SİGORTACILIK KANUNU
Kanun No. 5684 |
|
Kabul Tarihi: 3/6/2007 |
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam ve Tanımlar
Amaç
ve kapsam
MADDE
1-
(1) Bu Kanunun amacı, ülkemiz sigortacılığının geliştirilmesini
sağlamak, sigorta sözleşmesinde yer alan kişilerin hak ve menfaatlerini
korumak ve sigortacılık sektörünün güvenli ve istikrarlı bir ortamda
etkin bir şekilde çalışmasını temin etmek üzere bu Kanuna tâbi kişi
ve kuruluşların, faaliyete başlama, teşkilât, yönetim, çalışma
esas ve usûlleri ile faaliyetlerinin sona ermesi ve denetlenmesine
ilişkin hususlar ve sigorta sözleşmesinden doğan uyuşmazlıkların
çözümlenmesine yönelik olarak sigorta tahkim sistemi ile ilgili usûl
ve esasları düzenlemektir.
(2) Türkiye’de faaliyet gösteren sigorta
şirketleri, reasürans şirketleri, Türkiye Sigorta ve Reasürans
Şirketleri Birliği, aracılar, aktüerler ile
sigorta eksperleri bu Kanun hükümlerine tâbidir.
(3) Sosyal güvenlik kurumları, Türkiye
İhracat Kredi Bankası Anonim Şirketi ile bu Kanunun denetimle ilgili
hükümleri hariç olmak üzere özel kanunlarına göre sigortacılık
faaliyetinde bulunan diğer kuruluşlar bu Kanun kapsamında değildir.
Tanımlar
MADDE
2- (1)
Bu Kanunda geçen;
a) Aktüer: Sigortacılık
tekniği ile buna ilişkin yatırım, finansman ve demografi konularında
olasılık ve istatistik teorilerini uygulayarak, yasal düzenlemelere
uygun prim, karşılık ve kâr paylarını hesaplayan, tarife ve teknik
esasları hazırlayan kişiyi,
b) Aracı: Sigorta acentesi ve brokeri,
c) Bakan: Hazine Müsteşarlığının
bağlı olduğu Bakanı,
ç) Birlik: Türkiye Sigorta ve Reasürans
Şirketleri Birliğini,
d) Broker: Sigorta veya reasürans
sözleşmesi yaptırmak isteyenleri temsil ederek, bu sözleşmelerin
yaptırılacağı şirketlerin seçiminde tamamen tarafsız ve bağımsız
davranarak ve teminat almak isteyen kişilerin hak ve menfaatlerini
gözeterek sözleşmelerin akdinden önceki hazırlık çalışmalarını
yürütmeyi ve gerektiğinde sözleşmelerin uygulanmasında veya
tazminatın tahsilinde yardımcı olmayı meslek edinen kişiyi,
e) Hesap: Güvence Hesabını,
f) İş planı: Sigorta şirketleri ile
reasürans şirketlerinin kuruluş amacı ile en az ilk üç yıldaki faaliyetlerine
ilişkin tahminlerini ve yükümlülüklerini sürekli olarak yerine
getirebileceğini ayrıntılı bir şekilde ortaya koyan planı,
g) Komisyon: Sigorta Tahkim Komisyonunu,
ğ) Levha: Türkiye’de faaliyette bulunan
sigorta şirketleri ile reasürans şirketleri için Birlik tarafından,
sigorta eksperleri ve sigorta acenteleri için ise Türkiye Odalar
ve Borsalar Birliği tarafından ayrı ayrı düzenlenecek
faal olarak çalışanlara ilişkin kayıtları gösterir levhaları,
h) Liste: Sigorta hakemleri listesini,
ı) Minimum garanti fonu: Sigorta
şirketleri ile reasürans şirketlerinin sermaye yeterliliğinin en az üçte birine denk
düşen tutarı,
i) Müsteşarlık: Hazine Müsteşarlığını,
j) Özkaynak:
Sigorta şirketleri ile reasürans şirketlerinin ödenmiş veya Türkiye’ye
ayrılmış sermayeleri, her türlü yedek akçeleri, yeniden değerleme
fonu, dağıtılmamış kâr, kâr ve sermaye yedekleri ile Müsteşarlıkça
uygun görülecek sermaye benzeri kaynaklar ve diğer kaynaklardan
varsa bilanço zararı ile Müsteşarlıkça uygun görülecek diğer değerlerin
düşülmesinden sonra bulunan tutarı,
k) Reasürans şirketi: Türkiye’de kurulmuş
reasürans şirketi ile yurt dışında kurulmuş reasürans şirketinin
Türkiye’deki teşkilâtını,
l) Sigorta acentesi: Ticarî mümessil,
ticarî vekil, satış memuru veya müstahdem gibi tâbi bir sıfatı olmaksızın
bir sözleşmeye dayanarak muayyen bir yer veya bölge içinde daimî
bir surette sigorta şirketlerinin nam ve hesabına sigorta sözleşmelerine
aracılık etmeyi veya bunları sigorta şirketleri adına yapmayı
meslek edinen, sözleşmenin akdinden önce hazırlık çalışmalarını
yürüten ve sözleşmenin uygulanması ile tazminatın ödenmesinde
yardımcı olan kişiyi,
m) Sigorta eksperi: Sigorta konusu
risklerin gerçekleşmesi sonucunda ortaya çıkan kayıp ve hasarların
miktarını, nedenlerini ve niteliklerini belirleyen ve mutabakatlı
kıymet tespiti, ön ekspertiz ve hasar gözetimi gibi işleri mutat
meslek olarak yapan tarafsız ve bağımsız kişiyi,
n) Sigorta hakemi: Sigorta ettiren
veya sigorta sözleşmesinden menfaat sağlayan kişiler ile riski
üstlenen taraf arasında sigorta sözleşmesinden doğan uyuşmazlıkları
çözen kişiyi,
o) Sigorta raportörü: Sigorta ettiren
veya sigorta sözleşmesinden menfaat sağlayan kişiler ile riski
üstlenen taraf arasında sigorta sözleşmesinden doğan uyuşmazlıkların
çözümü amacıyla Komisyona intikal etmiş şikâyetler üzerinde ön incelemeyi
yapan kişiyi,
ö) Sigorta şirketi: Türkiye’de kurulmuş
sigorta şirketi ile yurt dışında kurulmuş sigorta şirketinin Türkiye’deki
teşkilâtını,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Sigorta Şirketleri ve Reasürans Şirketleri
Sigorta
şirketlerinin ve reasürans şirketlerinin kuruluşu
MADDE
3- (1)
Türkiye’de faaliyet gösterecek sigorta şirketleri ile reasürans
şirketlerinin anonim şirket veya kooperatif şeklinde kurulmuş olması
şarttır. Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri, sigortacılık
işlemleri ve bunlarla doğrudan bağlantısı bulunan işler dışında
başka işle iştigal edemez.
(2)
Anonim şirket şeklinde kurulacak sigorta şirketleri ve reasürans şirketlerinin;
a) Kurucularının;
1) Müflis veya konkordato ilan etmiş
olmaması,
2) Bir sigorta veya reasürans şirketinin
kurucusu veya ortağı olmanın gerektirdiği malî güce ve itibara
sahip bulunması,
3) Tasfiyeye tâbi tutulan finansal kuruluşlarda ve hakkında 20 nci maddenin ikinci ve üçüncü fıkrası hükümleri uygulanan
şirketlerde oy hakkının ya da sermayesinin
doğrudan veya dolaylı yüzde on ve daha fazla bir oranda veya bu oranın
altında olsa bile denetim ve yönetime etkili olabilecek şekilde
denetim ve yönetim kurullarına üye belirleme imtiyazı veren pay
sahibi olmaması,
4) Taksirli suçlar hariç olmak üzere
affa uğramış olsalar dahi süreli hapis veya sigortacılık mevzuatına
aykırı hareketlerinden dolayı hapis veya birden fazla adlî para
cezasına mahkûm edilmemiş yahut cezası ne olursa olsun basit ve nitelikli
zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik,
güveni kötüye kullanma, hileli iflas, görevi kötüye kullanma gibi
yüz kızartıcı suçlar ile kaçakçılık suçları, resmî ihale ve alım satımlara
fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama,
Devlet sırlarını açığa vurma veya vergi kaçakçılığı suçlarından
dolayı hüküm giymemiş olması,
5) Tüzel kişi olması halinde bu tüzel
kişinin yönetim ve denetimine sahip kişilerin, malî güç dışında
kurucularda aranan diğer şartları taşıması,
b) Hisse senetlerinin nakit karşılığı
çıkarılması ve halka açık anonim şirketlerde halka açık olan kısım
hariç olmak üzere tamamının nama yazılı olması,
c) Bir holding bünyesinde faaliyet
gösterecek olması halinde, holding şirketinin finansal
durumunun da sigortacılık faaliyetlerini idame ettirmeye yeterli
olması,
zorunludur.
(3) Üyeleri dışındaki kişilerle
sigorta sözleşmesi yapmayan kooperatif şeklinde kurulan sigorta
şirketleri ve reasürans şirketlerinin;
a) Mütüel
(karşılıklı) sigortacılık yapması,
b) Ortak sayısının ikiyüzden az olmaması,
c) Yöneticilerine herhangi bir ayrıcalık
vermemesi,
zorunludur.
(4) Kooperatiflerin, üyeleri dışındaki
kişilerle sigorta sözleşmesi yapabilmesi, bu hususun ana sözleşmelerinde
açıkça yer alması şartıyla Müsteşarlığın iznine tâbidir. Kooperatif
üyeleri dışındaki kişilerle sigorta sözleşmesi yapılabilmesi
için kooperatiflerin sermayelerini, Müsteşarlıkça belirlenecek
miktara yükseltmesi zorunludur.
(5) Yabancı sigorta şirketlerinin
ve reasürans şirketlerinin Türkiye’de faaliyet göstermesine ilişkin
usûl ve esaslar Bakanlar Kurulu tarafından belirlenir.
Sigorta
şirketleri ve reasürans şirketlerinin teşkilâtı
MADDE
4- (1)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketlerinin yönetim kurulları
genel müdür dâhil beş kişiden, denetçiler ise iki kişiden az olamaz.
Genel müdür, yönetim kurulunun doğal üyesidir.
(2) Yönetim kurulu üyelerinin malî
güç dışında sigorta şirketi ve reasürans şirketi kurucularında
aranan şartları taşıması; çoğunluğunun en az dört yıllık yüksek öğrenim
görmüş olması ve sigortacılık, iktisat, işletme, muhasebe, hukuk,
maliye, matematik, istatistik, aktüerya veya
mühendislik alanlarında en az üç yıl deneyimi olan kişilerden seçilmesi
şarttır.
(3) Genel müdür ve yardımcılarının,
malî güç dışında sigorta şirketi ve reasürans şirketi kurucularında
aranan şartları taşıması, en az dört yıllık yüksek öğrenim görmüş olması
ve genel müdürlüğe atanacakların en az on yıl, sigortacılık veya
sigortacılık tekniği ile ilgili konulardan sorumlu genel müdür
yardımcılıklarına atanacakların yedi yıldan az olmamak üzere sigortacılık,
iktisat, işletme, muhasebe, hukuk, maliye, matematik, istatistik,
aktüerya veya mühendislik alanlarının en az
birinde; diğer genel müdür yardımcılıklarına atanacakların da sorumlu
olacakları alanda en az yedi yıl deneyim sahibi olması şarttır. Genel
müdür yardımcılıklarından en az birinin sigortacılık veya sigortacılık
tekniği ile ilgili konulardan sorumlu olması zorunludur.
(4) Murahhas üyelerin genel müdürde
aranan şartları taşıması zorunludur.
(5) Başka unvanlarla istihdam edilseler
dahi, yetki ve görevleri itibarıyla genel müdür yardımcısına denk
veya daha üst konumlarda görev yapan diğer yöneticiler de genel müdür
ve genel müdür yardımcılarına ilişkin hükümlere tâbidir.
(6) Denetçilerin, malî güç dışında
sigorta şirketi ve reasürans şirketi kurucularında aranan şartları
taşımaları, en az dört yıllık yüksek öğrenim görmüş olmaları ve sigortacılık,
iktisat, hukuk, maliye, işletme ve muhasebe alanlarında en az üç
yıl deneyimi olan kişilerden seçilmesi şarttır.
(7) Sigorta veya reasürans şirketinin
hâkim hissedarı tüzel kişilerin yönetim ve denetimine sahip kişilerde
de, malî güç dışında sigorta şirketi ve reasürans şirketi kurucularında
aranan şartlar aranır.
(8) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketleri; tüm iş ve işlemlerinin, sigortacılık mevzuatı ve ilgili
diğer mevzuata, şirketin iç yönergeleri ile yönetim stratejisi ve
politikalarına uygunluğunun sürekli kontrol edilmesi, denetlenmesi
ile hata, hile ve usûlsüzlüklerin tespiti ve önlenmesi amacıyla
risk yönetim sistemleri de dahil olmak üzere etkin bir iç denetim
sistemi kurmak zorundadır. İç denetim, dışarıdan hizmet alımı yoluyla
da yapılabilir.
Ruhsat
MADDE
5- (1)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri, faaliyete geçebilmek için, faaliyet göstermek istedikleri
her bir sigorta branşında Müsteşarlıktan ruhsat almak zorundadır.
Alınan ruhsatlar, ticaret siciline tescil ve Ticaret Sicil Gazetesi
ile Türkiye çapında dağıtımı yapılan ve tiraj bakımından ilk on sırada
yer alan günlük gazetelerden ikisinde ilan ettirilir.
(2)
Sigorta şirketleri hayat ve hayat dışı sigorta gruplarından sadece
birinde faaliyet gösterebilir. Bu gruplarda yer alan sigorta branşları
Bakan tarafından belirlenir.
(3) Kuruluş işlemlerini tamamlayan
ve ruhsat talebinde bulunan sigorta şirketleri ile reasürans şirketleri,
ödenmiş sermayelerini, ruhsat talep edilen sigorta branşları için
öngörülen sermaye tutarları ile verilmek istenen teminatlara
bağlı olarak, beş milyon Türk Lirasından az olmamak kaydıyla, Müsteşarlıkça
belirlenecek miktara yükseltmek zorundadır. Müsteşarlık, söz konusu
miktarı, Türkiye İstatistik Kurumu tarafından açıklanan Üretici
Fiyatları Endeksi artış oranını aşmamak kaydıyla artırmaya yetkilidir.
(4) Kuruluş işlemlerinin tamamlanmasından
itibaren bir yıl içinde ruhsat başvurusunda bulunmamış sigorta şirketleri
ve reasürans şirketleri, ticaret unvanlarında sigorta şirketi veya
reasürans şirketi ibaresini kullanamaz.
Ruhsat
talebinin değerlendirilmesi
MADDE
6- (1)
Ruhsat talebi;
a) Sigorta şirketleri ve reasürans
şirketlerinin kurucuları ile yönetici ve denetçilerinin bu Kanunda
öngörülen şartları taşımaması,
b) İş planına ve ibraz edilen belgelere
göre sigorta sözleşmesine taraf olanların hak ve menfaatlerinin
yeterince korunamayacağının anlaşılması veya yükümlülüklerin
sürekli ve yeterli olarak yerine getirilebilecek şekilde oluşturulmaması,
c) Başvurunun yeterli beyan ve bilgileri
içermemesi veya bu Kanunda öngörülen şartları taşımadığının anlaşılması,
ç)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketlerinin, gerekli teknik donanım
ya da yeterli sayıda nitelikli personele sahip
olmadığının veya ruhsat talep edilen alanda sigortacılık yapma yeterliliğinin
bulunmadığının yapılan denetimle tespit edilmesi,
hallerinden en az birinin gerçekleşmesi
durumunda reddedilir.
Ruhsat
iptali
MADDE
7-
(1) Bu Kanunun ruhsat iptaline ilişkin hükümleri saklı kalmak kaydıyla;
a) Ruhsat verilmesine ilişkin şartların
bir kısmının veya tamamının kaybolması halinde, üç aydan az olmamak
üzere, Müsteşarlık tarafından verilecek süre içinde durumun düzeltilmemiş
olması,
b) Ruhsatın verildiği tarihten itibaren
bir yıl içinde veya Müsteşarlığın uygun görüşüyle yapılanlar hariç
olmak üzere aralıksız olarak altı ay süre ile sigorta veya reasürans
sözleşmesi akdedilmemesi,
c) Sigortacılık mevzuatına aykırı
uygulamalar sonucunda sigorta sözleşmesi ile ilgili kişilerin
hak ve menfaatlerinin tehlikeye düştüğünün anlaşılması,
ç) 20 nci madde
hükmü hariç olmak üzere, bu Kanun hükümlerinden doğan yükümlülüklerin
ağır şekilde ihlâl edilmesi veya yükümlülüklerin ihlâlinin mutat
hale gelmesi durumunda, Müsteşarlık tarafından, üç aydan az olmamak
kaydıyla, verilecek süre içinde durumun düzeltilmemiş olması,
d) İş planında belirtilen hedeflerden,
Müsteşarlığın bilgisi dahilinde yapılan değişiklik dışında makul
nedenler olmaksızın aşırı derecede uzaklaşılmış
olması,
hallerinden en az birinin gerçekleşmesi
durumunda, sigorta şirketlerinin ve reasürans şirketlerinin ilgili
branş ya da bütün branşlardaki ruhsatları Müsteşarlık
tarafından iptal edilebilir. Ruhsat iptali, ticaret siciline tescil
ve Ticaret Sicil Gazetesi ile Türkiye çapında dağıtımı yapılan
ve tiraj bakımından ilk on sırada yer alan günlük gazetelerden ikisinde
ilan ettirilir.
(2) Ruhsatı iptal edilen şirketler,
altı ayı geçmemek üzere Müsteşarlık tarafından
verilecek süre içinde iptal edilen ruhsatla bağlantılı portföylerini
devretmek zorundadır. Aksi takdirde Müsteşarlık re’sen
devir de dâhil olmak üzere portföyün tasfiyesine yönelik her türlü
tedbiri almaya yetkilidir.
Ana
sözleşme değişiklikleri
MADDE
8-
(1) Sigorta şirketleri ile reasürans şirketlerinin ana sözleşmelerinin
değiştirilmesinde, Müsteşarlığın uygun görüşü aranır. Müsteşarlıkça
uygun görülmeyen değişiklik tasarıları genel kurul gündemine
alınamaz ve genel kurulda görüşülemez. Sicil memuru, Müsteşarlığın
uygun görüşü olmaksızın ana sözleşme değişikliklerini ticaret
siciline tescil edemez.
İntifa
ve oy kullanma haklarının edinilmesi
MADDE
9-
(1) Doğrudan veya dolaylı olarak bir sigorta veya reasürans şirketinin
sermayesinin yüzde onunu, yüzde yirmisini, yüzde otuzüçünü
veya yüzde ellisini bulacak ya da aşacak şekildeki
hisse edinimleri ile bir ortağa ait hisselerin söz konusu oranları
bulması veya bu oranların altına düşmesi sonucunu doğuran hisse
devirleri Müsteşarlığın iznine tâbidir.
