TÜRKİYE CUMHURİYETİ HÜKÜMETİ İLE KUZEY KIBRIS
TÜRK
CUMHURİYETİ HÜKÜMETİ ARASINDA SİVİL HAVACILIK
İŞBİRLİĞİ
ANLAŞMASININ ONAYLANMASININ UYGUN
BULUNDUĞUNA DAİR KANUN
|
Kanun No. 4813 |
|
Kabul Tarihi : 26.2.2003 |
MADDE 1. - 19 Eylül
2002 tarihinde Ankara’da imzalanan “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kuzey
Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Sivil Havacılık İşbirliği
Anlaşması”nın onaylanması uygun bulunmuştur.
MADDE 2. - Bu Kanun
yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3. - Bu Kanun hükümlerini
Bakanlar Kurulu yürütür.
TÜRKİYE CUMHURİYETİ HÜKÜMETİ
İLE
KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURİYETİ
HÜKÜMETİ
ARASINDA
SİVİL HAVACILIK İŞBİRLİĞİ
ANLAŞMASI
Bundan böyle
Âkit Taraflar olarak geçecek olan Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk
Cumhuriyeti Hükümeti,
Ülkeleri
üstündeki hava sahası üzerinde tam ve münhasır hakimiyeti haiz olduklarını
teyid ederek;
İki ülke
arasında sivil havacılık alanında işbirliğini geliştirmeyi isteyerek;
İki ülke hava
sahalarındaki uluslararası hava taşımacılığının daha etkin yürütülmesini
kolaylaştırmayı arzu ederek;
Uluslararası
hava taşımacılığı emniyeti ve güvenliğinin en ileri derecede olmasını temin
etmek isteyerek, can ve mal güvenliğini tehdit eden, hava taşımacılığını
olumsuz etkileyen ve sivil havacılığın emniyetine ilişkin güveni zedeleyen,
uçak güvenliğine yönelik eylem ve tehditlere karşı duyulan derin kaygılarını
karşılıklı olarak teyid ederek;
ve
7 Aralık 1944
tarihinde Şikago’da imzaya açılan Uluslararası Sivil Havacılık Sözleşmesinin
hükümlerine verdikleri önemi kaydederek;
Aşağıdaki gibi
anlaşmışlardır:
MADDE 1
TANIMLAR
Bu Anlaşmanın
amaçları bakımından, aksi belirtilmedikçe:
1. “Havacılık
makamları” terimi, Türkiye Cumhuriyeti bakımından Ulaştırma Bakanlığı veya bu
Bakanlığın icra ettiği görevleri yürütmeye yetkili kılınan herhangi bir kişi ya
da kuruluş, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bakımından ise Bayındırlık ve
Ulaştırma Bakanlığı veya yerine kaim olacak bir kuruluş anlamını taşır.
2. “Anlaşma”
terimi, bu Anlaşmayı, Eklerini ve bunlarda yapılan değişiklikleri ifade eder.
3. “Hava
taşımacılığı” terimi, kamuya açık taşımacılık amacıyla yolcu, bagaj, kargo ve
postadan oluşan trafiğin ayrı veya birlikte, ücret veya kira karşılığında
uçaklar tarafından taşınması faaliyetini ifade eder.
4. “Havayolu
işletmesi” terimi, hava taşımacılığı hizmetini sunan veya işleten herhangi bir
hava taşımacılığı kuruluşunu ifade eder.
5. “Sözleşme”,
7 Aralık 1944’te Şikago’da imzaya açılan Uluslararası Sivil Havacılık
Sözleşmesini ifade eder:
6. “Tayin
edilen havayolu” terimi, işbu Anlaşmanın 3. Maddesi uyarınca tayin edilen ve
yetkilendirilen bir havayolu işletmesi demektir.
7.
“Uluslararası hava taşımacılığı” terimi, birden fazla devletin toprağı
üzerindeki hava sahasından geçen hava taşımacılığı anlamındadır.
8. “Ülke”
terimi, bir Âkit Tarafın egemenliği altındaki kara alanları ile bunlara bitişik
karasuları demektir.
