin Belgesi : 500.000.000.-TL"

Çalışma izin belgesi harçlarının tespitine, karşılıklılık ilkesi göz önünde tutularak Dışişleri Bakanlığı yetkilidir.

YEDİNCİ BÖLÜM

Geçici ve Son Hükümler

Yürürlükten kaldırılan hükümler

MADDE 34. - 11/6/1932 tarihli ve 2007 sayılı Türkiye'deki Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmıştır.

GEÇİCİ MADDE 1. - Bağımlı veya bağımsız olarak çalışan yabancılara, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki mevzuat hükümlerine göre verilmiş olan çalışma izinleri, bu Kanun uyarınca Bakanlıkça iptal edilmediği veya hükmünü kaybetmediği müddetçe sürelerinin sonuna kadar geçerlidir.

GEÇİCİ MADDE 2. - Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce kamu kurum ve kuruluşlarının çalışma izni verdiği veya istihdam ettiği yabancılara ait bilgiler izni veren mercilerce, kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren doksan gün içinde Bakanlığa bildirilir.

GEÇİCİ MADDE 3. - Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce çalışma izni başvurusu yapılan ve işlemleri devam eden yabancıların çalışma izinlerini, Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki yetkili kamu kurum ve kuruluşları verirler ve çalışma izninin veriliş tarihinden itibaren otuz gün içinde gerekli bilgileri Bakanlığa iletirler.

Yürürlük

MADDE 35. - Bu Kanun yayımı tarihinden itibaren altı ay sonra yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 36. - Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.

Bülent Ecevit
Başbakan
Devlet Bak. ve Başb. Yrd.	Devlet Bak. ve Başb. Yrd.	Devlet Bak. ve Başb. Yrd.
D. Bahçeli	H. H. Özkan	M. Yılmaz
Devlet Bakanı V.	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
Prof. Dr. N. Çağan	Prof. Dr. T. Toskay	M. Keçeciler
Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
Prof. Dr. Ş. S. Gürel	F. Bal	N. Arseven
Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
M. Yılmaz	Prof. Dr. R. Mirzaoğlu	Dr. Y. Karakoyunlu
Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
H. Gemici	Prof. Dr. Ş. Üşenmez	E. S. Gaydalı
Devlet Bakanı	Devlet Bakanı	Devlet Bakanı
F. Ünlü	Prof. Dr. A. Çay	R. Önal
Adalet Bakanı	Millî Savunma Bakanı V.	İçişleri Bakanı
Prof. Dr. H. S. Türk	Prof. Dr. R. Mirzaoğlu	R. K. Yücelen
Dışişleri Bakanı	Maliye Bakanı	Millî Eğitim Bakanı
İ. Cem	S. Oral	M. Bostancıoğlu
Bayındırlık ve İskân Bakanı V.	Sağlık Bakanı	Ulaştırma Bakanı
Prof. Dr. T. Toskay	Doç. Dr. O. Durmuş	O. Vural
Tarım ve Köyişleri Bakanı	Çalışma ve Sos. Güv. Bakanı	Sanayi ve Ticaret Bakanı
Prof. Dr. H. Y. Gökalp	Y. Okuyan	A. K. Tanrıkulu
En. ve Tab. Kay. Bakanı	Kültür Bakanı	Turizm Bakanı
Z. Çakan	M. İ. Talay	M. Taşar
Orman Bakanı		Çevre Bakanı
Prof. Dr. N. Çağan		F. Aytekin

TASARIYA EKLİ LİSTE

(1) SAYILI LİSTE

KURUMU : ÇALIŞMA VE SOSYAL GÜVENLİK BAKANLIĞI

TEŞKİLÂTI : MERKEZ

		İHDAS EDİLEN KADROLARIN
Sınıfı	Unvanı	Kad. Der.	Adedi
GİH	Daire Başkanı	1	1
GİH	Şube Müdürü	1	3
GİH	Uzman	1	3
GİH	Şef	3	2
GİH	Şef	4	1
GİH	Şef	5	1
GİH	Programcı	2	2
GİH	Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni	3	3
GİH	Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni	4	5
GİH	Bilgisayar İşletmeni	3	4
GİH	Bilgisayar İşletmeni	4	3
	TOPLAM		28