(2) Şirketin denetim ve yönetime
etkili olabilecek şekilde yönetim kurullarına üye belirleme imtiyazını
veren hisse devri, oransal sınırlamalara bakılmaksızın Müsteşarlığın
iznine tâbidir.
(3) Birinci ve ikinci fıkra hükümlerine
aykırı olarak izin alınmaksızın yapılan hisse devirleri pay defterine
kaydolunmaz.
(4) İntifa hakkı ile oy hakkının edinilmesinde
de bu madde hükümleri uygulanır.
(5) Doğrudan veya dolaylı olarak
sermayenin ya da oy ve intifa haklarının yüzde
on ve daha fazlasına sahip olan veya bu oranların altında olsa dahi
şirketin denetim ve yönetimine etkili olabilecek şekilde yönetim
kurullarına üye belirleme imtiyazını veren hisselere sahip olan
ortakların, sigorta şirketi ve reasürans şirketi kurucularında
aranan nitelikleri taşıması şarttır. Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketleri, bu nitelikleri taşımayan ortaklarını Müsteşarlığa
bildirir. Kurucularda aranan nitelikleri kaybeden ortaklar temettü
dışındaki ortaklık haklarından yararlanamaz. Bu halde diğer ortaklık
hakları kayyım tarafından kullanılır.
(6) Bakan, faaliyet alanları itibarıyla
sigorta şirketlerinin ve reasürans şirketlerinin malî bünyelerini
olumsuz etkileyecek durumdaki ortaklara, bu şirketlerde hisse sınırlamaları
getirebilir.
Tasfiye,
birleşme, devir, portföy devri ve iflas
MADDE
10- (1)
Bir sigorta şirketinin kendi talebi ile tasfiye edilmesi, bir veya
birkaç şirket ile birleşmesi veya aktif ve pasifleri ile başka bir
şirkete devrolunması, sigorta portföyünü
teminat ve karşılıkları ile birlikte kısmen veya tamamen diğer bir
şirkete devretmesi Bakanın iznine tâbidir. Reasürans şirketleri
hakkında da bu fıkra hükümleri uygulanır. Bu fıkra hükmüne aykırı
olarak yapılan tasfiye, birleşme, devralma ve portföy devirleri hükümsüzdür.
(2) Müsteşarlık, lüzumu halinde,
tasfiye memurlarının değiştirilmesini talep edebilir.
(3) Birleşme, devir ve portföy devirleri,
Türkiye çapında dağıtımı yapılan ve tiraj bakımından ilk on sırada
yer alan günlük gazetelerden ikisinde, birer hafta arayla en az ikişer
defa yayımlanmak suretiyle duyurulur. Sigorta sözleşmeleri devredilen
portföyde yer almak kaydıyla portföyünü devreden veya bir şirkete devrolunan ya da birleşen
şirketlerle sigorta sözleşmesi akdetmiş olan kişiler; birleşme,
devir ya da portföy devrini öğrendikleri tarihten
itibaren, devir, birleşme ya da portföy devri
nedeniyle, üç ay içinde sözleşmelerini feshedebilir.
(4) Sigorta şirketinin iflası
halinde sigortalılar, iflas masasına üçüncü sırada iştirak eder.
(5) Müsteşarlık, lüzumu halinde iflas
masasındaki yetkililerin değiştirilmesini talep edebilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Sigorta Sözleşmeleri
Sigorta
sözleşmeleri
MADDE
11- (1)
Sigorta sözleşmelerinin ana muhtevası, Müsteşarlıkça onaylanan
ve sigorta şirketlerince aynı şekilde uygulanacak olan genel şartlara
uygun olarak düzenlenir. Ancak, sigorta sözleşmelerinde işin özelliğine
uygun olarak özel şartlar tesis edilebilir. Bu hususlar, sigorta sözleşmesi
üzerinde ve özel şartlar başlığı altında herhangi bir yanılgıya neden
olmayacak şekilde açık olarak belirtilir.
(2) Hayat sigortalarına ilişkin
sözleşmelerin yapılmasına dair teklifnamenin
sigorta şirketine ulaştığı tarihten itibaren otuz gün içinde sigorta
şirketi tarafından reddedilmemesi halinde sigorta sözleşmesi yapılmış
olur.
(3) Sigorta şirketleri ve sigorta
acenteleri tarafından, gerek sözleşmenin kurulması gerekse sözleşmenin
devamı sırasında sigorta ettiren, lehdar ve
sigortalıya yapılacak bilgilendirmeye ilişkin hususlar yönetmelikle
düzenlenir.
(4) Sigorta sözleşmelerinde kapsam
dahiline alınmış olan riskler haricinde, kapsam dışı bırakılmış
riskler açıkça belirtilir. Belirtilmemiş olan riskler teminat kapsamında
sayılır.
(5) Sigorta sözleşmelerinde yabancı
kelimelere yer verilemez. Yabancı kelimelerin karşılığı olarak
Türk Dil Kurumu tarafından belirlenen kelimelerin kullanımı esastır.
Tarifeler
MADDE
12- (1)
Sigorta tarifeleri, sigortacılık esasına ve genel kabul görmüş aktüeryal tekniklere uygun olarak sigorta şirketleri
tarafından serbestçe belirlenir. Ancak, bu Kanuna ve diğer kanunlara
göre ihdas edilen zorunlu sigortaların teminat tutarları ile tarife
ve talimatları Bakan tarafından tespit olunur ve Resmî Gazetede yayımlanır.
(2) Bakan, gerek görülen hallerde hayat,
bir yıldan uzun süreli ferdî kaza, sağlık, hastalık ve ihtiyarî deprem
sigortaları tarifeleri ile prim, formül ve cetvellerinin uygulamaya
konulabilmesini Müsteşarlığın onayına tâbi kılabilir veya özel
kanunlardaki hükümler saklı kalmak kaydıyla gerekli görülen
hallerde, tespit ve ilan ettiği aracılık komisyonlarını, tasdike
tâbi kıldığı veya tespit ettiği her türlü tarifeyi serbest bırakabilir.
Zorunlu
sigortalar
MADDE
13- (1)
Bakanlar Kurulu, kamu yararı açısından gerekli gördüğü hallerde
zorunlu sigortalar ihdas edebilir. Sigorta şirketleri, 20 nci maddenin ikinci fıkrasının (b) bendi ile üçüncü
fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla faaliyet gösterdiği sigorta
branşlarının kapsamında bulunan zorunlu sigortaları yapmaktan
kaçınamaz.
(2) Müsteşarlık, zorunlu sigortaya
konu teşkil eden menfaat üzerinde yapacakları iş ve işlemler nedeniyle,
ilgili kurum ve kuruluşların görüşlerini alarak zorunlu sigorta
denetimi yapabilecekleri belirlemeye yetkilidir.
(3) Bir faaliyetin icrası ya da bir şeyin kullanılması için izin veya ruhsat
vermeye veya bunları denetlemeye yetkili merciler ile ikinci fıkra
uyarınca belirlenen kurum ve kuruluşlar; yürütecekleri iş ve işlemlerde,
yapılması zorunlu sigortaların geçerli teminat tutarları dâhilinde
yaptırılıp yaptırılmadığını araştırmakla yükümlüdür. Bu kurum
ve kuruluşlar ile izin veya ruhsat vermeye ve denetlemeye yetkili
mercilerce, geçerli teminat tutarında sigorta yapılmamış olduğunun
tespiti halinde işlem yapılmaz. Geçerli teminat alınana kadar sigortalının
zorunlu sigortaya konu teşkil eden faaliyeti yetkili merciler tarafından
durdurulur.
Güvence
Hesabı
MADDE
14- (1)
Bu Kanunun 13 üncü maddesi, 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları
Trafik Kanunu ve 10/7/2003 tarihli ve 4925 sayılı Karayolu Taşıma
Kanunu ile ihdas edilen zorunlu sorumluluk sigortaları ile bu Kanunla
mülga 21/12/1959 tarihli ve 7397 sayılı Sigorta Murakabe Kanunu çerçevesinde
ihdas edilmiş olan zorunlu sigortalara ilişkin olarak aşağıdaki koşulların
oluşması halinde ortaya çıkan zararların bu sigortalarla saptanan
geçerli teminat miktarlarına kadar karşılanması amacıyla Türkiye
Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği nezdinde
Güvence Hesabı oluşturulur.
(2) Hesaba;
a) Sigortalının tespit edilememesi
durumunda kişiye gelen bedensel zararlar için,
b) Rizikonun meydana geldiği tarihte
geçerli olan teminat tutarları dâhilinde sigortasını yaptırmamış
olanların neden olduğu bedensel zararlar için,
c) Sigorta şirketinin malî bünye zaafiyeti nedeniyle sürekli olarak bütün branşlarda
ruhsatlarının iptal edilmesi ya da iflası
halinde ödemekle yükümlü olduğu maddî ve bedensel zararlar için,
ç) Çalınmış veya gasp edilmiş bir aracın
karıştığı kazada, Karayolları Trafik Kanunu uyarınca işletenin
sorumlu tutulmadığı hallerde, kişiye gelen bedensel zararlar
için,
d) Yeşil Kart Sigortası uygulamaları
için faaliyet gösteren Türkiye Motorlu Taşıt Bürosunca yapılacak
ödemeler için,
başvurulabilir. Bakanlar Kurulu,
gerekli görülen hallerde, eşyaya gelecek zararların kısmen veya
tamamen Hesaptan karşılanmasına karar vermeye yetkilidir.
(3) Hesabın gelirleri; birinci fıkrada
belirtilen zorunlu sigortalar ve yeşil kart sigortaları için tahsil
edilen toplam primlerin yüzde biri oranında sigorta şirketlerince
ödenecek katılma payları ile sigorta ettirenlerden safî primlerin
yüzde ikisi oranında tahsil edilecek katılma paylarından oluşur.
Bakan, bu oranları binde beşe kadar indirmeye veya tekrar kanunî sınırlarına
kadar yükseltmeye yetkilidir.
(4) Sigorta şirketleri, üçüncü fıkra
hükmü gereğince kendileri tarafından ödenmesi gereken bir takvim
yılına ilişkin katılma paylarını takip eden yılın Şubat ayı sonuna
kadar; sigorta ettirenlerden tahsil edilen katılma paylarını ise
tahsil edildikleri ayı takip eden ayın sonuna kadar Hesaba yatırmak
zorundadır.
(5) Hesap kapsamındaki her zorunlu
sigorta ve yeşil kart sigortası için ayrı hesap açılır ve bunların
gelir ve giderleri bu hesaplarda izlenir.
(6) Hesabın gelir ve giderleri ile
işlemleri, Müsteşarlıkça her yıl denetlenir.
(7) Hesabın kuruluşuna, işleyişine,
fon varlıklarının nemalandırılmasına, Hesaptan
yapılacak ödemelere, gerek ilgililere gerekse Türkiye Motorlu
Taşıt Bürosuna yapılacak rücûlara, 24 üncü
madde uyarınca oluşturulacak bilgi merkezine ve Komisyona yapılacak
katkı payı ve diğer harcamalara ilişkin esaslar yönetmelikle düzenlenir.
Yurt
dışında yaptırılabilecek sigortalar
MADDE
15-
(1) Türkiye’de yerleşik kişiler, Türkiye’deki sigortalanabilir
menfaatlerini, Türkiye’de faaliyette bulunan sigorta şirketlerine
ve Türkiye’de yaptırmak zorundadır.
(2) Ancak;
a) İhracat ve ithalat konusu mallar
için nakliyat sigortası,
b) Uçak, gemi, helikopter için dış
kredi ile satın alındıklarında, münhasıran dış kredi miktarı ile sınırlı
olarak ve dış borç ödeninceye kadar; yurt dışından finansal
kiralama yolu ile getirilmelerinde ise finansal
kiralama sözleşmesi süresi ile sınırlı olarak yaptırılacak tekne
sigortaları,
c) Gemilerin işletilmesinden doğan
sorumluluk sigortası,
ç) Hayat sigortaları,
d) Kişilerin Türkiye haricinde bulunacakları
süre için bu süre ile sınırlı olmak kaydıyla veya geçici olarak yurt
dışında kaldıkları sırada yaptırabilecekleri ferdî kaza, hastalık,
sağlık ve motorlu taşıt sigortaları,
yurt dışında da yaptırılabilir.
(3) Bakanlar Kurulu yurt dışında
yaptırılabilecek sigortaların kapsamını genişletmeye yetkilidir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Malî Bünye
Teknik
karşılıklar
MADDE
16- (1)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri sigorta sözleşmelerinden
doğan yükümlülükleri için, bu maddede belirtilen esaslara göre yeteri
kadar karşılık ayırmak zorundadır.
(2) Kazanılmamış primler karşılığı;
yürürlükte bulunan her bir sigorta sözleşmesine ilişkin olarak yazılan
brüt primin gün esasına göre takip eden hesap dönemine veya dönemlerine
sarkan kısmından; yürürlükte bulunan yıllık hayat sigortaları ile
süresi bir yılı aşan birikim priminin de alındığı hayat sigortalarında
ise yazılan brüt primlerden varsa birikime ayrılan kısım düşüldükten
sonra kalan tutarın takip eden döneme veya dönemlere sarkan kısmından
oluşur. Ancak, gün esasına göre karşılık hesaplaması mümkün olmayan
reasürans ve retrosesyon işlemlerinde, sekizde
bir esasına göre kazanılmamış primler karşılığı ayrılması mümkündür.
(3) Devam eden riskler karşılığı; sigorta
sözleşmesinin süresi boyunca üstlenilen risk düzeyi ile kazanılan
primlerin zamana bağlı dağılımının uyumlu olmadığı kabul edilen
sigorta branşlarında, ayrıca kazanılmamış primler karşılığının
şirketin taşıdığı risk ve beklenen masraf düzeyine göre yetersiz
kalması halinde ayrılır.
(4) Dengeleme karşılığı; takip
eden hesap dönemlerinde meydana gelebilecek tazminat oranlarındaki
dalgalanmaları dengelemek ve katastrofik
riskleri karşılamak üzere Müsteşarlıkça belirlenen branşlar için
ayrılan karşılıktır. Müsteşarlık, bu karşılığı ikame edecek şekilde,
belirlenen usûl ve esaslar çerçevesinde ihtiyat ayrılmasına karar
verebilir.
(5) Matematik karşılık; bir yıldan
uzun süreli hayat, sağlık, hastalık ve ferdî kaza sigortası sözleşmeleri
için sigorta şirketleri tarafından sigorta ettirenler ile lehdarlara olan yükümlülüklerini karşılamak üzere
sözleşme teknik esaslarında belirtilen, istatistiksel ve aktüeryal yöntemler kullanılarak hesaplanan karşılıklar
ile taahhüt edilmişse, bu karşılıkların yatırıma yönlendirilmesi
sonucu elde edilen gelirden sigortalılara ayrılan pay karşılıkları
toplamıdır.
(6) Muallâk tazminat karşılığı;
kayda geçmiş ancak ödenmemiş tazminat tutarları ile gerçekleşmiş
ancak kayda geçmemiş tahmini tazminat tutarları
ve bu tazminatlar ile ilgili yapılan gider karşılıkları ve bu tutarların
yetersiz kalması durumunda yeterlilik için Müsteşarlıkça belirlenen
esaslar çerçevesinde ayrılan ek karşılıklardan oluşur.
(7) İkramiyeler ve indirimler karşılığı;
sigorta şirketlerinin ikramiye veya indirim uygulamasına gitmesi
durumunda, carî yılın teknik sonuçlarına göre sigortalılar veya lehdarlar için ayrılan ikramiye ve indirim tutarlarından
oluşur.
(8)
Teknik karşılıklarda reasürör payının, devredilen
risk ve primle orantılı olması esastır. Ancak, Müsteşarlık malî açıdan
belirleyeceği kriterleri karşılayamayan reasürörlere
devredilen işlerde reasürör payının düşülmemesini
isteyebilir.
(9) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketlerinin varlıkları, teknik karşılıkları karşılayacak düzeyde
olmalıdır. Teknik karşılıklara ilişkin usûl ve esaslar ile teknik
karşılıkların yatırılacağı varlıklara ilişkin hususlar yönetmelikle
düzenlenir.
Teminatlar
MADDE
17- (1)
Sigorta şirketleri, yurt içinde akdetmiş oldukları sigorta sözleşmelerinden
doğan taahhütlerine karşılık olarak bu maddede belirlenen esaslara
göre teminat ayırmak zorundadır.
(2) Hayat branşında faaliyet gösteren
sigorta şirketleri, Müsteşarlıkça belirlenen dönemler itibarıyla
ayrılan matematik karşılıkları ile muallak tazminat karşılıklarının
toplamından, 29/6/1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu
uyarınca yapılan ikrazlar ve henüz tahsil edilmemiş prim alacakları
tutarına isabet eden matematik karşılıkların düşülmesinden sonra
kalan tutara karşılık gelen varlıkları Müsteşarlıkça belirlenen
süreler içinde ve Müsteşarlık lehine teminat olarak bloke veya ipotek
ettirmek zorundadır. Yeni kurulan sigorta şirketlerinde ilk üç
yıl itibarıyla tesis edilecek teminat tutarı, şirketin ödenmiş sermayesi
de dikkate alınarak Müsteşarlıkça tespit edilir. Ancak, bu şirketlerin
bir yıl ve bir yıldan kısa süreli verdikleri hayat, ferdî kaza, sağlık
ve hastalık teminatları için dördüncü fıkra hükümleri uygulanır.
(3) Hesap yılı içinde, hayat branşındaki
tahsilatı aşacak şekilde bu branşta sigortalılara ödeme yapmak zorunda
kalan sigorta şirketlerinin, söz konusu branşa ait teminat olarak
gösterilen ve bloke edilen varlıklarından, aşılan miktar dâhilinde
Müsteşarlıkça uygun görülecek kısım serbest bırakılır.
(4) Hayat dışı sigorta şirketleri,
hesaplama yöntemi yönetmelikle belirlenecek sermaye yeterliliğinin
üçte birinden az olmamak kaydıyla teminat olarak minimum garanti
fonu tesis eder. Minimum garanti fonu, hiç bir dönemde çalışılan
branşlar itibarıyla gerekli olan asgarî sermaye tutarlarının üçte
birinden az olamaz. Müsteşarlık tesis edilen minimum garanti fonu
varlıkları üzerine bloke veya ipotek tesis ettirmeye yetkilidir.
Ancak, bu şirketlerin bir yıldan uzun süreli yaptıkları ferdî kaza,
hastalık ve sağlık sigorta sözleşmeleri için ayıracakları
teminatlar hakkında ikinci fıkra hükmü uygulanır.
(5) Sigorta şirketlerinin faaliyetine
son verdiği branşlara ait teminat blokajı, sigortalılara karşı bu
branşa ait tüm ödemelerin yapılmış olması kaydıyla Müsteşarlıkça
serbest bırakılır. Ancak, şirketin ödeme güçlüğüne düşmesi halinde,
Müsteşarlık, sigortalılara teminatlardan ödeme yapılmasına karar
verebilir.
(6) Teminatlar, sigortalıların
tüm alacakları ödenmeden iflas veya tasfiye masasına dâhil edilemez,
haczolunamaz, üzerlerine ihtiyati tedbir
ve ihtiyati haciz konulamaz. Ancak, Müsteşarlığın, sigortalı alacaklarının
korunması amacıyla teminatlar üzerinde ihtiyati tedbir koydurtma
hakkı saklıdır.