MADDE 2
AMAÇLAR
1. Bu Anlaşma,
Âkit Taraflar arasında sivil havacılık alanındaki işbirliğinin
derinleştirilmesi ve güçlendirilmesini amaçlamaktadır. Türkiye Cumhuriyeti ile
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, eşit ortaklık temelinde, sivil havacılık
alanında istişare, uyum ve birlik içinde hareket edeceklerdir.
2. Âkit
Taraflar, sivil havacılık alanında ortak bir ulaştırma politikası oluşturacak
ve iki ülke sivil havacılık mevzuatının uyumlaştırılmasını sağlayacaklardır.
3. Âkit
Taraflar, sivil havacılık alanında uluslararası düzeyde meydana gelecek
gelişmeler karşısında, işbirliği ve koordinasyon içinde ortak tutum
belirleyeceklerdir.
4. Âkit
Tarafların havayolu işletmeleri ve bu işletmelere ait hava araçları, iki ülke
dahilinde eşit muamele görecek ve hareket serbestisine sahip olacaklardır.
MADDE 3
TRAFİK HAKLARI
1. Herbir Âkit
Taraf diğerine, bu Anlaşmanın Ekinde belirtilen hatlarda tarifeli uluslararası
hava seferleri kurması amacıyla, bu Anlaşmada belirtilen hakları tanır. Herbir
Âkit Tarafça tayin olunan havayolları, belirtilen bir hatta mutabık kalınan bir
seferi işletirken aşağıdaki haklara sahip olacaklardır.
a) Diğer Âkit
Tarafın ülkesi üzerinden inmeksizin uçmak,
b) Söz konusu
ülke içerisinde teknik iniş yapmak,
c) Yolcu, yük
ve posta şeklindeki trafiği bırakmak ve almak amacıyla, söz konusu ülke
içerisinde, o hat için bu Anlaşmanın Ekinde belirtilen noktalara iniş yapmak.
MADDE 4
İŞLETME YETKİLERİ
1. Herbir Âkit
Taraf, diğer Âkit Tarafa, belirtilen hatlarda mutabık kalınan seferleri
işletmesi amacıyla bir veya daha fazla havayolu işletmesini tayin ettiğini,
diplomatik kanallardan yazılı olarak bildirecektir.
2. Diğer Âkit
Taraf bir tayin bildirimi aldığında, 3. ve 4. fıkra hükümlerine tabi olarak,
tayin edilen havayolu işletmesine ilgili işletme yetkilerini gecikmeden
tanıyacaktır.
3. Âkit
Taraflardan birinin yetkili havacılık makamları, öteki Âkit Tarafın tayin
ettiği havayolu işletmesinden, uluslararası hava seferlerinin işletilmesinde bu
makamların normal ve makul şekilde uyguladıkları kanun ve yönetmeliklerde
emredilen şartları yerine getirebilecek vasıfları haiz bulunduğu hususunda
kendilerini tatmin etmesini isteyebilir.
4. Âkit
Taraflardan herbiri, tayin edilmiş bir havayolu işletmesinin esas mülkiyetinin
ve etkili kontrolünün bu havayolu işletmesini tayin eden Âkit Tarafın veya
uyruklarının elinde bulunduğuna kanaat getirmediği hallerde, 2. fıkrada sözü
edilen işletme yetkilerini tanımayı reddedebilir veya bu havayolu işletmesinin
3. maddede belirtilen haklarının kullanılmasına gerekli gördüğü kayıtları
koyabilir.
5. Bir havayolu
işletmesi böylece tayin edilip yetkilendirildiğinde kapasite hakkı üzerinde
anlaşmaya varılmış bulunması ve bu Anlaşma hükümlerine göre oluşturulan bir
ücret ve uçuş tarifesinin o sefer açısından yürürlükte bulunması şartıyla
mutabık kalınan seferleri işletmeye herhangi bir zamanda başlayabilir.
6. Mutabık
kalınan seferlerde uçak işletilmesi ve yolcu, yük ve posta taşınmasına ilişkin ticarî
konular ve uçuş tarifeleri, Âkit Tarafların havacılık makamlarının onayına
sunulacaktır.