(7)
Müsteşarlık, sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri ile sigortacılık
yapan diğer kuruluşların malî bünye ve özkaynak
yeterliliğine ilişkin düzenlemeleri yapmaya ve bloke edilecek
varlıkların tür, değerleme esasları ile blokaj, deblokaj,
ipotek tesisi ve fekkine ilişkin usûl ve esasları belirlemeye yetkilidir.
Bu işlemlere ilişkin masraflar ilgili şirket tarafından karşılanır.
Hesap
esasları, kayıt düzeni ile temel malî tablo ve malî bünye düzenlemeleri
MADDE
18-
(1) Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri, hesaplarını ve malî
tablolarını, Müsteşarlıkça belirlenecek esaslara ve örneğe uygun
olarak düzenlemek, ilan ettirmek ve Müsteşarlığa göndermek zorundadır.
(2) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketleri bilançolarının, kâr ve zarar cetvellerinin ve Müsteşarlıkça
uygun görülecek diğer malî tablolarının bağımsız denetim kuruluşlarına
denetlettirilmesi ve ilan ettirilmesi zorunludur. Müsteşarlık,
sigorta şirketleri ve reasürans şirketlerinin bağımsız dış denetim
kuruluşlarınca denetlenmelerini düzenlemeye yetkilidir.
(3) Sigorta şirketleri ve reasürans
şirketlerince ilan edilen malî tabloların gerçeğe aykırılığının
tespiti halinde Müsteşarlık, genel kabul görmüş muhasebe kural ve
ilkelerini göz önünde bulundurarak söz konusu malî tabloları düzeltilmiş
olarak yeniden ilan ettirebilir.
(4) Müsteşarlık, sigorta şirketleri
ile reasürans şirketlerinden, diğer kanunların zorunlu kıldığı
defterlerden başka, özel defterler tutmalarını talep etmeye ve bu
defterlerin tâbi olacağı esas ve usûlleri tespite, belirleyeceği
esaslar ve örneklere uygun olarak her türlü bilgi, cetvel, rapor, hesap
özetleri ve malî tablolar istemeye, gerekli gördüğü takdirde malî
tabloları ilan ettirmeye, sigortacılık sektörünün malî yapısının
güçlendirilmesi için finansal oranlar tespit
etmeye, şirket kaynaklarının hangi aktiflere ve ne oranda yatırılacağını
belirlemeye yetkilidir.
(5) Gerekli görülen hallerde Müsteşarlık,
sigorta şirketleri, reasürans şirketleri, aracılar ve sigorta eksperlerinden
her türlü bilgi, belge ve raporu istemeye yetkilidir. Konsolide
tabloların oluşturulmasında Müsteşarlık ana ortaktan, ana ortaklık
ise konsolide finansal raporlama ile ilgili
kuruluşlardan bu konuda her türlü bilgi ve belgeyi talep etmeye
yetkilidir.
Aktif
azaltıcı işlem yasağı
MADDE
19- (1)
Sigorta şirketleri ile reasürans şirketlerinin ortakları, yönetim
kurulu üyeleri, denetçileri ve çalışanları, şirket ana sözleşmesi
veya genel kurul ya da yönetim kurulu kararı
ile saptanan hükümler dâhilinde personele yapılan ödemeler, yardım
veya verilen avanslar hariç, şirket kaynaklarını dolaylı ya da dolaysız kullanamaz, iyiniyet
kurallarına aykırı olarak aktifin değerini düşüren işlemlerde
bulunamaz ve hiçbir surette örtülü kazanç aktarımı yapamaz. Sigorta
şirketleri ile reasürans şirketleri kendi borçları veya sigorta
işlemlerinden doğanlar hariç olmak üzere personeli, ortakları,
iştirakleri veya diğer kişi ve kurumlar lehine mal varlığını teminat
olarak gösteremez, kefil olamaz ve kredi sağlayamaz.
Malî
bünyenin güçlendirilmesi
MADDE
20-
(1) Bir sigorta veya reasürans şirketinin minumum
garanti fonu tutarını karşılayamadığının, tesis etmesi gereken
teminatı tesis edemediğinin, teknik karşılıkları karşılayacak
yeterli veya teknik karşılıklara uygun varlıklarının bulunmadığının
ya da sözleşmelerden doğan yükümlülüklerini
yerine getiremediğinin yahut şirketin malî bünyesinin sigortalıların
hak ve menfaatlerini tehlikeye düşürecek derecede zayıflamakta
olduğunun tespiti hallerinde, Bakan uygun bir süre vererek, malî
bünyenin güçlendirilmesine yönelik olarak ilgili sigorta ve reasürans
şirketinden;
a) Malî bünyesindeki zaafiyetin nasıl giderileceğini ve sigortalıların
hak ve menfaatlerinin nasıl korunacağını içeren kapsamlı bir iyileştirme
planı sunulması ve uygulanmasını,
b) Sermayesinin artırılması, ödenmemiş
kısmının ödenmesi, sermayeye mahsuben şirkete ödeme yapılması veya
kâr dağıtımının durdurulması ya da ilave teminat
tesis edilmesini,
c) Varlıklarının kısmen ya da tamamen elden çıkarılması veya elden çıkarılmasının
durdurulmasını, yeni iştirak ve sabit değerler edinilmemesini,
ç) Malî bünyesini ve likiditesini
güçlendirici ve riski azaltıcı benzer tedbirler alınmasını,
d) Tespit edilecek gündemle genel
kurulun olağanüstü toplantıya çağrılmasını veya genel kurul toplantısının
ertelenmesini,
e) Benzeri diğer hususların yerine
getirilmesini,
isteyebilir.
(2) Ayrıca, Bakan;
a) Sigorta şirketlerinde şirketin
faaliyette bulunduğu sigorta branşlarından, reasürans şirketlerinde
ise sigorta gruplarından birine veya tamamına ait sigorta portföyünü
teminat ve karşılıkları ile birlikte başka şirket veya şirketlere
devretmeye, devralacak şirket bulunamadığı takdirde ise devredilecek
portföyün tasfiyesine yönelik her türlü tedbiri almaya,
b) Sigorta portföyünü sınırlandırmaya,
c) Yönetim veya denetim kurulu üyelerinden
bir kısmını veya tamamını görevden alarak ya
da bu kurullardaki mevcut üye sayısını artırarak bu kurullara üye
atamaya veya sigorta veya reasürans şirketinin yönetiminin kayyıma
devredilmesini talep etmeye,
ç) Malî bünyenin güçlendirilmesine
yönelik benzeri diğer tedbirleri almaya,
yetkilidir. 4 üncü maddede öngörülen
şartlar, bu fıkranın (c) bendi uyarınca atanacak kişiler için de aranır.
(3) Bu maddede öngörülen tedbirlerin
uygulanmaması veya uygulanamayacağının anlaşılması, sigorta
veya reasürans şirketinin ödemelerini tatil etmesi, sigortalılara
olan yükümlülüklerini yerine getirememesi veya şirket özkaynaklarının minimum garanti fonunun altına
düşmesi halinde, Bakan, sigorta veya reasürans şirketinin tüm branşlarda
veya ilgili branşlarda yeni sigorta sözleşmesi akdetme ve temdit
yetkisini kaldırmaya, ruhsatlarını iptal ve varlıklarını bloke
etmeye yetkilidir.
(4)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri dışında ve kendi özel
kanunları uyarınca, Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre sigorta
veya reasürans sözleşmesi yapan diğer kurum ve kuruluşların, sözleşmelerden
doğan yükümlülüklerini yerine getiremediğinin ve malî bünyesinin
sigortalıların hak ve menfaatlerini tehlikeye düşürecek şekilde
zayıflamakta olduğunun tespit edilmesi halinde, Bakan, malî bünyenin
güçlendirilmesine yönelik tedbirler almaya, yönetim ve denetimde
yer alan kişilerin tamamını veya bir kısmını görevden alarak yenilerini
atamaya veya yönetimin kayyıma devredilmesini talep etmeye yetkilidir.
(5) Malî bünye zaafiyetinin
kriterleri yönetmelikle belirlenir.
(6) Bu madde uyarınca şirket yönetim
ve denetimine atananlar, şirkete ait doğmuş veya doğacak kamu borçlarından,
sosyal güvenlik kuruluşlarına olan borçlarından ve şirketin diğer
malî yükümlülüklerinden sorumlu tutulamaz. Bu madde uyarınca atanan
kamu görevlileri hakkında ceza davası açılabilmesi Bakanın iznine
tâbi olduğu gibi bu kişiler hakkında açılan hukuk davaları da Müsteşarlığa
karşı açılmış sayılır. Müsteşarlık tarafından açılan davalar hariç
olmak üzere bu kişiler hakkında açılan davalar ve başlatılan soruşturma
ve kovuşturmalarda, yargılama giderleri ve Türkiye Barolar Birliğince
açıklanan asgarî ücret tarifesinde belirlenen avukatlık ücreti,
Müsteşarlık bütçesinden karşılanır. Türk Ticaret Kanununun yönetim
kurulunun ibrasına ilişkin hükümleri bu madde uyarınca atananlar
hakkında uygulanmaz.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Aktüerler, Aracılar ve Sigorta Eksperleri
Aktüerler
ve brokerler
MADDE
21-
(1) Sigorta şirketleri ile reasürans şirketleri, yeterli sayıda aktüerle çalışmak zorundadır. Müsteşarlık tarafından
aktüerlerin kaydedildiği bir Aktüerler Sicili tutulur. Sicile kaydolunmadan
aktüerlik yapılamaz. Aktüerlik
unvanının kazanılması ile aktüerlerin görev
ve yetkilerine ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir.
(2) Brokerlik, Müsteşarlıktan alınan
brokerlik ruhsatı ile yapılır. Müsteşarlık, ruhsat ile ilgili işlemlerin
incelemeye ve onaya hazır hale getirilmesi hususunda ilgili sivil
toplum ve meslek kuruluşlarına görev verebilir. Brokerlerin görev
ve yetkilerine ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir.
(3) Sigorta şirketlerinin, sigorta
acentelerinin ve sigorta eksperlerinin ortakları, yönetim ve denetiminde
bulunan kişiler ve bunlar adına imza atmaya yetkili olanlar ile meslekî
faaliyette bulunan şirket çalışanları; brokerlik yapamaz, tüzel
kişi brokerin yönetim ve denetim kurullarında görev alamaz, imzaya
yetkili olarak çalışamaz, bunlara ortak olamaz ve bunlardan ücret
karşılığı herhangi bir iş kabul edemez. Bu sınırlandırmalar söz konusu
kimselerin eş ve velayeti altındaki çocukları için de geçerlidir.
(4) Sigorta brokerliği yapması yasaklananlar,
brokerlik ile ilgili faaliyetlerde çalıştırılamaz ve her ne şekilde
olursa olsun bu kişilerle brokerlik mesleğinin icrası için işbirliği
yapılamaz.
(5) Sigorta brokerleri ve bunların
yanlarında çalışanlar, işleri dolayısıyla öğrendikleri bilgi
ve sırları ilgililerin izni olmaksızın açıklayamaz. Ancak, suç
teşkil eden hallerin yetkili mercilere duyurulması zorunludur.
Sigorta
eksperleri
MADDE
22-
(1) Sigorta eksperliği gerçek veya tüzel kişilerce yapılır.
(2) Sigorta eksperliği yapmak isteyen
kişilerin;
a) Müsteşarlıktan sigorta eksperlik
ruhsatı alması,
b) Levhaya yazılı olması,
gerekir.
(3) Yabancı sigorta eksperlerinin
faaliyetlerine ilişkin usûl ve esasları belirlemeye Bakanlar Kurulu
yetkilidir.
(4) Sigorta eksperi unvanı, sigorta
eksperliği ruhsatnamesinin alınmasından sonra kazanılır. Sigorta
eksperliği yapacaklar, ruhsatnamelerini aldıktan sonra Levhaya
kayıt olmak için Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğine başvurur. Müsteşarlık,
ruhsatnameye ilişkin işlemlerin incelemeye ve onaya hazır hale getirilmesi
hususunda ilgili sivil toplum ve meslek kuruluşlarına görev verebilir.
(5) Sigorta eksperinin kaydı;
a) Almış olduğu ruhsatların tümü
iptal edilmişse,
b) Hakkında meslekten çıkarma kararı
verilmişse,
c) Levhaya yazılmasından itibaren
altı ay içinde mesleğini ifa etmezse,
ç) Sigorta eksperliğinden ayrılmışsa,
d) Tespit edilen kayıt ücretini süresi
içinde yatırmamışsa veya aidatını üç yıl üst üste hiç ödememişse,
Levhadan silinir.
(6) Levhadan silinme kararı verilmeden
önce sigorta eksperinin yazılı savunması istenir. Ayrıca, Levhadan
silinme kararının verilebilmesi için sigorta eksperinin savunmasının
dinlenmesi veya dinlenmek üzere kendisine yapılan çağrıya uymamış
olması gerekir. Levhadan silinme kararı gerekçeli olarak verilir.
(7) Levhadan silinmeyi gerektiren
hallerinin sona erdiğini ispat eden sigorta eksperi, Levhaya yeniden
yazılma hakkını kazanır. Ancak, hakkında meslekten çıkarma kararı
verilmiş olan kişinin bir daha Levhaya yazılması mümkün değildir.
Levhaya yeniden yazılan sigorta eksperinden kayıt ücreti alınmaz.
(8) Levhaya yeniden yazılma talebinde
bulunanlar, Levhaya yazılma şartlarının varlığının devam ettiğini
ispatla zorunlu tutulabilir. Levhaya yeniden yazılma talebinin
reddine ilişkin karar gerekçeli olarak verilir.
(9) Levhadan silinen veya Levhaya
yeniden yazılma talebi reddolunan kişi, bu
kararlara karşı onbeş iş günü içinde Müsteşarlığa
yazılı itirazda bulunabilir. Yapılacak itiraz karşısında Müsteşarlık
en geç onbeş iş günü içinde görüşünü bildirmek
zorundadır. Bu karar kesindir.
(10)
Gerçek kişi sigorta eksperleri, sigorta eksperliğini mutat meslek
halinde yapmak zorundadır. Gerçek kişi sigorta eksperleri, bu faaliyetlerine
devam ettikleri sürede esnaf veya tacir sıfatıyla mesleğin niteliği
ile bağdaşması mümkün olmayan başka bir işle uğraşamaz, sigorta
acenteliği ve brokerlik faaliyetinde bulunamaz.
(11) Bir gerçek kişi sigorta eksperi
birden fazla büro açamaz.
(12) Tüzel kişi sigorta eksperleri
münhasıran sigorta eksperliği konusunda faaliyet göstermek zorundadır.
Tüzel kişi sigorta eksperi ile iş yapılması durumunda, eksperlik
işi tüzel kişiye verilir. Ancak, işi takip edecek olan sigorta eksperine
tüzel kişi tarafından yetki belgesi düzenlenir. Ekspertiz raporunda
şirket kaşesi yanında gerçek kişi sigorta eksperinin de imzası
yer alır. Tüzel kişi sigorta eksperleri nezdinde
çalışan sigorta eksperleri, tüzel kişilerden bağımsız olarak iş
kabul edemez, ücretli veya maaşlı bir görevde bulunamaz ve hiçbir
şekilde bir başka tüzel kişi sigorta eksperinin nam ve hesabına çalışamaz.
(13) Sigorta eksperi tarafsız olmak
zorundadır. Sigorta eksperleri, taraflardan birisi ile arasında
tarafsızlığını şüpheye düşürecek önemli nedenler veya taraflardan
birisi ile 18/6/1927 tarihli ve 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri
Kanununun 245 inci maddesinin (1), (2) ve (3) numaralı bentlerinde
yazılı derecelerde akrabalığı veya bir iş ortaklığı varsa, sigorta
eksperliği görevini kabul edemez. Bu hüküm, tüzel kişi sigorta eksperlerinin
yanında çalıştırdıkları sigorta eksperleri için de geçerlidir.
Bu hükme aykırı olarak düzenlenen raporlar geçersizdir.
(14) Sigorta şirketlerinin, sigorta
acentelerinin ve brokerlerin ortakları, yönetim ve denetiminde
bulunan kişiler ve bunlar adına imza atmaya yetkili olanlar ile meslekî
faaliyette bulunan şirket çalışanları sigorta eksperliği yapamaz;
tüzel kişi sigorta eksperlerinin yönetim ve denetim kurullarında
görev alamaz, imzaya yetkili olarak çalışamaz, bunlara ortak olamaz
ve bunlardan ücret karşılığı herhangi bir iş kabul edemez. Bu sınırlandırmalar
söz konusu kimselerin eş ve velayeti altındaki çocukları için de
geçerlidir.
(15) Sigorta eksperleri ve bunların
yanlarında çalışanlar, işleri dolayısıyla öğrendikleri bilgi
ve sırları ilgililerin izni olmaksızın açıklayamaz. Ancak, suç
teşkil eden hallerin yetkili mercilere duyurulması zorunludur.
(16) Sigorta eksperliği yapması yasaklananlar,
sigorta eksperliği ile ilgili faaliyetlerde çalıştırılamayacakları
gibi bu kişilerle her ne şekilde olursa olsun sigorta eksperliği
mesleğinin icrası için işbirliği yapılamaz.
(17) Maddî hasarla sonuçlanan trafik
kazaları için yetkili sigorta eksperleri tarafından düzenlenmiş,
örneği İçişleri Bakanlığınca tespit olunacak rapor, sigorta tazminatının
ödenmesinde Karayolları Trafik Kanununun 99 uncu maddesindeki
kaza ve zarara ilişkin tespit tutanağı hükmündedir. Eksperler tarafından
düzenlenen raporlar delil niteliğindedir.
(18) Sigorta eksperleri, kendilerine
teklif edilen işi herhangi bir sebep göstermeksizin reddedebilir;
ancak, mücbir nedenler ve umulmayan haller hariç olmak üzere en geç üç
iş günü içinde işi kabul edip etmediğini, işi teklif edene yazılı
olarak bildirmek zorundadır. Bildirimde bulunmayan sigorta eksperi,
işi kabul etmiş sayılır.
(19)
Sigorta eksperi, sigortacı veya sigorta ettiren ya
da sigorta sözleşmesinden menfaat sağlayan kişiler tarafından
serbestçe tayin edilebilir. Sigorta sözleşmesinde, sigorta eksperinin
sigorta ettiren veya sigorta sözleşmesinden menfaat sağlayan kişiler
tarafından tayin edilmesi halinde ücretin hangi tarafça karşılanacağı
belirtilir. Sözleşmede belirtilmediği takdirde ücret sigortacı
tarafından ödenir. İki sigorta eksperi tarafından reddolunan kişi, kendisine sigorta eksperi tayin
edilmesini Sigorta Eksperleri İcra Komitesinden talep edebilir.
Tayin olunan sigorta eksperi, Komite tarafından belirlenen ücret
karşılığında işi kabul etmek zorundadır. Ancak, işi kabul zorunluluğu
bu maddenin onyedinci fıkrası uyarınca düzenlenen
kaza ve zarara ilişkin tespit tutanağı için uygulanmaz.
(20) Ekspertiz ücretinin miktarı,
sigorta eksperi ile kendisini tayin eden taraf arasında serbestçe
kararlaştırılır.
(21) Sigorta eksperliği kursları,
sınavları ve stajı, yönetmelikle belirlenecek her bir eksperlik
dalı için ayrı ayrı yapılır. Sigorta eksperlik
kursu ve diğer eğitim faaliyetleri, 8/2/2007 tarihli ve 5580 sayılı
Özel Öğretim Kurumları Kanununa tâbi değildir.
(22) Bu Kanuna göre yetkili olanlar
dışında hiçbir kişi, sigorta eksperliği faaliyetinde bulunamayacağı
gibi ticaret unvanlarında veya herhangi bir belgede, sigorta eksperliği
iş ve işlemleriyle uğraştığı izlenimini yaratacak kelime ve işaretler
kullanamaz.
Sigorta
acenteleri
MADDE
23-
(1) Sigorta acenteliği gerçek veya tüzel kişilerce yapılır. Sigorta
acenteliği yapmak isteyenlerin Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğince
tutulan Levhaya yazılı olması gerekir.
(2) Sigorta acenteliği yapacakların
niteliklerine ilişkin usûl ve esaslar yönetmelik ile belirlenir.
Sigorta acenteliği yapacaklar, Müsteşarlıktan bu nitelikleri taşıdıklarını
gösteren bir belge alarak Levhaya kayıt olmak için Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliğine başvurur. Müsteşarlık, belge alınmasına ilişkin
işlemlerin incelemeye ve onaya hazır hale getirilmesi için Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliğine görev verebilir. Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliği bu işlemlerin gerçekleştirilmesi için uygun gördüğü
ilgili sivil toplum ve meslek kuruluşları ile işbirliği yapabilir.
(3) Bankalar ile özel kanunla kurulmuş
ve kendisine sigorta acenteliği yapma yetkisi tanınan kurumlar
hakkında bu maddenin birinci fıkrasında yer alan Levhaya kayıt zorunluluğu
ile Müsteşarlıktan belge almaya ilişkin ikinci fıkrası hükmü uygulanmaz.
(4) Aşağıdaki hallerde sigorta acentesinin
kaydı;
a) Sigorta acenteliği yapması için
gerekli nitelikleri kaybetmişse,
b) Hakkında meslekten çıkarma kararı
verilmişse,
c) Levhaya yazılmasını müteakip
altı ay içinde faaliyete geçmezse,
ç) Sigorta acenteliğinden ayrılmışsa,
d) Ticaret veya ticaret ve sanayi
odasındaki kaydı silinmişse,
e) Tespit edilen kayıt ücretini süresi
içinde yatırmamışsa veya aidatını üç yıl üst üste hiç ödememişse,
Levhadan silinir.
(5) Levhadan silinme kararı verilmeden
önce sigorta acentesinin yazılı savunması istenir. Levhadan silinme
kararının verilebilmesi için sigorta acentesinin savunmasının
dinlenmesi veya savunması dinlenmek üzere kendisine yapılan çağrıya
uymamış olması gerekir. Levhadan silinme kararı gerekçeli olarak
verilir.
(6) Levhadan silinmeyi gerektiren
hallerinin sona erdiğini ispat eden sigorta acentesi, Levhaya yeniden
yazılma hakkını kazanır. Ancak, hakkında meslekten çıkarma kararı
verilmiş olan kişinin bir daha Levhaya yazılması mümkün değildir.
Levhaya yeniden yazılan sigorta acentesinden kayıt ücreti alınmaz.
(7) Levhaya yeniden yazılma talebinde
bulunanlar, Levhaya yazılma şartlarının varlığının devam ettiğini
ispatla zorunlu tutulabilir. Levhaya yeniden yazılma talebinin
reddine ilişkin karar gerekçeli olarak verilir.
(8) Levhadan silinen veya Levhaya
yeniden yazılma talebi reddolunan kişi, bu
kararlara karşı onbeş iş günü içinde Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kuruluna yazılı itirazda bulunabilir.
Yapılacak itiraz karşısında Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim
Kurulu en geç onbeş iş günü içinde görüşünü
bildirmek zorundadır. Bu karar kesindir.
(9) 23/2/1995 tarihli ve 4077 sayılı
Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun 4/A maddesinin üçüncü fıkrası
hükmü sigorta acenteleri için sadece acentelik faaliyeti dolayısıyla
sunulan hizmetlerde uygulanır. Sigorta şirketinin sağlayıcı olarak
yaptığı ayıplı hizmetlerden sigorta acentesi sorumlu değildir.
(10) Bankalar ile özel kanunla kurulmuş
ve kendisine sigorta acenteliği yapma yetkisi tanınan kurumlar
ve sözleşme yapmaya veya prim tahsiline, hayat sigortaları veya
zorunlu sigortalarla sınırlı olarak yetki verilen sigorta acenteleri
hariç olmak üzere kendilerine sözleşme yapma veya prim tahsil etme
yetkisi verilen sigorta acenteleri, bireysel emeklilik işlemleriyle
ilgili acentelik faaliyeti dışında başka bir ticarî faaliyette
bulunamaz.
(11) Bakanlar Kurulu, yabancı sigorta
acentelerinin Türkiye’deki faaliyetleri ile Türkiye’de faaliyet
gösteren sigorta acentelerinin yabancı sigorta şirketleri adına
Türkiye’deki aracılık hizmetlerine ilişkin düzenleme yapmaya yetkilidir.
(12) Sigorta şirketlerinin, sigorta
sözleşmeleri için brokerlik yapanların ve sigorta eksperlerinin
yönetim ve denetiminde bulunan kişiler ile bunlar adına imza atmaya
yetkili olanlar sigorta acentelerinin yönetim ve denetim kurullarında
görev alamaz; imzaya yetkili olarak çalışamaz; bu şirketlere ortak
olamaz ve bunlardan ücret karşılığı herhangi bir iş kabul edemez. Bu
sınırlandırmalar söz konusu kimselerin eş ve velayeti altındaki
çocukları için de geçerlidir. Ancak, sigorta şirketlerinin yönetiminde,
denetiminde bulunan kişiler ile bunlar adına imza atmaya yetkili
olanların eş ve velayeti altındaki çocukları için sınırlandırma
bu kişilerin faaliyette bulunduğu şirketin sigorta acenteliği
içindir.
(13)
Bu Kanuna göre yetkili olanlar dışında hiçbir gerçek veya tüzel kişi,
sigorta acenteliği faaliyetinde bulunamayacağı gibi ticaret
unvanlarında veya herhangi bir belgede, sigorta acenteliği iş ve
işlemleriyle uğraştığı izlenimini yaratacak kelime ve işaretler
kullanamaz.
(14) Sigorta acenteliği yapmaktan
yasaklananlar, sigorta acenteliğiyle ilgili faaliyetlerde çalıştırılamayacakları
gibi bu kişilerle her ne şekilde olursa olsun sigorta acenteliği
mesleğinin icrası için işbirliği yapılamaz.
(15) Sigorta acentesi, acentelik
sözleşmesinin sona ermesi halinde, sigorta ettirenlerle yaptığı
veya kısa bir süre içinde yapacağı işlerle ilgili sözleşme ilişkisi
devam etmiş olsaydı elde edeceği komisyona hak kazanır.
(16) Sözleşme ilişkisinin sona ermesinden
sonra sigorta şirketi sigorta acentesinin portföyü sayesinde
önemli menfaatler elde ediyor ve hakkaniyet gerektiriyorsa, sigorta
acentesi, sigorta şirketinden tazminat talep edebilir. Ancak, sigorta
acentesinin haklı bir nedene dayanmaksızın sözleşmeyi feshetmesi
ya da kendi kusuruyla sözleşmenin feshine neden
olması halinde tazminat hakkı düşer.
(17) Sigorta acenteleri ile bunların
yanlarında çalışanlar, işleri dolayısıyla öğrendikleri bilgi
ve sırları ilgililerin izni olmaksızın açıklayamaz. Ancak, suç
teşkil eden hallerin yetkili mercilere duyurulması zorunludur.
(18) Türk Ticaret Kanununun acentelere
ilişkin hükümleri sigorta acenteleri hakkında da uygulanır.
ALTINCI BÖLÜM
Meslek Örgütlenmeleri
Türkiye
Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği
MADDE
24- (1)
Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri, merkezi İstanbul’da
bulunan ve kamu kurumu niteliğinde bir meslek kuruluşu olan, Türkiye
Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliğine, ruhsat almalarından
itibaren bir ay içinde üye olmak zorundadır. Ancak, Bakanlar Kurulu,
üye olma zorunluluğunu kaldırmaya yetkilidir. Sigorta şirketleri
ile reasürans şirketleri hakkında 18/5/2004 tarihli ve 5174 sayılı
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun
9 uncu maddesinin yedinci fıkrası hükmü uygulanmaz.
(2) Birlik üyesi olan sigorta şirketi
ve reasürans şirketinin, Birlik Yönetim Kurulu tarafından derhal
Levhaya kaydedilmesi gerekir. Aşağıdaki hallerde sigorta şirketi
ve reasürans şirketinin kaydı;
a) Almış olduğu ruhsatların tümü
iptal edilmişse,
b) Tüm branşlarda yeni sigorta ve reasürans
sözleşmesi yapma yetkisi kaldırılmışsa,
c) Ruhsatın verildiği tarihten itibaren
bir yıl içinde veya Müsteşarlığın bilgisi dâhilinde yapılanlar hariç
olmak üzere, aralıksız olarak altı ay süre ile sigorta veya reasürans
sözleşmesi akdetmemişse,
ç) Sigorta şirketi ve reasürans şirketi
hakkında iflas veya tasfiye kararı verilmişse,
d) Kendisine yapılan tebligata
rağmen süresi içinde giderlere katılma paylarını ve aidatlarını
ödememişse,
Levhadan silinir.
(3) Levhaya kayıtlı olmayan sigorta
şirketi ve reasürans şirketi Genel Kurulda seçme ve seçilme hakkına
sahip değildir. Levhadan silinmeyi gerektiren hallerinin sona erdiğini
ispat eden sigorta şirketi veya reasürans şirketi, Levhaya yeniden
yazılma hakkını kazanır. Levhaya yeniden yazılan sigorta şirketi
ve reasürans şirketinden giriş aidatı alınmaz.
(4) Birlik Yönetim Kurulu gerekli
gördüğü hallerde, nedenlerini de açıklamak suretiyle Levhaya yeniden
yazılma talebinde bulunan sigorta şirketi veya reasürans şirketini,
Levhaya yazılma şartlarının varlığının devam ettiğini ispatla
zorunlu tutabilir. Levhaya yeniden yazılma talebinin reddine
ilişkin karar gerekçeli olarak verilir.
(5) Levhadan silinen veya Levhaya
yeniden yazılma talebi reddolunan sigorta
şirketi ve reasürans şirketi, Yönetim Kurulunun silme veya ret kararına
karşı onbeş iş günü içinde Müsteşarlığa yazılı
itirazda bulunabilir. Yapılacak itiraz karşısında Müsteşarlık
en geç onbeş iş günü içinde kararını bildirmek
zorundadır. Müsteşarlığın bu konuda vereceği karar kesindir.
(6) Ruhsatlarının tümü iptal edilen,
hakkında iflas ve tasfiye kararı verilen veya başka nedenlerle faaliyeti
sona eren sigorta şirketlerinin ve reasürans şirketlerinin Birlik
üyelikleri düşer.
(7) Birliğin amacı;
a) Sigortacılık mesleğinin gelişmesini
temin etmek,
b) Üyelerinin dayanışma, birlik ve
sigortacılık mesleğinin gerektirdiği vakar ve disiplin içinde
ekonominin ihtiyaçlarına uygun olarak çalışmalarını sağlamak,
c) Haksız rekabeti önlemek üzere
gerekli kararları almak ve uygulamaktır.
(8) Birliğin görev ve yetkileri şunlardır:
a) Sigortacılık mesleğinin gelişmesini
sağlayıcı önlemler almak, bu amaçla araştırma kuruluşları tesis
etmek ve bu konudaki araştırma ve çalışmaları desteklemek.
b) Türkiye’de sigortacılığı temsil
etmek ve tanıtmak için gerekli girişimlerde bulunmak, yurt içi ve
yurt dışındaki ilgili kuruluşlara gerektiğinde üye olmak ve delege
göndermek.
c) Gerektiğinde sigorta sözleşmelerine
ilişkin rehber tarifeleri hazırlayarak sektörün hizmetine sunmak.
ç) Sigortacılık mevzuatı ile kendisine
verilen görevleri yerine getirmek ve aldığı kararların ve önlemlerin
uygulanmasını izlemek.
d) Uyulması zorunlu meslek kurallarını
belirlemek, üyelerinin mesleğin gerektirdiği disiplin içinde ekonominin
ihtiyaçlarına uygun olarak çalışmalarını sağlamak, üyeleri arasındaki
haksız rekabeti önlemek amacıyla, gerekli her türlü tedbiri almak
ve uygulamak.
e) Sigortacılık konusunda eğitim
vermek amacıyla ilgili kuruluş ve derneklerle işbirliği yapmak,
seminerler ve konferanslar düzenlemek, kitap, dergi ve broşürler
yayımlamak.
f) Gerekli sayı ve nitelikte sigorta
inceleme ve araştırma komiteleri kurmak, görev, yetki ve çalışma
şekillerini düzenlemek.
g) Üyelerinin yıllık faaliyet sonuçları
hakkında her yıl raporlar hazırlamak ve bu raporları üyelerine ve
ilgililere dağıtmak.
ğ) Sigortalarla ilgili bilgilerin
tutulmasını sağlamak ve bu amaçla bilgi merkezi oluşturmak.
h) Sigortacılıkta tahkimin işleyişini
düzenlemek ve sigorta hakemlerinin listesini tutmak.
(9) Birlik, ilgili olduğu meslekler
konusundaki mevzuat ile almış olduğu karar ve önlemlerin uygulanmasını
takip eder ve Müsteşarlıkça alınması talep edilen tedbirleri alır.
(10) Birlik, Müsteşarlığın uygun görüşü
alınarak bu Kanun hükümleri çerçevesinde sigortacılıkla ilgili
tüzel kişiliği haiz büro, şirket ve vakıf kurmaya ve kurulu şirketlere
iştirak etmeye yetkilidir.
(11) Birliğin organları; Genel Kurul,
Yönetim Kurulu, Başkanlık, Başkanlık Divanı, Disiplin Kurulu ve
Denetim Kuruludur. Sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri Genel
Kurul dışında bu organlardan yalnız birinde asıl üye ile temsil edilir.
(12) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketleri Genel Kurulda, genel müdür veya vekili tarafından temsil
edilir. Müsteşarlık, Birlik Genel Kurulunda temsilci bulundurabilir.
(13) Genel Kurulca iki yıl için seçilen
Başkanlık Divanı; başkan, başkan yardımcısı ile Yönetim Kurulunun
ilk toplantıda kendi aralarından seçecekleri saymandan oluşur.
(14) Birlik Başkanı ile Yönetim Kurulu,
Disiplin Kurulu ve Denetim Kurulu asıl ve yedek üyeleri Genel Kurul
tarafından seçilir. Birlik Başkanı Yönetim Kurulunun da başkanıdır.
Yönetim Kurulu üye sayısı, Genel Kurul yapıldığı tarihte kayıtlı
olan üye sayısına göre belirlenir. Üye sayısı elli ve elliden az
ise yedi, elli ve altmış arasında ise dokuz, altmış ve daha fazla ise onbir üyeden ve her halükârda dört yedek üyeden oluşur.
Disiplin Kurulu ve Denetim Kurulu, üçer asıl ve ikişer yedek üyeden
teşekkül eder. Birlik Başkanı, Yönetim Kurulu, Disiplin Kurulu ve
Denetim Kurulunun görev süresi iki yıldır. Disiplin Kurulu ve Denetim
Kurulu ilk toplantıda bir başkan seçer.
(15) Birliğin çalışma esasları ve
faaliyetlerinin kapsamı yönetmelikle belirlenir. Sigorta şirketleri
ile reasürans şirketleri, Birlik tarafından alınacak karar ve tedbirlere
uymak zorundadır.
(16) Sigorta şirketleri ve reasürans
şirketleri Birlik üyeliğine girişte ve her yıl Genel Kurul tarafından
belirlenen miktarda giriş aidatı öder. Birliğin masraflarına iştirak
payları, üyelerinin bir yıl zarfında Türkiye dahilinde elde ettikleri
direkt prim gelirleri toplamına göre yönetmelikteki esaslar dairesinde
hesap edilir ve paylaştırılır. Aidatlar ve giderlere katılma payları
yönetmelikle belirtilen süre içinde ödenmediği takdirde Birlik
tarafından icra yoluyla tahsil olunur. Giderlere katılma paylarının
ödenmesine dair kararlar 9/6/1932 tarihli ve 2004 sayılı İcra ve İflas
Kanununun 68 inci maddesinde yazılı resmî belge niteliğindedir.
(17)
Birlik, oluşturacağı bilgi merkezinin giderlerine katkı için de
sigorta şirketlerinden katılım talep edebilir. Katılma payı, bilgi
merkezinde verilerinin toplanmasına karar verilen sigortalara
ilişkin şirketler tarafından gerçekleştirilen prim üretiminin binde
birini aşmamak üzere Müsteşarlıkça belirlenir. Müsteşarlık, bu
oranın yüzde elli oranında azaltılmasına veya artırılmasına karar
verebilir. Bilgi merkezi giderlerine, gerekli görülmesi durumunda,
Birlik bütçesinden ve Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak Hesaptan
katkı sağlanabilir.
(18) Birliğin bu madde uyarınca aldığı
karar ve tedbirlere zamanında ve tam olarak uymayan üyeler hakkında
Yönetim Kurulunca ikibin Türk Lirasından altıbin Türk Lirasına kadar idarî para cezası uygulanır.
(19) Birliğin tüm faaliyetleri Müsteşarlık
tarafından denetlenir.
Birlik
organlarının seçim esasları ve yasaklar
MADDE
25- (1)
Birliğin organ seçimleri gizli oy ve açık tasnif ile yapılır ve organlarda
her üyenin bir oy hakkı vardır.
(2) Seçim yapılacak Genel Kurul toplantısından
en az onbeş gün önce Birlik seçimleri için üyelerin
temsilcilerini belirleyen liste, toplantının gündemi, yeri, günü,
saati ile çoğunluk olmadığı takdirde yapılacak ikinci toplantıya
dair hususları belirten bir yazıyla birlikte üç nüsha olarak o yer
ilçe seçim kurulu başkanı olan hâkime tevdi edilir. Seçim yapılacak
yerde birden fazla ilçe seçim kurulu bulunması halinde, görevli
hâkim, Yüksek Seçim Kurulunca belirlenir. Toplantı tarihlerinin,
gündemde yer alan diğer konular göz önünde bulundurularak görüşmelerin
bir cumartesi günü akşamına kadar sonuçlanması ve seçimlerin, ertesi
günü olan pazar gününün dokuz ile onyedi saatleri
arasında yapılmasını sağlayacak şekilde düzenlenmesi zorunludur.