MADDE 5
İŞLETME YETKİLERİNİN İPTALİ
VE ASKIYA ALINMASI
1. Âkit
Taraflardan herbiri, aşağıdaki hallerde, öteki Âkit Tarafça tayin edilen bir
havayolu işletmesine verilmiş bulunan işletme yetkisini geri almak veya 3.
maddede belirtilen hakların kullanılmasını durdurmak veya bu hakların
kullanılmasına gerekli gördüğü kayıtları koymak hakkına sahip olacaktır:
a) Havayolu
işletmesinin esas mülkiyetinin veya fiilî kontrolünün, havayolunu tayin eden
Âkit Tarafın veya uyruklarının elinde bulunduğuna dair kanaat getirmemesi,
b) Havayolu
işletmesinin kendisine bu hakları tanıyan Âkit Tarafın kanun ve
yönetmeliklerine uymaması,
c) Havayolu
işletmesinin başka bir şekilde bu Anlaşmada belirtilen şartlara uygun olarak
işletme yapmaması.
2. Bu maddenin
1. fıkrasında belirtilen ve hakların geri alınması, tatbikatının durdurulması
veya kayıtlar konulması hususlarında derhal bir işlem yapılması, kanun ve
yönetmeliklerin daha fazla ihlal edilmesinin önlenmesi için şart değilse, böyle
bir hak ancak Âkit Tarafların havacılık makamları arasındaki istişareden sonra
kullanılacaktır. Bu istişareler, bu yoldaki ihbarın alınmasından itibaren 30
gün içinde yapılacaktır.
MADDE 6
GİRİŞ VE ÇIKIŞ İZNİ KANUNLARI
VE YÖNETMELİKLERİ
1. Bir Âkit
Tarafın, uluslararası hava seyrüseferi yapan uçakların ülkeye giriş, iniş,
kalkış ve çıkışları veya bu uçakların topraklarında kalış süresi içinde
işletimi ve seyrüseferi ile ilgili kanunlar ve yönetmelikleri, milliyet farkı
gözetmeksizin diğer Âkit Tarafın uçaklarına da uygulanacaktır. Âkit Taraflardan
birinin tayin edilen havayolu, diğerinin ülkesine girişte, ülkesinde iken ve
ülkesinden çıkışta Diğer Âkit Tarafın ilgili mevzuatına uyacaktır.
2. Bir Âkit Tarafın,
uçakta taşınan yolcu, mürettebat, kargo ve postanın ülkeye kabulü, ülkede
kalışı veya ülkeden ayrılışına ilişkin mevzuatına, örneğin gümrük, giriş-çıkış,
göç, pasaport ve sağlık kontrolü ile ilgili yönetmeliklerine, ülkeye girişte,
ülkede iken veya ülkeden çıkışta, diğer Âkit Tarafın belirlediği havayolunun
yolcu ve mürettebatı tarafından uyulacaktır. Havayolu tarafından taşınan kargo
ve posta da söz konusu mevzuata tabi olacaktır.
3. Âkit
Taraflardan herbiri, havaalanları ile havaalanlarındaki tesisler ve hizmetlerin
kullanımında, diğer Âkit Tarafın tayin edilen havayoluna ait uçaklara, kendi
havayolu işletmelerine ait uçaklara uyguladığı ücret ve tarifelerin aynısını
uygulayacaktır.
MADDE 7
GÜMRÜKTEN VE DİĞER
RESİMLERDEN VE VERGİLERDEN MUAFİYET
1. Âkit
Taraflardan herbirinin tayin edilen havayolu işletmesi tarafından uluslararası
seferlerde işletilen uçaklar ve bu uçaklarda bulunan mutad donatım techizatı,
akaryakıt ve yağlar, yiyecek, içecek ve tütün dahil uçak levazımatı, diğer Âkit
Tarafın ülkesine varışta, tekrar yurt dışına çıkıncaya kadar uçak içinde
kalmaları şartıyla, her türlü ithalat kısıtlamalarından, mülkiyet, sermaye ve
gümrük vergilerinden, katma değer vergisi dahil dolaylı vergilerden, millî
makamlar tarafından belirlenen ve sağlanan hizmetlerin maliyetine dayanmayan
benzer ücret ve harçlardan muaf tutulacaktır.