(3) Hâkim, gerektiğinde ilgili kayıt
ve belgeleri de getirtip incelemek suretiyle varsa noksanları tamamlattırdıktan
sonra seçime katılacak üyeleri belirleyen liste ile ikinci fıkrada
belirtilen diğer hususları onaylar. Onaylanan liste ile toplantıya
ait diğer hususlar Birliğin ilan yerlerinde asılmak suretiyle üç
gün süre ile ilan edilir.
(4) İlan süresi içinde listeye yapılacak
itirazlar hâkim tarafından incelenir ve en geç iki gün içinde karara
bağlanır.
(5) Bu suretle kesinleşen listeler
ile toplantıya ait diğer hususlar onaylanarak Birliğe gönderilir.
(6) Hâkim, aday olmayan üyeler arasından
bir başkan ile iki üyeden oluşan bir seçim sandık kurulu atar. Aynı şekilde
ayrıca üç yedek üye de hâkim tarafından belirlenir. Seçim sandık kurulu
başkanının yokluğunda kurula en yaşlı üye başkanlık eder.
(7) Seçim sandık kurulu, seçimlerin
Kanunun öngördüğü esaslara göre yürütülmesi, yönetimi ve oyların
tasnifi ile görevli olup, bu görevleri seçim ve tasnif işleri bitinceye
kadar aralıksız olarak devam eder.
(8) Seçim süresinin sonunda seçim
sonuçları tutanakla tespit edilip seçim sandık kurulu başkan ve
üyeleri tarafından imzalanır. Birden fazla sandık bulunması halinde
tutanaklar, hâkim tarafından birleştirilir. Tutanakların birer
örneği seçim yerinde asılmak suretiyle geçici seçim sonuçları
ilan edilir. Kullanılan oylar ve diğer belgeler tutanağın bir örneği
ile birlikte üç ay süreyle saklanmak üzere ilçe seçim kurulu başkanlığına
tevdi edilir.
(9) Seçimin devamı sırasında yapılan
işlemler ile tutanakların düzenlenmesinden itibaren iki gün içinde
seçim sonuçlarına yapılacak itirazlar, hâkim tarafından aynı gün
incelenir ve kesin olarak karara bağlanır. İtiraz süresinin geçmesi ve itirazların karara bağlanmasından hemen
sonra hâkim, yukarıdaki hükümlere göre kesin sonuçları ilan eder
ve Birliğe bildirir.
(10) Listede adı yazılı olmayan üyeler
oy kullanamaz. Oylar, oy verenin kimliğini Birlik veya resmî kuruluşça
verilen belge ile ispat etmesinden ve listedeki isminin karşısındaki
yerin imzalanmasından sonra kullanılır. Oylar, organlara göre
birlikte veya ayrı ayrı düzenlenen oy pusulalarının,
üzerinde ilçe seçim kurulu mühürü bulunan
ve oy verme sırasında sandık kurulu başkanı tarafından verilecek
zarfa konulması suretiyle kullanılır. Bunların dışındaki zarflara
konulan oylar geçersiz sayılır. Seçimlerde kullanılacak araç ve
gereçler ilçe seçim kurulundan sağlanır ve sandıkların konacağı
yerler hâkim tarafından belirlenir.
(11) Hâkim, seçim sonuçlarını etkileyecek
ölçüde bir usûlsüzlük veya kanuna aykırı uygulama sebebiyle seçimlerin
iptaline karar verdiği takdirde, süresi bir aydan az ve iki aydan
fazla olmamak üzere seçimin yenileneceği pazar gününü tespit ederek
Birliğe bildirir. Belirlenen günde yalnızca seçim yapılır ve seçim
işlemleri bu madde ile Kanunun öngördüğü diğer hükümlere uygun
olarak yürütülür.
(12) İlçe seçim kurulu başkanına,
hâkime ve seçim sandık kurulu başkanı ile üyelerine, 26/4/1961 tarihli
ve 298 sayılı Seçimlerin Temel Hükümleri ve Seçmen Kütükleri Hakkında
Kanunda belirtilen esaslara göre ücret ödenir. Bu ücret ve diğer seçim
giderleri Birlik bütçesinden karşılanır.
(13) Seçimler sırasında sandık kurulu
başkan ve üyelerine karşı işlenen suçlar kamu görevlilerine karşı
işlenmiş gibi cezalandırılır.
(14) Birlik, kuruluş amaçları dışında
faaliyette bulunamaz. Birlik organlarının seçimlerinde siyasi
partiler aday gösteremez. Amaçları dışında faaliyet gösteren Birliğin
sorumlu organlarının görevine, Bakanın veya Cumhuriyet savcısının
istemi üzerine mahkeme kararıyla son verilir ve yerlerine yenileri
seçtirilir.
(15) Görevlerine son verilen organların
yerine en geç bir ay içinde yenileri seçilir. Yeni seçilenler eskilerin
süresini tamamlar.
(16) Göreve son verme hükümleri Birlik
Genel Kurulu hakkında uygulanmaz.
(17) Bakan veya Müsteşarlığın bu Kanun
uyarınca Birlik organları tarafından yürütülen işlemler hakkında
verdiği kararları, görevli organlar aynen yerine getirmekle yükümlüdür.
Bu kararları kanunî bir sebep olmaksızın yerine getirmeyen veya eski
kararda direnme niteliğinde yeni bir karar veren veya kanunun zorunlu
kıldığı işlemleri uyarılmasına rağmen yerine getirmeyen Birlik
organları hakkında da ondördüncü fıkra hükümleri
uygulanır.
(18)
Görevlerine son verilen organ üyelerinin ve tüzel kişi temsilcilerinin
cezaî sorumlulukları saklıdır. Bu organların onyedinci
fıkra gereğince görevlerine son verilmesine sebep olan tasarrufları
hükümsüzdür.
(19) Millî güvenliğin, kamu düzeninin,
suç işlenmesini veya suçun devamını önlemenin yahut yakalamanın
gerektirdiği hallerde gecikmede sakınca varsa, Bakan, Birliği faaliyetten
men edebilir. Bakanın kararı yirmidört saat
içinde görevli hâkimin onayına sunulur. Hâkim kararını kırksekiz saat içinde açıklar; aksi halde bu idarî karar
kendiliğinden yürürlükten kalkar.
(20) Birlik yönetim ve denetiminde
yer alanlar ile Birlik çalışanları, işleri dolayısıyla öğrendikleri
bilgi ve sırları ilgililerin izni olmaksızın açıklayamaz. Ancak,
suç teşkil eden hallerin yetkili mercilere duyurulması zorunludur.
Sigorta
Eksperleri İcra Komitesi
MADDE
26-
(1) Dört yıl için seçilen ve dokuz kişiden oluşan Sigorta Eksperleri
İcra Komitesinin yedi asıl ve yedi yedek üyesi, Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliği tarafından tutulan Levhaya kayıtlı ve mesleğinde
itibar ve tecrübe sahibi sigorta eksperleri arasından, Müsteşarlıkça
belirlenen usûl ve esaslara göre seçilir. Ayrıca bu Komiteye Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulundan bir üye ile Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliği Genel Sekreteri veya görevlendireceği
yardımcısı daimî üye olarak atanır. Sigorta Eksperleri İcra Komitesine
seçilebilmek için en az on yıl bilfiil sigorta eksperliği yapmış olmak
gerekir. Yedek üyelerde de asıl üyelerde aranan nitelikler aranır.
Sigorta Eksperleri İcra Komitesi ilk toplantıda kendi içinden bir
başkan ve bir başkan yardımcısı seçer. Tüzel kişi sigorta eksperleri,
Sigorta Eksperleri İcra Komitesinde genel müdürleri veya şirketi
temsile yetkili kişiler tarafından temsil edilir. Geçmiş beş yıl
içinde disiplin cezası alanlar ile hakkında sigorta eksperliğine
engel bir suçtan dolayı kovuşturma açılmasına karar verilenler kovuşturma
tamamlanana kadar Sigorta Eksperleri İcra Komitesine seçilemez
ve tüzel kişiyi temsil edemez. Sigorta Eksperleri İcra Komitesinde
yer almakla birlikte daha sonra seçim yeterliliğini kaybeden, ardı
ardına yapılmış üç toplantıya geçerli bir özrü olmadan kendisi veya
tüzel kişi açısından temsilcisi katılmayan üyelerin üyelikleri
kendiliğinden düşer.
(2) Sigorta Eksperleri İcra Komitesi,
aşağıda belirtilen görevleri yerine getirir:
a) Sigorta eksperliği faaliyetlerinin
adil ve dürüst olması, iş ahlakının sağlanması, meslek mensuplarının
mesleğin gerektirdiği özen, disiplin ve dayanışma içinde çalışması
amacıyla meslek kurallarını oluşturmak.
b) Meslek mensupları arasında haksız
rekabeti önlemek için gerekli bütün tedbirleri almak ve uygulamak.
c) Yurt içinde ve yurt dışındaki meslekî
gelişmeler ile idarî ve yasal düzenlemeleri izleyerek, bu konuda
üyelerini aydınlatmak.
ç) Sigorta eksperliği faaliyetine
ilişkin olarak, ulusal veya uluslararası malî, iktisadî ve meslekî kurum
ve kuruluşlar ile ilişkiler kurmak.
d) Sigorta eksperliği mesleğinin
geliştirilmesi amacıyla kurslar tertip etmek, seminer ve konferans
gibi eğitim faaliyetlerinde bulunmak.
e) Sigortacılık ve sigorta eksperliği
mesleğine ilişkin gelişmeleri izlemek, bu konudaki yayın ve içtihatları
derleyerek meslek mensuplarının yararına sunmak.
f) Meslekî konularda mütalaa vermek
ve yetkili mercilere görüş bildirmek.
g) Sigortacılık mevzuatı uyarınca
sigorta eksperliği yapabilmek için gerekli olan Levhaya kayıt işlemleri
ile kayıttan silinme işlemlerini yürütmek.
ğ) Sigorta eksperleri hakkında sigortacılık
faaliyeti ile ilgili konularda disiplin cezası vermek.
h) Müsteşarlıkça verilecek diğer
görevleri yerine getirmek.
(3) Sigorta Eksperleri İcra Komitesince
alınan kararlar en geç onbeş gün içinde Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kuruluna bildirilir. Sigorta
Eksperleri İcra Komitesince alınan kararların işleme konulabilmesine
yönelik usûle ilişkin işlemler Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği
Yönetim Kurulu tarafından yerine getirilir. Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliği Yönetim Kurulu, Sigorta Eksperleri İcra Komitesince
kendisine bildirilen kararların gereğini bildirim tarihinden
itibaren en geç onbeş
gün içinde yerine getirmek zorundadır. Sigorta Eksperleri İcra Komitesi,
ikinci fıkrada sayılan işlemleri yerine getirebilmek için gerektiğinde
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulu ile Müsteşarlığın
uygun görüşü ile ticaret veya ticaret ve sanayi odalarına görev
verebilir.
(4) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği
ile Odalar ve Borsalar Kanununun 94 üncü maddesi Sigorta Eksperleri
İcra Komitesi için de uygulanır. Sigorta Eksperleri İcra Komitesi
üyelerine ödenecek huzur hakkı ve diğer ödemeler, Türkiye Odalar
ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulunun teklifi ve Müsteşarlığın
uygun görüşü ile Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Genel Kurulunca
tespit edilir.
(5) Sigorta Eksperleri İcra Komitesince,
mesleğin vakar ve onuruna aykırı fiil ve hareketlerde bulunanlarla,
görevlerini yapmayan veya kusurlu olarak yapan yahut görevinin
gerektirdiği güveni sarsıcı hareketlerde bulunan sigorta eksperleri
hakkında, sigorta eksperliği hizmetlerinin gereği gibi yürütülmesi
maksadı ile durumun niteliğine ve ağırlık derecesine göre aşağıdaki
disiplin cezaları verilir:
a) Uyarma; sigorta eksperine mesleğinin
icrasında daha dikkatli davranması gerektiğinin yazı ile bildirilmesidir.
b) Kınama; sigorta eksperine görevinde
ve davranışında kusurlu sayıldığının yazı ile bildirilmesidir.
c) Geçici olarak meslekî faaliyetten
alıkoyma; sigorta eksperliği sıfatı saklı kalmak üzere altı aydan
az, bir yıldan çok olmamak üzere meslekî faaliyetten alıkoymadır.
ç) Meslekten çıkarma; sigorta eksperinin
meslekten çıkartılarak bir daha bu mesleği icra etmesine izin verilmemesidir.
(6)
Hakkında meslekten çıkarma kararı verilen tüzel kişi sigorta eksperini
temsile ve ilzama yetkili olup meslekten çıkarma kararı verilmesinde
sorumluluğu bulunanlar bir daha sigorta eksperliği yapamaz ve
başka bir tüzel kişi sigorta eksperinde denetçi veya temsile ve ilzama
yetkili olarak çalışamaz.
(7) Meslek kurallarına, mesleğin
vakar ve onuruna aykırı fiil ve harekette bulunanlarla görevin
gerektirdiği güveni sarsıcı harekette bulunan sigorta eksperleri
hakkında, uyarma, tekrarında ise kınama cezası uygulanır.
(8) Görevini bağımsızlık, tarafsızlık
ve dürüstlükle yapmayan veya kusurlu olarak yapan veya mesleğin genel
ilkelerine aykırı harekette bulunan sigorta eksperleri için geçici
olarak meslekî faaliyetten alıkoyma cezası uygulanır.
(9) Kasten gerçeğe aykırı ekspertiz
raporu düzenledikleri mahkeme kararı ile kesinleşen meslek mensuplarına
meslekten çıkarma cezası verilir.
(10) Hakkında meslekten çıkarma cezası
gerektirebilecek mahiyetteki bir işten dolayı soruşturma yapılmakta
olan sigorta eksperi, Sigorta Eksperleri İcra Komitesinin kararıyla,
tedbir mahiyetinde işten el çektirilebilir. İşten el çektirme kararı,
ilgili mercilere derhal duyurulur. İşten el çektirme kararı, soruşturmanın
durdurulmuş veya sigorta eksperliğine engel olmayan bir ceza verilmiş
olması halinde kendiliğinden ortadan kalkar. İşten el çektirme kararı,
bu kararın verilmesine esas olan hal ve şartların bulunmadığı veya
sonradan kalktığının sabit olması durumunda kaldırılır.
(11) Üç yıllık bir dönem içinde iki veya
daha fazla disiplin cezasını gerektiren davranışta bulunan sigorta
eksperi hakkında, her yeni suçu için bir öncekinden daha ağır ceza
uygulanır.
(12) Geçici olarak meslekî faaliyetten
alıkoyma cezası ile cezalandırılmasından sonra beş yıllık dönem
içinde bu cezayı gerektiren fiili yeniden işleyen sigorta eksperleri
hakkında meslekten çıkarma cezası uygulanır.
(13) Kovuşturma ve hüküm tesisi, disiplin
soruşturması yapılmasına ve disiplin cezası uygulanmasına engel
değildir.
(14) Sigorta Eksperleri İcra Komitesi
üyeleri hakkındaki soruşturmalar Müsteşarlıkça yapılır. Müsteşarlık
tarafından verilen kararlar kesindir.
(15) Disiplin cezasını gerektirecek
eylemlerin işlenmesinden itibaren üç yıl geçmiş ise disiplin soruşturması
yapılamaz. Ancak, Sigorta Eksperleri İcra Komitesince işe el konulmuş
ise bu süre işlemez.
(16) Disiplin cezasını gerektirecek
eylemlerin işlenmesinden itibaren beş yıl geçmiş ise disiplin cezası
verilemez.
(17) Disiplin cezasını gerektiren
eylem aynı zamanda suç teşkil ediyorsa ve bu suç için ilgili kanunlarda
daha uzun bir zaman aşımı süresi tespit olunmuşsa, bu maddedeki zaman
aşımı süreleri yerine ilgili kanunlardaki zaman aşımı süresi uygulanır.
(18) Disiplin kararlarına karşı,
kararın Sigorta Eksperleri İcra Komitesince tebliğinden itibaren
onbeş gün içinde Müsteşarlığa itirazda bulunulabilir.
Müsteşarlık en geç bir ay içerisinde itirazı karara bağlar. Müsteşarlık
tarafından verilen kararlar kesindir.
(19)
Disiplin cezalarına ilişkin kararlar kesinleşmedikçe uygulanamaz.
(20) Meslekten çıkarma ve geçici olarak
meslekî faaliyetten alıkoyma cezalarından başka bir disiplin cezası
verilen sigorta eksperleri, söz konusu cezaların uygulanmasından
itibaren beş yıl geçtikten sonra Sigorta Eksperleri
İcra Komitesine başvurarak haklarındaki disiplin cezalarının
sicillerinden silinmesini talep edebilir. İlgilinin bu süre içinde
disiplin cezası almamış olması halinde, disiplin cezasının silinmesine
karar verilir.
(21) Sigorta Eksperleri İcra Komitesinin
bu madde uyarınca aldığı karar ve tedbirlere zamanında ve tam olarak
uymayan üyeler hakkında Sigorta Eksperleri İcra Komitesince ikibin Türk Lirasından altıbin
Türk Lirasına kadar idarî para cezası uygulanır.
(22) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği,
Sigorta Eksperleri İcra Komitesinin görevlerini etkin bir biçimde
gerçekleştirebilmesi için uygun mekan, yeterli sayıda personel
ve gerekli teknik donanımı temin eder.
(23) Sigorta Eksperleri İcra Komitesi,
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulunun uygun görüşü
ile Levhaya kayıt ücreti veya aidatı belirlemeye yetkilidir. Bu
ödemeler Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği bütçesine gelir kaydedilir.
(24) Müsteşarlık, mevzuata ve sigortacılık
sektörünün genel menfaatlerine aykırılık tespit etmesi halinde
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğinden sigorta eksperlerine ilişkin
yapılan düzenlemelerin iptal edilmesini veya düzenlemelerde değişiklik
yapılmasını isteyebilir.
(25) Sigorta Eksperleri İcra Komitesinin
çalışma esas ve usûlleri Müsteşarlığın bağlı olduğu Bakanlığın uygun
görüşü ile Sanayi ve Ticaret Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle
belirlenir.
Sigorta
Acenteleri İcra Komitesi
MADDE
27- (1)
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği nezdinde
Sigorta Acenteleri Sektör Meclisi oluşturulur. Kırk kişiden oluşan
Meclis üyeleri, mesleğinde itibar ve tecrübe sahibi ticaret odası
veya ticaret ve sanayi odası mensubu sigorta acenteleri arasından,
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğince ve Müsteşarlıkça ortaklaşa
belirlenen usûl ve esaslara göre seçilir. Türkiye Odalar ve Borsalar
Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun 57 nci
maddesinin ikinci fıkrası hükmü Sigorta Acenteleri Sektör Meclisi
hakkında uygulanmaz.
(2) Sigorta Acenteleri Sektör Meclisi
üyeleri, dört yıl süre ile görev yapmak üzere dokuz kişiden oluşan Sigorta
Acenteleri İcra Komitesinde görev almak üzere yedi asıl ve yedi yedek
üye seçer. Bu Komiteye Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim
Kurulundan bir üye ile Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Genel Sekreteri
veya görevlendireceği yardımcısı daimî üye olarak atanır. Sigorta
Acenteleri Sektör Meclisine ve Komiteye seçilebilmek için en az
on yıl bilfiil sigorta acenteliği yapmış olmak gerekir. Yedek üyelerde
de asıl üyelerde aranan nitelikler aranır. Sigorta Acenteleri İcra
Komitesi ilk toplantıda kendi içinden bir başkan ve bir başkan yardımcısı
seçer. Tüzel kişi sigorta acenteleri, Sigorta Acenteleri Sektör
Meclisinde ve Sigorta Acenteleri İcra Komitesinde genel müdürleri
veya şirketi temsile yetkili kişiler tarafından temsil edilir.
Geçmiş beş yıl içinde disiplin cezası alanlar ile hakkında sigorta
acenteliğine engel bir suçtan dolayı kovuşturma açılmasına karar
verilenler kovuşturma tamamlanana
kadar Sigorta Acenteleri İcra Komitesine seçilemez
ve tüzel kişiyi temsil edemez. Sigorta Acenteleri İcra Komitesinde
yer almakla birlikte daha sonra seçim yeterliliğini kaybeden, ardı
ardına yapılmış üç toplantıya geçerli bir özrü olmadan kendisi veya
tüzel kişi açısından temsilcisi katılmayan üyelerin üyelikleri
kendiliğinden düşer.
(3) Sigorta Acenteleri İcra Komitesi
aşağıda belirtilen görevleri yerine getirir:
a) Sigorta acenteliği faaliyetlerinin
adil ve dürüst bir biçimde yerine getirilmesi, iş ahlakının sağlanması,
meslek mensuplarının dayanışma ve sigorta acenteliği mesleğinin
gerektirdiği özen ve disiplin içinde çalışması için meslek kurallarını
oluşturmak.
b) Sigorta acenteliğinin etik kurallarını belirlemek ve sigorta acenteliği
uygulamalarında birlik sağlanmasına çalışmak.
c) Sigorta acenteleri arasında haksız
rekabeti ve haksız uygulamaları ortadan kaldırmak için gerekli
bütün önlemleri almak ve uygulamak.
ç) Yurt içinde ve yurt dışında sigortacılık
ve sigorta acenteliğine ait gelişmeler ile idarî ve yasal düzenlemeleri
izleyerek toplayacağı bilgileri mensuplarına ve ilgililere
ulaştırmak.
d) Yurt içinde ve yurt dışında sigorta
acenteliği ile ilgili diğer meslek kuruluşları ile ilişki kurmak.
e) Sigorta acenteliği mesleğinin
geliştirilmesi amacıyla gerektiğinde kurslar tertip etmek, seminer
ve konferans gibi eğitim faaliyetlerinde bulunmak.
f) Sigorta acenteliği faaliyeti
için gerekli asgarî fizikî şartları belirlemek.
g) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği
Yönetim Kuruluna sunulmak üzere yıllık rapor hazırlamak.
ğ) Sigortacılık mevzuatı uyarınca
sigorta acenteliği yapabilmek için gerekli olan Levhaya kayıt işlemleri
ile kayıttan silinme işlemlerini yürütmek.
h) Sigorta acenteleri hakkında sigortacılık
faaliyetleri ile ilgili konularda disiplin cezası vermek.
ı) Sigorta acentelerinde sözleşme
düzenlemeye yetkili personelin niteliklerini belirlemek ve bunlara
ilişkin sicil tutmak.
i) Müsteşarlıkça verilecek diğer
görevleri yerine getirmek.
(4) Sigorta Acenteleri İcra Komitesince
alınan kararlar en geç onbeş gün içinde Türkiye
Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kuruluna bildirilir. Sigorta
Acenteleri İcra Komitesince alınan kararların işleme konulabilmesine
yönelik usûle ilişkin işlemler Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği
Yönetim Kurulu tarafından yerine getirilir. Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliği Yönetim Kurulu, Sigorta Acenteleri İcra Komitesince
kendisine bildirilen kararların gereğini bildirim tarihinden
itibaren en geç onbeş
gün içinde yerine getirmek zorundadır. Sigorta Acenteleri İcra Komitesi,
üçüncü fıkrada sayılan işlemleri yerine getirebilmek için gerektiğinde
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulunun uygun görüşü
ile ticaret veya ticaret ve sanayi odalarına görev verebilir.
(5)
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun
94 üncü maddesi Sigorta Acenteleri İcra Komitesi için de uygulanır.
Sigorta Acenteleri İcra Komitesi üyelerine ödenecek huzur hakkı
ve diğer ödemeler, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulunun
teklifi ve Müsteşarlığın uygun görüşü ile Türkiye Odalar ve Borsalar
Birliği Genel Kurulunca tespit edilir.
(6) Sigorta acentelerinin, sigorta
acenteliği faaliyetine ilişkin olarak verilecek disiplin cezalarında
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun
87 nci, 88 inci ve 89 uncu maddesinde belirtilen
yetkiler Sigorta Acenteleri İcra Komitesi tarafından kullanılır
ve söz konusu Kanunun 87 nci maddesi, sigorta
acenteleri hakkında verilecek disiplin suç ve cezaları için de uygulanır.
Ancak, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun
87 nci maddesinin üyelikten geçici çıkarma
ve üyelikten uzun süreli çıkarmaya ilişkin hükümleri; meslekten geçici
çıkarma ve meslekten uzun süreli çıkarma şeklinde uygulanır. Sigorta
acentelerinin, sigorta acenteliği faaliyetine ilişkin olarak yönetmelikle
belirlenecek suçlar için ayrıca meslekten men cezası da verilebilir.
Hakkında meslekten çıkarma kararı verilen tüzel kişi sigorta acentelerini
temsile ve ilzama yetkili olup meslekten çıkarma kararı verilmesinde
sorumluluğu bulunanlar bir daha sigorta acenteliği yapamaz ve
başka bir tüzel kişi sigorta acentesinde denetçi veya temsile ve
ilzama yetkili olarak çalışamaz. Hakkında meslekten çıkarma cezası
gerektirebilecek mahiyetteki bir işten dolayı soruşturma yapılmakta
olan sigorta acentesi, Sigorta Acenteleri İcra Komitesi kararıyla,
tedbir mahiyetinde işten el çektirilebilir. İşten el çektirme kararı,
soruşturmanın durdurulmuş veya sigorta acenteliğine engel olmayan
bir ceza verilmiş olması halinde kendiliğinden ortadan kalkacağı
gibi bu kararın verilmesine esas olan hal ve şartların bulunmadığı
veya sonradan kalktığının sabit olması durumunda da Sigorta Acenteleri
İcra Komitesi tarafından kaldırılır. Gerek işten el çektirme kararı,
gerekse bu kararın kaldırılması sigorta acentesinin kayıtlı olduğu
odaya ve ilgili mercilere derhal bildirilir. Sigorta Acenteleri
İcra Komitesi üyeleri hakkında sadece sigorta acenteliği faaliyeti
dolayısıyla yapılacak disiplin soruşturmalarının yürütülmesi
ve bu fıkradaki disiplin cezalarının verilmesi ise Türkiye Odalar
ve Borsalar Birliği Yüksek Disiplin Kurulunun yetkisindedir. Sigorta
acenteleri hakkında verilecek disiplin cezaları için Türkiye Odalar
ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanununun 92 nci maddesi uygulanır.
(7) Sigorta Acenteleri İcra Komitesi,
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulunun uygun görüşü
ile Levhaya kayıt ücreti veya aidatı belirlemeye yetkilidir. Bu
ödemeler Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği bütçesine gelir kaydedilir.
(8) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği,
Sigorta Acenteleri İcra Komitesinin görevlerini etkin bir biçimde
gerçekleştirebilmesi için uygun mekan, yeterli sayıda personel
ve gerekli teknik donanımı temin eder.
(9) Müsteşarlık, mevzuata ve sigortacılık
sektörünün genel menfaatlerine aykırılık tespit etmesi halinde
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğinden sigorta acentelerine ilişkin
yapılan düzenlemelerin iptal edilmesini veya düzenlemelerde değişiklik
yapılmasını isteyebilir.
(10)
Sigorta Acenteleri Sektör Meclisi ile Sigorta Acenteleri İcra Komitesinin
çalışma esas ve usûlleri Müsteşarlığın bağlı olduğu Bakanlığın uygun
görüşü ile Sanayi ve Ticaret Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle
belirlenir.
YEDİNCİ BÖLÜM
Denetim ve Bilgi Verme
Denetim
MADDE
28- (1)
Türkiye’de faaliyet gösteren sigorta şirketleri, reasürans şirketleri,
özel kanunlarına göre sigortacılık faaliyetinde bulunan kuruluşlar,
sigorta ve reasürans aracıları, sigorta eksperlik faaliyetleri, aktüerler ve sigortacılık işlemi yapan veya sigortacılık
alanında faaliyet gösteren diğer kişilerin her türlü sigortacılık
işlemlerinin denetimi, Sigorta Denetleme Kurulu tarafından yapılır.
(2) Sigorta Denetleme Kurulu, bir
başkan ile sigorta denetleme uzmanları, sigorta denetleme aktüerleri ile bunların yardımcılarından oluşur.
Bu Kanun ve diğer kanunların sigortacılığa, sigortaya veya sigortacılık
alanında faaliyet gösteren kişi ve kuruluşlara ilişkin hükümlerinin
Müsteşarlığın bağlı olduğu Bakanlığa veya Müsteşarlığa verdiği
teftiş, denetim, inceleme ve soruşturma görev ve yetkileri sigorta
denetleme uzmanları, sigorta denetleme aktüerleri
ve bunların yardımcıları eliyle ifa edilir ve kullanılır.
(3) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketlerinin faaliyetleri, varlıkları, iştirakleri, alacakları,
özkaynakları ve borçları ile kâr ve zarar hesapları
arasındaki ilgi ve dengelerin ve malî bünyelerini ve idarî yapılarını
etkileyen diğer tüm unsurların, tahsil edilen primler ile birikimlerin
değerlendirilmesi ve korunması ile aktüeryal
ve finansal hesap ve dengelerin incelenmesi,
tespit ve denetimi sigorta denetleme uzmanları, sigorta denetleme
aktüerleri ile bunların yardımcıları tarafından
yapılır.
(4) Sigorta denetleme uzmanları,
sigorta denetleme aktüerleri ile bunların
yardımcıları; sigorta şirketleri ve reasürans şirketleri ile bunların
bağlı ortaklıkları, iştirakleri, şubeleri ile temsilciliklerinden,
aracılar ve bankalar da dahil olmak üzere diğer kişilerden bu Kanun
ve diğer kanunların sigortacılıkla ilgili hükümleri bakımından
gerekli görecekleri bilgileri istemeye ve bunların tüm defter,
kayıt ve belgelerini incelemeye yetkilidir.
(5) Kamu kurum ve kuruluşları, Birlik
ile diğer benzeri sivil toplum ve meslek kuruluşları, bu madde kapsamına
giren konu ve işlemlerle sınırlı olmak üzere, Devletin güvenliği
ve temel dış yararlarına karşı ağır sonuçlar doğuracak haller ile
aile hayatının gizliliği ve savunma hakkına ilişkin hükümler saklı
kalmak kaydıyla, özel kanunlardaki yasaklayıcı ve sınırlayıcı hükümler
dikkate alınmaksızın gizli dahi olsa sigorta denetleme uzmanları,
sigorta denetleme aktüerleri ve bunların
yardımcıları tarafından istenecek görevleriyle ilgili her türlü
bilgi ve belgeyi uygun süre ve ortamda vermeye, istenecek defter
ve belgeleri ibraz etmeye ve incelemeye hazır bulundurmakla, bilgi
işlem sistemini denetim amaçlarına uygun olarak açmaya ve verilerin
güvenliğini sağlamaya mecburdur. Sigorta denetleme uzmanları,
sigorta denetleme aktüerleri ve bunların
yardımcıları bu madde kapsamındaki kuruluşların yönetim ve denetim
kurullarının toplantı tutanakları
ile bu kurullara
verilen raporları istemeye, inceleme konusu olan işlemlerle ilgisi
olan diğer kişi, kurum ve kuruluşlar nezdinde
inceleme yapmaya yetkilidir.
(6) Sigorta denetleme uzmanları,
sigorta denetleme aktüerleri ve bunların
yardımcıları tarafından gerçekleştirilen denetim, inceleme ve
soruşturmalar sırasında talep edilmesi halinde, incelemeye, denetime
veya soruşturmaya tâbi kuruluşlar tarafından, risk yönetimi ve
iç denetim sistemlerinde çalışanların yardımı da dahil olmak üzere
her türlü destek sağlanır.
(7) Bu Kanun hükümleri ile diğer kanunlarda
yer alan hükümler çerçevesinde, bu Kanuna tâbi kuruluşların faaliyetlerinin,
risk yapısının, varlıkları, alacakları, özkaynakları,
borçları, yükümlülükleri ve taahhütleri, gelir ve gider hesapları
arasındaki ilgi ve dengelerin ve malî bünyeyi etkileyen diğer tüm
unsurların ve bu kuruluşlarca karşılaşılan risklerin gözetim faaliyetleri
çerçevesinde tespiti, tahlili, izlenmesi ve ölçülmesi çıkartılacak
yönetmeliğe göre Müsteşarlık tarafından yapılır.
(8) Müsteşarlık, bu Kanuna tâbi kuruluşlara
ait bilgi ve belgeleri, bu kuruluşların konsolide ve konsolide olmayan
bazda malî bünyeleri ve idarî yapılarının mevzuata uygunluğunu
izlemek, analiz etmek, ilgili kuruluşlara ait rapor, tablo ve iç denetim
raporları ile Müsteşarlığın denetim ve gözetim sonuçlarını karşılaştırmak
suretiyle değerlendirmek, elde edilen sonuçlara göre kuruluşların
taşıdıkları risklerin türleri, büyüklüğü ve kuruluşları etkileme
durumunu, risk yönetim sisteminin güvenilirliği ile denetim riskini
dikkate almak suretiyle kuruluşlar hakkında gerekli görülen tüm
tedbirlerin alınmasını ve sonuçlandırılmasını sağlamak, söz konusu
kuruluşların bağlı ortaklıklarının, malî iştiraklerinin ve şubelerinin
faaliyetlerini önemli ölçüde etkileyen veya etkileyebilecek
uygulamaları takip etmek, gerekirse ilgililer nezdinde
girişimde bulunmak konularında yetkilidir.
(9) Bu Kanuna tâbi kişi ve kuruluşlar
hesap ve kayıt düzenleriyle uyumlu olarak Müsteşarlıkça belirlenen
formatlara uygun bir şekilde üretecekleri bilgi, belge, cetvel, rapor
ve malî tabloları Müsteşarlıkça belirlenen iletişim kanallarını
kullanmak suretiyle belirlenen süreler içinde Müsteşarlığa tevdi
etmekle yükümlüdür. Kuruluşlar tarafından elektronik ortamda gönderilen
bilgiler, iç denetim sistemi kapsamında yönetim kurulunun sorumluluğundadır.
Bilgi
verme yükümlülüğü
MADDE
29-
(1) Bu Kanuna tâbi kişiler ile sigortacılıkla ilgili her tür meslekî
faaliyet icra edenler, sigorta şirketleri ile reasürans şirketlerinin
iştirakleri, bankalar ve diğer kişiler, özel kanunlardaki yasaklayıcı
ve sınırlayıcı hükümler dikkate alınmaksızın gizli dahi olsa bu Kanunun
uygulanması ile ilgili olarak Müsteşarlıkça istenen her türlü bilgi
ve belgeyi vermekle yükümlüdür. Devletin güvenliği ve temel dış yararlarına
karşı ağır sonuçlar doğuracak haller ile aile hayatının gizliliği
ve savunma hakkına ilişkin hükümler saklıdır.
(2)
Mütekabiliyet çerçevesinde ve bu Kanunun uygulanması ile ilgili
olarak yabancı ülke kanunlarına göre denetime yetkili mercilerin,
kendi ülkelerindeki sigortacılık sektöründe faaliyet gösteren
kuruluşların bu Kanuna tâbi Türkiye’deki teşkilât veya ortaklıklarında
denetim yapma ve bilgi isteme taleplerinin yerine getirilmesi
Müsteşarlığın iznine tâbidir. Bu mercilerce istenen bilgiler,
açıklanmaması kaydıyla Müsteşarlık tarafından verilebilir. Müsteşarlık,
yabancı ülkelerin denetime yetkili mercileri ile yapacağı anlaşmalar
çerçevesinde sigortacılıkla ilgili her türlü işbirliği ve bilgi
alışverişinde bulunabilir.
SEKİZİNCİ BÖLÜM
Tahkim
Sigortacılıkta
tahkim
MADDE
30- (1)
Sigorta ettiren veya sigorta sözleşmesinden menfaat sağlayan kişiler
ile riski üstlenen taraf arasında sigorta sözleşmesinden doğan
uyuşmazlıkların çözümü amacıyla Birlik nezdinde
Sigorta Tahkim Komisyonu oluşturulur. Sigortacılık yapan kuruluşlardan,
sigorta tahkim sistemine üye olmak isteyenler, durumu yazılı olarak
Komisyona bildirmek zorundadır. Sigorta tahkim sistemine üye olan
kuruluşlarla uyuşmazlığa düşen kişi, uyuşmazlık konusu sözleşmede
özel bir hüküm olmasa bile tahkim usûlünden faydalanabilir.
(2) Komisyon, bir Müsteşarlık temsilcisi,
iki Birlik temsilcisi, bir tüketici derneği temsilcisi ile Müsteşarlıkça
belirlenecek bir akademisyen hukukçu temsilcinin katılımı ile
oluşur. Müsteşarlık temsilcisinin asgarî on yıl kamu hizmetinde
çalışmış, sigortacılık alanında deneyim sahibi ve en az daire başkanı
seviyesinde olması; Birlik temsilcilerinin de 4 üncü maddede genel
müdür yardımcısı için öngörülen şartlara sahip olması gerekir. Tüketici
derneği temsilcisi ise Türkiye çapında en fazla üyeye sahip tüketici
derneğinin önereceği üç aday arasından Müsteşarlıkça seçilir. Komisyon
kendi içinden bir Başkan seçer. Komisyonda kararlar üye tamsayısının
salt çoğunluğu ile alınır. İki yıl için seçilen Komisyon Başkan ve üyelerine,
kamu iktisadî teşebbüsleri yönetim kurulu başkan ve üyelerine ödenen
aylık ücret ve diğer ödemeler tutarında ücret ödenir.
(3) Komisyon aşağıdaki görevleri
yerine getirir:
a) Müdür ve müdür yardımcılarını
atamak.
b) Birlikçe ayrı bir hesapta izlenecek
olan Komisyonun bütçesini hazırlayarak Birliğe sunmak.
c) Tahkim sisteminin adil, tarafsız
ve etkin bir biçimde işleyişini sağlamak için gerekli önlemleri
almak.