2. İşbu
maddenin 1. paragrafında anılan vergi, resim, ücret ve harçlardan muafiyet,
yapılan hizmetler karşılığı alınacak ücretler hariç, aşağıdakilere de
tanınacaktır:
a) Âkit Taraflardan
birinin ülkesinde, bu Âkit Taraf yetkili makamlarınca tespit edilen miktarları
aşmamak ve öteki Âkit Tarafın tayin edilen havayolu işletmesinin uluslararası
bir seferinde çalıştırılan uçaklarında kullanılmak üzere uçağa alınan uçak
levazımatı;
b) Âkit
Taraflardan birinin ülkesine, öteki Âkit Tarafın tayin edilen havayolu
işletmesinin uluslararası seferlerinde kullanılan uçakların bakım ve onarımı
için sokulan yedek parçalar ve mutat techizat;
c) Uçağa
alındığı Âkit Taraf ülkesi üzerinde yapılacak uçuşun bir kısmında kullanılacak
bile olsa, öteki Âkit Tarafın tayin edilen havayolu işletmesi tarafından
uluslararası seferlerde işletilen uçakların ikmaline ayrılmış, olan akaryakıt
ve yağlar;
d) Hava
seyrüsefer amaçlı kullanılan seyrüsefer yardımcı sistemleri (radar dahil) ve
muhabere cihazlarının bakım ve onarımı için temin edilen yedek parçalar, mutad
techizat ve test cihazları.
Yukarıdaki a,
b, c ve d fıkralarında sözü edilen malzemelerin gümrük nezaret veya kontrolü
altında tutulması gerekebilir.
MADDE 8
NORMAL HAVACILIK TEÇHİZATI
İLE
TÜKETİM MADDELERİNİN
DEPOLANMASI
Âkit
Taraflardan birinin tayin edilen havayolu şirketinin uçaklarında bulundurulan
malzeme ve tüketim maddeleri ile normal olarak uçakta taşınan diğer teçhizat,
öteki Âkit Taraf ülkesinde, ancak o ülkenin gümrük makamlarının müsaadesi ile
boşaltılabilir. Böyle bir durumda, bunlar tekrar yurt dışına götürülünceye veya
başka bir şekilde gümrük yönetmeliklerine göre elden çıkarılıncaya kadar sözü
edilen yetkili makamların nezaretinde bulundurulabilir.
MADDE 9
TEMSİL
1. Âkit
Taraflardan birinin havayolu işletmeleri, hava taşımacılığı hizmetinin tanıtımı
ve satışı için diğer Âkit Tarafın ülkesinde bürolar açabilir.
2. Bir Âkit
Tarafın tayin edilmiş havayolu işletmeleri, diğer Âkit Tarafın ülkeye giriş,
ikamet ve istihdama ilişkin kanun ve yönetmeliklerine uygun şekilde, hava
taşımacılığı için gerekli yönetici, satış, teknik, işletmeci ve diğer uzman
personeli diğer Âkit Tarafın ülkesine getirebilir ve bulundurabilir.
MADDE 10
MALÎ HÜKÜMLER
1. Âkit
Taraflardan herbirinin tayin edilen havayolu işletmeleri, diğer Âkit Tarafın
ülkesinde, doğrudan veya havayolu işletmesinin takdirine göre acentalar
aracılığı ile hava taşımacılığı satışı yapabilir; bu esnada tarifeli uçağın
kalktığı ülkenin yolcu bileti fonları ve yolcu biletinin iptal ve iade edilmesi
haklarının korunmasına ilişkin yönetmeliğine riayet eder. Havayolu işletmesi,
Türk Lirası veya Türk Lirasına çevirilebilen diğer paralarla satış yapabilir.
2. Herbir
Havayolu işletmesi, diğer Âkit Tarafın ülkesinde yaptığı satıştan elde ettiği
geliri ülkesine transfer edebilir. Bu transfer herhangi bir kısıtlamaya veya
vergilendirmeye tabi tutulmaz. Döviz transferleri, transferin yapıldığı
tarihteki cari kur üzerinden yapılır.
MADDE 11
TARİFELERİN BELİRLENMESİ
Herbir Âkit
Taraf, hava taşımacılığı tarifelerinin piyasadaki ticarî göstergeler esas
alınarak, tayin edilen havayolu işletmeleri tarafından belirlenmesine izin
verecektir. Âkit Tarafların müdahaleleri aşağıdaki haller ile sınırlı
tutulacaktır.
a) Makul
olmayan, ayrıcalık güden tarife veya uygulamaların önlenmesi;
b) Piyasaya
hakim olma durumunun kötüye kullanılmasından doğacak makul olmayan şekilde
yüksek veya kısıtlayıcı tarifelere karşı tüketicilerin korunması;
c) Havayolu
işletmelerinin, doğrudan ya da dolaylı şekilde sağlanan devlet yardımlarından
kaynaklanan yapay düşük tarifelerden korunması.
MADDE 12
HAVACILIK GÜVENLİĞİ
1. Âkit
Taraflar, Uluslararası hukuka göre mevcut hak ve yükümlülüklerine uygun olarak,
sivil havacılık güvenliğinin yasadışı müdahalelere karşı korunması amacıyla
birbirlerine karşı üstlendikleri yükümlülüğün, bu Anlaşma’nın ayrılmaz bir
parçasını teşkil ettiğini teyid ederler, Âkit Taraflar, uluslararası hukuka
göre mevcut haklarının ve yükümlülüklerinin genel niteliklerini kısıtlamaksızın,
özellikle 14 Eylül 1963 tarihli Uçaklarda İşlenen Suçlar ve Diğer Bazı
Eylemlere ilişkin Tokyo Sözleşmesi, 16 Aralık 1970 tarihli Uçakların Yasadışı
Yollarla Ele Geçirilmesinin Önlenmesine İlişkin Lahey Sözleşmesi, 23 Eylül 1971
tarihli Sivil Havacılık Güvenliğine Karşı işlenen Suçların Önlenmesine İlişkin
Montreal Sözleşmesi ve sivil havacılık güvenliği ile ilgili diğer çok taraflı
anlaşmaların hükümlerine uygun hareket edeceklerdir.
2. Âkit
Taraflar, sivil uçakların yasadışı yollarla ele geçirilmesini önlemek, bu
uçakların, yolcularının ve mürettebatının, havaalanlarının ve hava seyrüsefer
tesislerinin emniyetine karşı diğer yasadışı eylemleri ve sivil havacılığın
güvenliğine ilişkin her türlü tehdidi bertaraf etmek üzere, talep halinde, birbirlerine
gerekli her türlü yardımda bulunacaklardır.
3. Âkit
Taraflar karşılıklı ilişkilerinde, Âkit Taraflara uygulanabilir olduğu ölçüde,
Uluslararası Sivil Havacılık Teşkilâtı tarafından Uluslararası Sivil Havacılık
Sözleşmesine Ek olarak kabul edilen havacılık güvenliği hükümlerine uygun
olarak hareket edeceklerdir. Âkit Taraflar, kendi tescilindeki uçak
işletmecilerinin veya işyeri merkezi ülkelerinde bulunan veya ülkelerinde
sürekli mukim olan uçak işletmecilerinin ve ülkelerindeki havaalanı işletmecilerinin
söz konusu havacılık güvenliği hükümlerine uygun hareket etmelerini
isteyeceklerdir.
4. Âkit
Taraflardan herbiri, söz konusu uçak işletmecilerinin, diğer Âkit Tarafın
ülkesine giriş, bu ülkeden çıkış veya bu ülkede kalınan süre zarfında diğer Âkit
Tarafça, yukarıdaki 3. fıkrada atıf yapılan havacılık güvenliği hükümlerine
uymalarının istenebileceği hususunda mutabıktır.
5. Âkit
Taraflardan herbiri, kendi ülkesinde uçakların güvenliğinin sağlanması,
yolcuların mürettebatın el bagajlarının, genel bagajın, kargo ve uçak
levazımatının yükleme ve boşaltma öncesinde ve sonrasında kontrolü amacıyla
yeterli tedbirlerin alınmasını ve etkin şekilde uygulanmasını sağlayacaktır.