ç) Komisyonun faaliyet sonuçları
hakkında yıllık rapor hazırlayarak Birliğe ve Müsteşarlığa göndermek.
d) Bilgi işlem alt yapısını hazırlamak.
e) Kanunlarla kendisine verilen
diğer görevleri yapmak.
(4) Komisyon, gerekli görülen yerlerde
büro açmaya yetkilidir. Büro müdürünün, Komisyon müdürü ile aynı
nitelikleri taşıması zorunludur. Büro müdürüne verilecek görevler
Komisyon tarafından belirlenir.
(5) Komisyona bağlı çalışmak üzere
bir müdür ve iki müdür yardımcısı, raportörler ile yeterli sayıda
personel görevlendirilir. Müdür ve müdür yardımcıları Komisyonca,
raportörler ve diğer personel ise müdürün önerisiyle Komisyon tarafından
atanır. Görevden alınma, göreve atanma ile aynı usûle tâbidir. Komisyon
müdürünün;
a) Malî güç dışında sigorta şirketi
ve reasürans şirketi kurucularında aranan nitelikleri taşıması,
b) En az dört yıllık yüksek okul mezunu
olması,
c) Sigorta hukukunda en az iki yıl
veya sigortacılıkta en az beş yıl deneyimi olması,
gerekir.
(6) Müdür yardımcılarının (c) bendi
hariç olmak üzere beşinci fıkrada sayılan nitelikleri taşıması
zorunludur. Ayrıca, müdür yardımcılarının en az birinde iki yıllık
sigortacılık deneyimi aranır.
(7) Uyuşmazlıklar, hayat ve hayat dışı
sigorta gruplarının sadece birinde görev yapacak olan sigorta hakemleri
ve raportörler aracılığıyla çözülür.
(8) Sigorta hakemlerinin;
a) Malî güç dışında sigorta şirketi
ve reasürans şirketi kurucularında aranan nitelikleri taşıması,
b) En az dört yıllık yüksek okul mezunu
olması,
c) Sigorta hukukunda en az beş yıl
veya sigortacılıkta en az on yıl deneyimi olması,
gerekir.
(9) Komisyon nezdinde
çalışacak olan sigorta raportörleri, Komisyon müdüründe aranan
niteliklere sahip olmak zorundadır.
(10) Sigorta hakemi olmak isteyenlerin
gerekli nitelikleri taşıdıklarını belgelemek suretiyle Komisyona
başvurması gerekir. Başvurusu uygun görülenler kabul için Müsteşarlığa
bildirilir. Müsteşarlığın kabul etmesi halinde ilgilinin ismi,
Komisyon tarafından tutulacak ve bir örneği Adalet Bakanlığına
gönderilecek olan sigorta hakemliği listesine kaydolunur ve bu
listede değişiklik olması halinde de değişiklikler altı aylık dönemler
itibarıyla Adalet Bakanlığına ve Müsteşarlığa bildirilir.
(11) Sigorta hakeminin ismi;
a) Sigorta hakemliği yapmak için gereken
nitelikleri kaybetmişse veya tarafsızlık ilkesine aykırı hareket
ettiği tespit edilmişse sürekli olarak,
b) Kendisine ulaşan dosyaları bir
yıl içinde en fazla üç kez zamanında sonuçlandırmamışsa bir yıl süreyle,
Listeden silinir.
(12)
Tahkim sistemine üye olmak isteyenlerden katılma payı, uyuşmazlık
çözümü için Komisyona başvuranlardan ise başvuru ücreti alınır.
Uyuşmazlığa düşen taraflar arasında, açık ve yazılı şekilde yapılması
gereken sözleşme ile daha yüksek bir tutar belirlenmemişse, hakemin
verdiği kırkbin Türk Lirasına kadar olan kararlar
her iki taraf için kesindir. Kırkbin Türk Lirasının
üzerindeki kararlar için temyize gidilebilir. Her halükârda Hukuk Usûlü
Muhakemeleri Kanununun 533 üncü maddesi hükümleri saklıdır. Temyize
ilişkin usûl ve esaslar hakkında Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu uygulanır.
(13) Komisyona gidilebilmesi
için, sigortacılık yapan kuruluşla uyuşmazlığa düşen kişinin,
uyuşmazlığa konu teşkil eden olay ile ilgili olarak sigortacılık yapan
kuruluşa gerekli başvuruları yapmış ve talebinin kısmen ya da tamamen olumsuz sonuçlandığını belgelemiş
olması gerekir. Sigortacılık yapan kuruluşun, başvuru tarihinden
itibaren onbeş iş günü içinde yazılı olarak
cevap vermemesi de Komisyona başvuru için yeterlidir.
(14) Mahkemeye ve Tüketicinin Korunması
Hakkında Kanun hükümleri uyarınca Tüketici Sorunları Hakem Heyetine
intikal etmiş uyuşmazlıklar ile ilgili olarak Komisyona başvuru
yapılamaz.
(15) Sigortacılık yapan kuruluşla
uyuşmazlığa düşen kişinin Komisyona başvurusu, öncelikle raportörler
tarafından incelenir. Raportörler en geç onbeş
gün içinde incelemelerini tamamlamak zorundadır. Raportörler tarafından
çözümlendirilemeyen başvurular sigorta hakemine iletilir. Uyuşmazlığa
hangi sigorta hakeminin bakacağı, Komisyon tarafından sigorta
hakemi listesinden seçilir. Komisyon, işin niteliğine bağlı olarak
en az üç sigorta hakeminden oluşan bir heyet oluşturulmasına karar
verebilir. Ancak, uyuşmazlık konusu miktarın onbeşbin
Türk Lirası ve üzerinde olduğu durumlarda heyet teşekkülü zorunludur.
Heyet kararını çoğunlukla verir. Hakemler, sadece kendilerine
verilen evrak üzerinden karar verir. Seçilen sigorta hakemi mücbir
nedenler ve umulmayan haller hariç olmak üzere görevi reddedemez.
Bununla birlikte, taraflar, Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanununda
yer alan hâkimi ret nedenlerine dayanarak hakemi reddedebilir.
Ret talebi Komisyona, durumun öğrenildiği tarihten itibaren en
geç beş iş günü içinde bir dilekçeyle yapılır. Ret talebi üzerine Komisyon
müdürü, iki tarafın görüşlerini dinledikten sonra bu konuda en
geç beş iş günü içinde karar verir.
(16) Hakemler, görevlendirildikleri
tarihten itibaren en geç dört ay içinde karar vermeye mecburdur. Aksi
halde, uyuşmazlık yetkili mahkemece halledilir. Ancak, bu süre tarafların
açık ve yazılı muvafakatleriyle uzatılabilir. Hakem, kararını
Komisyon müdürüne tevdi eder. Komisyon müdürü, kararı, en geç üç iş
günü içinde, Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanununun 532 nci maddesi uyarınca gereğinin yapılabilmesi
için davayı görmeye yetkili mahkemeye iletir.
(17) Hakemlik ücreti, Komisyona
başvuru ücreti ve üyeliğe katılma payı, Komisyonun görüşü alınarak
Müsteşarlıkça belirlenir; hakem ücreti Komisyon tarafından ödenir.
(18) Sigorta hakemleri ve raportörler
tarafsız olmak zorundadır. Sigorta şirketlerinin, reasürans şirketlerinin, sigortacılık
yapan diğer kuruluşların, sigorta eksperlerinin, sigorta acentelerinin
ve brokerlerin ortakları, yönetim ve denetiminde bulunan kişiler
ve bunlar adına imza atmaya yetkili olanlar ile tüm bu kuruluşlarda
meslekî faaliyette bulunanlar ve sigorta eksperleri, sigorta acenteleri
ve brokerler sigorta hakemliği yapamaz. Bu sınırlandırmalar söz
konusu kimselerin eş ve çocukları için de geçerlidir. Hukuk Usûlü
Muhakemeleri Kanununun 28 inci maddesi sigorta hakemleri hakkında
da uygulanır.
(19) Komisyonda görev alanlar, hakemler
ve raportörler, işleri dolayısıyla öğrendikleri bilgi ve sırları
ilgililerin izni olmaksızın açıklayamaz. Ancak, suç teşkil eden
hallerin yetkili mercilere duyurulması zorunludur.
(20) Komisyonun yapısı ve görevleri
ile Komisyon müdürü ve Komisyon müdür yardımcılarının nitelikleri,
çalışma usûl ve esasları, raportörlerin, sigorta hakemlerinin çalışma
usûl ve esasları, kararların ne şekilde düzenleneceği, Komisyona
başvuru esasları, Liste tutulmasına ve bütçeye ilişkin esaslar ile
katılım ücreti gibi hususlar yönetmelikle belirlenir.
(21) Müsteşarlık bu maddede yer alan
maktu para miktarlarını, Türkiye İstatistik Kurumu tarafından
açıklanan Üretici Fiyatları Endeksi artış oranını aşmamak suretiyle
artırmaya yetkilidir.
(22) Bu Kanunda hüküm bulunmayan
hallerde Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanununun hükümleri, sigortacılıktaki
tahkim hakkında da kıyasen uygulanır.
(23) Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu
çerçevesinde yapılacak tahkim için seçilecek hakemlerin de bu maddede
sigorta hakemleri için aranılan nitelikleri taşıması gerekir.
DOKUZUNCU BÖLÜM
Çeşitli Hükümler
Sigortacılık
eğitim merkezi ve diğer organizasyonlar
MADDE
31-
(1) Bakan, sigortacılıkla ilgili özellik taşıyan konular için gerekli
sınavların tarafsız bir şekilde yapılması, yurt içi veya yurt dışı ya da uluslararası anlaşmalar çerçevesindeki
eğitim taleplerinin karşılanması ve benzeri amaçlarla sigortacılık
eğitim merkezi kurmaya yetkilidir. Sigortacılık eğitim merkezinin
giderleri, sigortacılık alanında faaliyet gösteren meslek kuruluşlarının
katkılarından, merkezin hizmet vereceği ilgili kamu ve özel sektör
kuruluşlarından ve hibelerden yönetmelikle belirlenecek esaslar
çerçevesinde karşılanır. Sigortacılık eğitim merkezince yerine
getirilecek eğitim faaliyetleri, Özel Öğretim Kurumları Kanununa
tâbi değildir.
(2) Dernek, federasyon ve birlik gibi
belirli bir kanuna tâbi olarak kurulan kuruluşlar hariç olmak üzere
sigortacılık ve reasürans uygulamaları ile ilgili olarak organizasyonlar
oluşturulması Bakanın iznine tâbidir.
(3) Sigortacılık eğitim merkezi
ile ikinci fıkra uyarınca oluşturulacak organizasyonlara ilişkin
hususlar yönetmelikle düzenlenir.
İyiniyet
MADDE
32- (1)
Sigorta şirketleri ve aracılar, her çeşit broşür, izahname
ve diğer belgeler ile ilan ve reklamlarını, taahhütleriyle sigortalıya
sağlayacakları hak ve menfaatlerin sınır ve kapsamı dışında bir
anlayışa neden olacak şekilde düzenleyemez ve kişi ve kuruluşlara
gerçeğe aykırı, yanıltıcı, aldatıcı ve haksız rekabete yol açan
beyanda bulunamaz. Bu hükme aykırılığın tespiti halinde durum, Tüketicinin
Korunması Hakkında Kanun uyarınca faaliyet gösteren Reklam Kuruluna
bildirilir.
(2) Sigorta şirketleri, reasürans
şirketleri, aracılar ve sigorta eksperleri sigortalıların hak ve
menfaatlerini tehlikeye sokabilecek hareketlerden kaçınmak,
mevzuat ve işletme planı esaslarına uygun faaliyette bulunmak, sigortacılığın
icaplarına ve iyiniyet kurallarına uygun hareket
etmek zorundadır.
(3) Sigorta şirketleri, iyiniyet kurallarına aykırı olarak sigorta tazminatının
ödenmesini geciktiremez.
(4) Müsteşarlık, sigorta şirketleri,
reasürans şirketleri, aracılar ve sigorta eksperlerinin yukarıda
sayılan kurallara uymalarını sağlamak üzere gerekli her türlü
tedbiri almaya yetkilidir.
(5) Kişilerin, sigorta şirketini
seçme hakkı sınırlandırılamaz. Bir sözleşmenin unsurları içinde,
taraflardan birinin bu sözleşmede yer alan herhangi bir hususta sigorta
yapmaya zorunlu tutulduğu hallerde, söz konusu sigortanın belli
bir şirkete yaptırılmasına ilişkin sözleşmeye konulmuş her türlü
şart hükümsüzdür.
İhtisas
komiteleri
MADDE
33-
(1) Müsteşarlık, bu Kanunun gerekli kıldığı tarife ve talimatlar
ile sigortacılığın geliştirilmesi için araştırma ve inceleme yaptırılması
amacıyla sigortacılık konusunda bilgi ve uzmanlık sahibi kişilerden
oluşacak ihtisas komiteleri kurabilir. Oluşturulacak komitelerin
giderleri, Müsteşarlığın bağlı olduğu Bakanlıkça onaylanacak
esaslar uyarınca sigortacılık alanında faaliyet gösteren ilgili
meslek kuruluşu tarafından karşılanır.
(2) İhtisas komitelerinin çalışma
usûl ve esasları yönetmelikle belirlenir.
ONUNCU BÖLÜM
Cezalar
İdarî
cezalar
MADDE
34-
(1) Bu Kanunun 3 üncü maddesinin dördüncü ve beşinci fıkraları kapsamında
belirlenecek esaslara aykırı davrananlar ile 5 inci maddesine aykırı
olarak ruhsatsız faaliyet gösterenlerin işyerleri, Bakanın talebi
üzerine valiliklerce bir yılı geçmemek üzere
geçici olarak kapatılacağı gibi ilan ve reklamları da durdurulur
ya da toplatılır.
(2) Bu Kanunun;
a) 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında
belirtilen başka işle iştigal yasağına aykırı davranılması
halinde yirmibeşbin Türk Lirası,
b) 4 üncü maddesinin iki ilâ yedinci
fıkralarında belirtilen nitelikleri taşımayan kişilerin şirketçe
atanmasından ve bu fıkralarda belirtilen nitelikleri taşımayan
kişilerin maddede belirtilen görevleri üstlenmesinden dolayı
uyarılan şirketin ya da ilgilinin, bu uyarının
gereğini bir ay içinde yerine getirmemesi halinde sekizbin Türk Lirası; sekizinci fıkrası uyarınca
etkin bir iç denetim sistemi kurulması ve yeteri kadar iç denetim
elemanı çalıştırılması zorunluluğuna aykırı davranılması
halinde uyarılan şirketin altı ay içinde durumunu düzeltmemesi
halinde onbin Türk Lirası,
c) 5 inci maddesinin birinci fıkrası
uyarınca gerekli tescil ve ilan işlemlerinin yaptırılmamış olması
halinde sekizbin Türk Lirası,
ç) 7 nci maddesi
uyarınca gerekli tescil ve ilan işlemlerinin yapılmamış olması
halinde onikibin Türk Lirası,
d) 9 uncu maddesinin beşinci fıkrası
uyarınca gerekli bildirimi Müsteşarlığa yapmayanlar sekizbin Türk Lirası,
e) 10 uncu maddesine aykırı olarak
gerekli iznin alınmaması halinde onikibin
Türk Lirası,
f) 11 inci maddesinin birinci fıkrasına
aykırı olarak genel şart düzenlemelerine aykırı davranılması
halinde onbin Türk Lirası,
g) 14 üncü maddesinin dördüncü fıkrasına
aykırı davranılması halinde beşbin Türk Lirası,
ğ) 17 nci maddesinin
yedinci fıkrası uyarınca gerekli masrafların karşılanmaması
halinde ikibin Türk Lirası,
h) 18 inci maddesinin birinci, ikinci
ve üçüncü fıkralarına aykırı davranılması, dördüncü fıkrası uyarınca
özel defter tutma, malî tabloları ilan etme yükümlülüklerinin yerine
getirilmemesi ve dördüncü fıkra uyarınca şirket aktif yapıları
da dahil olmak üzere Müsteşarlıkça belirlenecek esas ve usûllere
aykırı davranılması halinde onikibin Türk Lirası,
ı) 21 inci maddesine göre aktüer çalıştırma zorunluluğuna uyulmaması
halinde onsekizbin Türk Lirası,
i) 32 nci maddesinin
dördüncü fıkrası uyarınca alınan tedbirlere ve beşinci fıkrası
hükmüne aykırı davranılması halinde yirmibin
Türk Lirası,
j) Bakanlar Kurulu, Müsteşarlığın
bağlı bulunduğu Bakanlık ve Müsteşarlık tarafından bu Kanuna göre
alınan kararlara, çıkarılan yönetmelik ve tebliğlere ve yapılan
diğer düzenlemelere uyulmaması halinde, bu Kanunda ayrıca öngörülmüş
bir cezanın olmadığı hallerde onikibin Türk
Lirası,
idarî para cezası uygulanır.
(3) İdarî para cezaları Müsteşarlıkça
uygulanır.
Adlî
cezalar
MADDE
35- (1)
Bu Kanuna göre ruhsat almadan risk üstlenmek suretiyle sigortacılık
faaliyetinde bulunan veya ticaret unvanlarında ya
da her türlü belgeleri yahut ilan ve reklamlarında veyahut kamuoyuna
yaptıkları açıklamalarda bu Kanunda belirtilen kuruluşların adını
kullanan, bu Kanunda düzenlenen faaliyetlerde bulundukları izlenimini
yaratacak söz ve işaretleri kullanan gerçek kişiler ve tüzel kişilerin
yetkilileri, üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası ve altıyüz günden az olmamak üzere bin güne kadar adlî
para cezası ile cezalandırılır.
(2) Bu Kanunun 3 üncü maddesinin
dördüncü fıkrasına aykırı olarak Müsteşarlıktan izin alınmadan sigorta
sözleşmesi yapan kooperatiflerin yetkilileri beşyüz
günden az olmamak üzere bin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.
(3) Sigorta şirketleri ile reasürans
şirketlerinin yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile diğer mensupları,
görevleri dolayısıyla kendilerine tevdi olunan veya muhafazaları,
denetimleri ve sorumlulukları altında bulunan kuruluşa ait para
veya sair varlıkları zimmetlerine geçirmeleri halinde, altı yıldan
oniki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
Ayrıca, kuruluşun uğradığı zararı da tazmine mahkûm edilir.
(4) Üçüncü fıkrada gösterilen suç,
kuruluşu aldatacak ve fiilin açığa çıkmamasını sağlayacak her
türlü hileli faaliyette bulunmak suretiyle işlenmişse fail, oniki yıldan az olmamak üzere hapis cezası ve adlî
para cezası ile cezalandırılır. Ancak, adlî para cezasının miktarı,
meydana gelen zararın üç katından az olamaz. Zararın, kovuşturma
yapılmadan önce tamamıyla ödenmesi halinde verilecek ceza üçte
bir oranında indirilir.