Âkit Taraflardan herbiri, belli bir tehdidin bertaraf edilmesi amacıyla diğer Âkit
Tarafın makul özel güvenlik tedbirleri alınması yolunda yapacağı herhangi bir
talebi olumlu şekilde dikkate alacaktır.
6. Sivil
uçakların yasadışı yollarla ele geçirilmesi olayı veya bu doğrultuda bir
tehdidin vuku bulması veya uçaklara, uçak yolcularına ve mürettebatına,
havaalanlarına veya hava seyrüsefer tesislerine yönelik diğer yasadışı
müdahalelerin meydana gelmesi halinde, Âkit Taraflar, haberleşmede ve bu tür
bir olayın veya olay tehdidinin süratli ve güvenli biçimde sona erdirilmesini
amaçlayan diğer uygun tedbirlerin alınmasında kolaylık sağlayarak birbirlerine
yardımcı olacaklardır.
7. Bu Maddenin
havacılık güvenliğine ilişkin hükümlerinin uygulanmasında Âkit Taraflardan biri
için sorunlar ortaya çıkması halinde, Âkit Taraflardan herbirinin havacılık
makamı diğer Âkit Tarafın havacılık makamından ivedi istişare talebinde
bulunabilecektir.
MADDE 13
HAVA MEYDANLARI İŞLETMECİLİĞİ
1. Âkit
Taraflar, hava meydanları işletmeciliği konusunda işbirliği yapacaklardır.
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine bu alanda gerekli
malzemeyi, teknik destek ve danışmanlık hizmetini sağlayacaktır.
2. Âkit
Taraflardan birinin, hava meydanı işletmeciliği ile ilgili olarak diğer Âkit
Tarafın ülkesine gönderdiği yardım malzemesi ve techizat, gümrük vergisinden ve
ithalde alınan katma değer vergisi dahil her türlü vergi, resim ve harçtan muaf
tutulacaktır.
3. Hava
meydanları işletmeciliği konusunda teknik işbirliğinin kolaylaştırılması ve
hızlandırılması amacıyla Âkit Tarafların mevzuatında gerekli değişiklikler
yapılacaktır.
MADDE 14
ORGANLAR
1. Âkit
Taraflar, bu Anlaşma çerçevesinde aralarındaki işbirliğini artırmak ve sivil
havacılıkla ilgili konuları ele almak üzere bir “Havacılık Ortak Komisyonu”
oluşturacaklardır.
2. Komisyon,
Âkit Taraflarca belirlenecek üyelerden oluşacak ve kararlarını oybirliği ile
alacaktır.
3. Havacılık
OrtakKomisyonu aşağıdaki konularda çalışmalar yapacaktır:
a) İki ülke
sivil havacılık mevzuatının uyumlaştırılması;
b) Sivil
havacılık alanında gerçekleştirilecek altyapı yatırımlarının ortak planlanması;
c) İki ülke
hava sahasında gerçekleştirilecek düzenlemeler konusunda öneriler hazırlanması;
d) Sivil
havacılığın tüm alanlarında ortak eğitim çalışmaları planlanması ve
düzenlenmesi;
e) Uluslararası
sivil havacılık düzenlemelerine uyum konusunda ortak programlar tespit
edilmesi;
f) Havacılık
güvenliği konusunda ortak düzenleme ve çalışmalar yapılması;
g) Havacılığın
diğer alanlarında ortak yaklaşımlar belirlenmesi.
4. Havacılık
Ortak Komisyonu tarafından alınacak kararlar, iki ülke havacılık makamları
tarafından gerekli onay işlemleri tamamlandıktan sonra yürürlüğü girecektir.
5. Havacılık
Ortak Komisyonu toplantıları, yılda en az iki kez dönüşümlü olarak Âkit
Tarafların ülkelerinde yapılacaktır.
MADDE 15
YÜRÜRLÜĞE GİRİŞ
İşbu Anlaşma,
Âkit Tarafların gerekli onay işlemlerini tamamladıklarını bildiren notaların
teati edildiği gün yürürlüğe girer.
MADDE 16
DEĞİŞİKLİKLER
1. İşbu
Anlaşmanın herhangi bir maddesi, Âkit Tarafların ortak mutabakatı ile
değiştirilebilir veya kaldırılabilir.
2. Değiştirilen
maddeler, bu Anlaşmanın yürürlüğe girmesi için gerekli olan aynı prosedür ile
yürürlüğe girer.
3. Ek
üzerindeki değişiklikler Âkit Tarafların havacılık makamları arasında doğrudan
anlaşma ile yapılabilir.
MADDE 17
SONA ERME
Âkit Taraflardan
herbiri, bu Anlaşmaya son vermek kararında olduğunu her zaman diğer Âkit Tarafa
bildirebilir. Bu durumda, son verme bildirimi karşılıklı mutabakatla geri
alınmadıkça, Anlaşma bildirimin diğer Âkit Tarafça alınmasından on iki (12) ay
sonra sona erer.
İşbu Anlaşma,
19 Eylül 2002 tarihinde Ankara’da Türkçe olarak iki asıl nüsha halinde
düzenlenmiştir.
TÜRKİYE
CUMHURİYETİ KUZEY KIBRIS
TÜRK CUMHURİYETİ
HÜKÜMETİ
ADINA HÜKÜMETİ
ADINA
Prof. Dr. Naci KINACIOĞLU Dr.
Salih MİROĞLU
Ulaştırma
Bakanı Bayındırlık
ve Ulaştırma Bakanı
EK - I
Hatlar
Herbir Âkit Tarafın bu Anlaşma şartlarına göre tayin
edilen havayolu şirketleri, kendi tayin şartlarına uygun olarak, aşağıda
belirtilen yollar üzerindeki noktalar arasında tarifeli uluslararası hava
taşımacılığı seferleri yapmaya hak kazanmışlardır.
a. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Hükümeti tarafından
tayin edilen havayolu işletmesi veya işletmeleri için belirlenen yollar:
- Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ötesindeki
noktalardan, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti üzerinden ve ara noktalardan
Türkiye’de bir nokta veya noktalara ve Türkiye’nin ötesindeki noktalara.
b. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti tarafından tayin
edilen havayolu işletmesi veya işletmeleri için belirlenen yollar:
- Türkiye’nin ötesindeki noktalardan, Türkiye
üzerinden ve ara noktalardan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetindeki bir nokta veya
noktalara ve ötesine.
EK - II
Charter Hava
Seferleri
1. Âkit Taraflardan herbirinin havayolu
işletmelerinin aşağıda belirtildiği gibi, yolcu (ve bagajları) ve/veya kargo
konusunda uluslararası charter hava taşımacılığı yapma hakkı olacaktır:
a) Havayolu işletmeleri Âkit Taraflardan birinin
ülkesinden herhangi bir nokta veya noktalar ile diğer Âkit Taraf ülkesinden
herhangi bir nokta veya noktalar arasında,
b) Diğer Taraf ülkesinde bir nokta veya noktalar ile
üçüncü ülke veya ülkelerdeki herhangi bir nokta veya noktalar arasında.
2. İşbu Ek kapsamına giren seferlerin yapılmasında
Âkit Taraflardan herbirinin havayolu işletmelerine aşağıdaki haklar da
tanınacaktır:
a) Âkit Taraflardan herbirinin ülkesi içinde veya
dışında herhangi bir noktada konaklama,
b) Diğer Tarafın ülkesi üzerinden transit yolcu,
posta ve kargo taşıma,
c) Âkit Taraflardan birinin ülkesinde bindirilen
hamulenin (yolcu, posta ve kargo) diğer Âkit Tarafın ülkesinde bindirilen
hamule ile aynı hava aracında birleştirme.
3. Âkit Taraflardan herbiri, diğer Âkit Tarafın
havayolu işletmelerine işbu Ek kapsamına girmeyen hamule (yolcu, posta ve
kargo) taşıması konusunda da olumlu tutum içinde olacaktır.