(5) Bu Kanunda gösterilen yetkili
mercilerin ve denetim görevlilerinin istedikleri bilgi ve belgeleri
vermeyen ya da denetim görevlilerinin görevlerini
yapmalarına engel olan gerçek kişilerle tüzel kişilerin yetkilileri,
bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ve ikiyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(6) Bu Kanunda gösterilen mercilere,
denetim görevlilerine, mahkemelere ve diğer resmî dairelere yanıltıcı
şekilde yanlış ya da gerçeğe aykırı bilgi veya
belge veren gerçek kişiler ile tüzel kişilerin yetkilileri, bir
yıldan üç yıla kadar hapis ve üçyüz günden az
olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(7) Bu Kanuna tâbi kuruluşların
itibarını zedeleyebilecek ya da servetine
zarar verebilecek bir hususa kasten sebep olan ya
da bu yolda asılsız haberler yayanlar bir yıldan iki yıla kadar hapis
cezası ve ikiyüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile cezalandırılır. Bu fiilin 9/6/2004 tarihli ve 5187
sayılı Basın Kanununda yazılı araçlarla ya
da radyo, televizyon, video, internet, kablolu
yayın veya elektronik bilgi iletişim araçları ve benzer yayın araçlarından
biri ile işlenmesi halinde hapis cezası iki yıldan dört yıla kadar
uygulanır. İsimleri belirtilmese dahi bu Kanuna tâbi kuruluşların
güvenilirliği konusunda kamuoyunda tereddüte
yol açarak bu kuruluşların malî bünyelerinin olumsuz etkilenmesine
neden olabilecek nitelikte asılsız haberleri yukarıda belirtilen
araçlarla yayanlar dörtyüz günden az olmamak
üzere bin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.
(8) Bu Kanunun uygulanmasında ve
uygulanmasının denetiminde görev alanlar ile sigorta hakemleri
ve raportörleri, sıfat veya görevleri dolayısıyla öğrendikleri,
bu Kanun kapsamında faaliyet gösteren kişi ve kuruluşlar ile bunların
iştirakleri, kuruluşları ve sigorta sözleşmesi ile ilgili kişilere
ait sırları, görevlerinden ayrılmalarından sonra dahi, bu Kanuna
ve özel kanunlarına göre yetkili olanlardan başkasına açıklamaları
veya kendi yararına kullanmaları halinde iki yıldan dört yıla kadar
hapis cezası ve üçyüz günden az olmamak üzere
adlî para cezası ile cezalandırılır.
(9) Bu Kanuna tâbi kuruluşların görevlileri
ve yetkilileri, bu maddenin sekizinci fıkrasında yazılı kişiler
hariç olmak üzere bu Kanuna tâbi kişiler ile bunların yanında çalışanlar
ve dışarıdan hizmet alımı yoluyla sigortacılık sektöründe iş görenler,
sıfat ve görevleri dolayısıyla öğrendikleri bu Kanuna tâbi kuruluşlara
veya sigorta sözleşmesi ile ilgili kişilere ait sırları bu konuda
kanunen açıkça yetkili kılınan mercilerden başkasına açıklamaları
halinde bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ve ikiyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(10) Sekiz ve dokuzuncu fıkralarda
yazılı kişilerin bu fıkralarda belirtilen türden sırları kendileri
ya da başkalarına yarar sağlamak amacıyla
açıklamaları halinde, bu kişiler üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası
ve adlî para cezası ile cezalandırılır. Ayrıca, fiilin önemine göre
bu kişilerin görev yapmaları sürekli veya altı aydan bir yıla kadar
geçici olarak yasaklanır.
(11) Gerçeğe aykırı malî tablo düzenleyenler
ile bunları tasdik eden sigorta şirketi ve reasürans şirketi denetçileri
adlî para cezası ile cezalandırılır. Ancak adlî para cezası, gerçeğe
aykırılık tutarının yüzde birinden az olamaz.
(12) Bu Kanunun 9 uncu maddesinin
birinci, ikinci ve dördüncü fıkralarında yazılan izinleri almayanlar
üçyüz günden az olmamak üzere; altıncı fıkrasına
göre belirlenen hisse sınırlamalarına uymayanlar dörtyüz günden az olmamak üzere; üçüncü fıkrasına
aykırı olarak izin alınmadan yapılan hisse devirlerini pay defterine
kaydettirenler ise dörtyüz günden az olmamak
üzere bin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.
(13) Bu Kanunun 12 nci
maddesinin ikinci fıkrasına aykırı olarak tarifeleri Müsteşarlığın
onayı olmaksızın uygulayanlar beşyüz günden
az olmamak üzere; Müsteşarlığın tespit ve ilan ettiği aracılık komisyonları
dışında komisyon verenler üçyüz günden az olmamak
üzere; bu komisyonları alanlar ise yüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile cezalandırılır.
(14) Bu Kanunun 13 üncü maddesinin
birinci fıkrası hükmüne aykırı olarak sözleşme yapmaktan kaçınanlar
beşyüz günden az olmamak üzere adlî para cezası
ile cezalandırılır.
(15) Bu Kanunun 15 inci maddesine
aykırı şekilde Türkiye’de sigortalanabilir menfaatlerini Türkiye’de
faaliyette bulunan sigorta şirketleri haricinde ve Türkiye dışında
sigorta ettirenler adlî para cezası ile cezalandırılır.
(16)
Bu Kanunun 16 ncı maddesinin birinci fıkrasına
aykırı olarak yeteri kadar karşılık ayırmayanlar
ile iki ilâ yedinci fıkralarına aykırı olarak teknik karşılık ayıranlar ve sekizinci fıkrasına aykırı olarak reasürör payını belirleyenler; 17 nci maddesinin birinci ve ikinci fıkrasına aykırı
olarak teminat, dördüncü fıkrasına aykırı olarak minimum garanti
fonu tesis edenler ile beşinci fıkra uyarınca teminatlardan ödeme
yapmayanlar adlî para cezası ile cezalandırılır. Ancak, adlî para
cezasının miktarı, yerine getirilmeyen yükümlülüğün veya yükümlülük
eksik olarak yerine getirilmiş ise eksik kalan miktarın yüzde onundan
az olamaz.
(17) Bu Kanunun 19 uncu maddesinin
birinci fıkrasına aykırı davrananlar bin güne kadar; aykırılığın,
iyiniyet kurallarını ihlâl edici şekilde aktifin
değerini düşürmesi halinde bu işlemi yapanlar, ikibin
güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır. Ancak, adlî para
cezasının miktarı aktifte gerçekleşen azalmanın yüzde yirmisinden
az olamaz.
(18) Bu Kanunun 21 inci maddesinin
üçüncü fıkrasına aykırı hareket eden brokerler üçyüz
günden az olmamak üzere; sigorta brokerliği dışında sigorta acenteliği
ve eksperlik yapanlar dörtyüz günden az olmamak
üzere; dördüncü fıkrasına aykırı hareket edenler ikiyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(19) Bu Kanunun 22 nci
maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca belirlenecek esaslara aykırı
hareket edenler üçyüz günden az olmamak üzere
adlî para cezası ile; onuncu fıkrasına aykırı olarak sigorta eksperliği
dışında başka bir işle uğraşanlar yüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile; onbirinci fıkrasına aykırı
olarak birden fazla büro açanlar altmış günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile; onikinci fıkrasına aykırı
hareket eden gerçek kişi sigorta eksperleri ve tüzel kişi sigorta
eksperlerinin yetkilileri yüz günden az olmamak üzere adlî para
cezası ile; onüçüncü fıkrasına aykırı olarak
görev kabul eden sigorta eksperleri ile tüzel kişi sigorta eksperinin
yanında çalışan sigorta eksperi veya tarafsızlığı ihlâl eden sigorta
eksperleri beşyüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile; ondördüncü fıkrası hükmüne
aykırı davrananlar üçyüz günden az olmamak
üzere adlî para cezası ile; onaltıncı fıkrasına
aykırı hareket edenler ile bu fıkra gereğince sigorta eksperliği
ile ilgili faaliyetlerde çalışmaması gerektiği halde çalışanlar
ikiyüz günden az olmamak üzere adlî para cezası
ile; yirmiikinci fıkrasına aykırı olarak sigorta
eksperliği yetkilerini veya unvanlarını başka kişilere kullandıranlar
ve söz konusu yetki ve unvanları kullananlar beşyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile; sigorta eksperliği
yaptığı izlenimini uyandıranlar yüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile cezalandırılır.
(20) Bu Kanunun 23 üncü maddesinin
onuncu fıkrasına aykırı olarak ticarî faaliyette bulunanlar yüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile; onikinci
fıkrasına aykırı davrananlar üçyüz günden
az olmamak üzere adlî para cezası ile; onüçüncü
fıkrasına aykırı olarak sigorta acenteliği yetkilerini veya unvanlarını
başka kişilere kullandıranlar ve söz konusu yetki ve unvanları
kullananlar beşyüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile; sigorta acenteliği yaptığı izlenimini uyandıranlar
yüz günden az olmamak üzere adlî para cezası ile; ondördüncü
fıkrasına aykırı hareket edenler ile bu fıkra gereğince sigorta
acenteliğiyle ilgili faaliyetlerde çalışmaması gerektiği halde
çalışanlar ikiyüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile cezalandırılır.
(21)
Sigorta acenteliği yapamayacaklarla, sigorta acenteliği sözleşmesi
yapan sigorta şirketlerinin bu işten sorumlu yöneticileri beşyüz günden az olmamak üzere adlî para cezası
ile; prim tahsil etme veya sözleşme yapma yetkisi verilemeyeceklere
bu yetkileri veren sigorta şirketlerinin bu işten sorumlu yöneticileri
üçyüz günden az olmamak üzere adlî para cezası
ile; bu yetkileri kabul eden kişiler ikiyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(22) Hakkında meslekten çıkarma kararı
verildiği halde bu Kanunun 26 ncı maddesinin
altıncı fıkrasına aykırı olarak tüzel kişi sigorta eksperinde denetçi
veya temsile ve ilzama yetkili olarak çalışanlar ve bu kişileri
çalıştıranlar ile hakkında meslekten çıkarma kararı verildiği
halde 27 nci maddenin altıncı fıkrasına aykırı
olarak tüzel kişi sigorta acentesinde denetçi veya temsile ve ilzama
yetkili olarak çalışanlar ve bu kişileri çalıştıranlar bir yıldan
iki yıla kadar hapis cezası ve üçyüz günden az
olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(23) Bu Kanuna aykırı olarak ruhsatı
olmadan brokerlik ve sigorta eksperliği yapanlar; Müsteşarlıktan
uygunluk belgesi olmadan sigorta acenteliği yapanlar ile Aktüerler Siciline kaydolmadan aktüerlik
yapanlar bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ve dörtyüz
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(24) Bu Kanunda öngörülen süre içinde
Birliğe üye olmayan sigorta şirketleri ve reasürans şirketlerinin
yetkilileri ile Levhaya kayıtlı olmadan sigorta eksperliği veya
sigorta acenteliği faaliyetinde bulunanlar yüzelli
günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(25) Aktüer
ve broker yetki veya unvanlarını başka kişilere kullandıranlar ve
söz konusu yetki ve unvanları kullananlar beşyüz
günden az olmamak üzere, bu işleri yaptığı izlenimini uyandıranlar
yüz günden az olmamak üzere adlî para cezası ile cezalandırılır.
(26) Bu Kanunun 31 inci maddesinin
ikinci fıkrasındaki izni almadan sigortacılıkla ilgili organizasyon
oluşturanlar üçyüz günden az olmamak üzere adlî
para cezası ile cezalandırılır.
(27) Bu Kanunun 32 nci
maddesinin ikinci fıkrasına aykırı davrananlar ile üçüncü fıkrasına
aykırı olarak iyiniyet kurallarını ihlâl edici
şekilde sigorta tazminatı ödemesini geciktirenler üçyüz günden az olmamak üzere adlî para cezası ile
cezalandırılır.
Kovuşturma
MADDE
36- (1)
Bu Kanunda yazılı suçlardan dolayı kovuşturma yapılması Müsteşarlık
tarafından Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı başvuruda bulunulmasına
bağlıdır. Bu başvuru ile Müsteşarlık aynı zamanda katılan sıfatını
kazanır.
(2) Cumhuriyet savcısının kovuşturmaya
yer olmadığına karar vermesi halinde, Müsteşarlık, 4/12/2004 tarihli
ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa göre kendisine tebliğ
edilecek kararlara karşı itiraza yetkilidir.
(3) Aracılar ile sigorta eksperlerinin
bu Kanunda suç sayılan fiilleri hakkında yapılacak kovuşturmalar
ile bu Kanunun 15 inci maddesinin birinci fıkrasına ve 35 inci maddesinin
altı ilâ dokuzuncu fıkralarına aykırılıktan dolayı yapılacak
kovuşturmalar hakkında bu madde hükümleri uygulanmaz.
ONBİRİNCİ BÖLÜM
Atıflar, Değiştirilen ve Yürürlükten
Kaldırılan Hükümler
Atıflar
MADDE
37-
(1) Diğer mevzuatta mülga 21/12/1959 tarihli ve 7397 sayılı Sigorta
Murakabe Kanununa yapılan atıflar, bu Kanunun ilgili maddelerine
yapılmış sayılır.
(2) Diğer kanunlarda Müsteşarlık
denetim biriminde çalışan aktüerleri ifade
etmek üzere kullanılan tüm ibareler “Sigorta Denetleme Aktüeri” olarak uygulanır.
MADDE
38- (1)
18/5/2004 tarihli ve 5174 sayılı Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği
ile Odalar ve Borsalar Kanununa;
a) 57 nci maddesinin
sonuna aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Sigorta acenteleri için oluşturulacak
sektör meclisiyle ilgili Sigortacılık Kanunundaki hükümler saklıdır.”
b) 93 üncü maddesinin birinci fıkrasının
(b) bendine “Yetkili organlarca” ibaresinden sonra gelmek üzere
aşağıdaki ibare eklenmiştir.
“ve Sigorta Acenteleri İcra Komitesi ile Sigorta
Eksperleri İcra Komitesince”
c) Aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 15- Sigorta Eksperleri
İcra Komitesi seçimleri, odaların genel organ seçimlerini takiben
altmış gün içinde yapılır. Sigorta Eksperleri İcra Komitesi oluşturulana
kadar Hazine Müsteşarlığı, Sigortacılık Kanununun yayımını müteakip
bir ay içinde geçici Sigorta Eksperleri İcra Komitesini tespit
eder.
Sigorta Acenteleri Sektör Meclisinin
seçimi odaların genel organ seçimlerini takiben altmış gün içinde,
Sigorta Acenteleri İcra Komitesi seçimleri ise Sigorta Acenteleri
Sektör Meclisinin oluşmasından itibaren en geç onbeş
gün içinde yapılır. Sigorta Acenteleri Sektör Meclisi oluşturulana
kadar Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulu kararı ve
Hazine Müsteşarlığının uygun görüşü ile Sigortacılık Kanununun
yürürlüğe girmesini müteakip bir ay içinde geçici Sigorta Acenteleri
İcra Komitesi tespit edilir.”
MADDE
39 -
(1) 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun
ek 8 inci maddesinin üçüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri
Birliği, elde ettiği bilgileri, trafikten men edilecek araçların
tespitinde kullanılmak üzere İçişleri Bakanlığının emrine hazır
tutar veya gerekli gördüğü birimlerine iletir.”
MADDE
40- (1)
25/11/1999 tarihli ve 587 sayılı Zorunlu Deprem Sigortasına Dair Kanun
Hükmünde Kararnameye aşağıdaki madde eklenmiştir.
"EK MADDE 1- Kurum ve bu Kanun
Hükmünde Kararname kapsamında gerçekleştirilen iş ve işlemler,
10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu
ile 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu İhale Kanununa tâbi değildir."
MADDE
41- (1)
28/3/2001 tarihli ve 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım
Sistemi Kanununun;
a) 2 nci maddesinin
(l) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
"l) Bireysel emeklilik aracıları:
Emeklilik şirketlerinin emeklilik sözleşmelerine aracılık eden
veya bunları emeklilik şirketi adına yapan kişileri,"
b) 5 inci maddesinin birinci fıkrasının
beşinci cümlesi "Başka bir şirkete aktarım talebinde bulunulabilmesi
için şirkette en az bir yıl süreyle kalınmış olması gereklidir."
şeklinde, ikinci ve üçüncü fıkraları
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
"Şirket, katkı paylarını, en
geç şirkete intikalini takip eden ikinci iş gününde yatırıma yönlendirmek
zorundadır. Bu maddede öngörülen paylaştırma, aktarım ve yatırıma
yönlendirme yükümlülüklerini belirlenen süreler içinde gereği
gibi yerine getirmeyen şirkete, aktarımlarda katılımcının dahil
olduğu; yatırıma yönlendirmede ise dahil olacağı fonun ilgili döneme
ait pozitif getirisinin iki katı tutarında gecikme cezası uygulanır
ve bu tutar katılımcının hesabına ilâve edilir.
Grup emeklilik sözleşmesinin akdedilmesine
taraf olan dernek, vakıf, tüzel kişiliği haiz bir meslek kuruluşu
veya sair kuruluş yahut grup ile işverenler tarafından çalışanları
veya üyeleri hesabına kısmen veya tamamen katkı payı ödenmesi halinde,
bu katkılar ile getirileri bireysel emeklilik hesaplarında ayrı
olarak takip edilir ve bu hesaplardaki birikimlere ilişkin hakların
kullanımı ve yükümlülükler Müsteşarlıkça belirlenen esas ve usûller
çerçevesince grup emeklilik sözleşmesinde belirlenir. Katılımcının
bu birikimlere hak kazanma süresi her halde katılımcının grup emeklilik
sözleşmesine giriş tarihinden itibaren beş yılı aşamaz.”
c) 6 ncı maddesinin
son fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
"Emeklilik planlarına ilişkin
uygulama esasları ile yıllık gelir sigortasına ilişkin tarife ve
teknik esaslar serbestçe belirlenir. Bakan, gerekli gördüğü hallerde
uygulama esasları ile tarife ve teknik esasları Müsteşarlığın onayına
tâbi kılabilir. Bu madde kapsamında hak sahiplerinin bulunması
için şirket ve Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından yapılması
gereken araştırmalara, söz konusu tutarın on yıllık süre içerisinde
şirketçe ve iki yıllık süre içerisinde Türkiye Cumhuriyet Merkez
Bankasınca değerlendirilmesine ilişkin esas ve usûller Kurulun uygun
görüşü alınarak Müsteşarlık tarafından belirlenir."
ç) 17 nci maddesine
birinci fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiş
ve mevcut ikinci fıkrasının son cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
"Bireysel emeklilik hesabındaki
fon paylarından, katılımcının sistemde bulunduğu ay sayısı ile asgarî
ücret tutarının çarpımına karşılık gelen birikim tutarı ve bu Kanunun
6 ncı maddesi kapsamında bireysel emeklilik
sisteminden emekli olanlara yapılan yıllık gelir sigortası ödemelerinin
aylık ödemeye isabet eden miktarının nafaka borçları hariç olmak
üzere asgarî ücret tutarına kadar olan kısmı haczedilemez, rehnedilemez, iflas masasına dahil edilemez. Bu
fıkradaki hükümlerin uygulanmasında rehin, haciz veya iflas tarihinde
geçerli brüt asgarî ücret tutarı esas alınır.”“Fon portföy sınırlamalarına
ilişkin ilkeler ile fon portföyündeki varlıkların değerlendirilmesine
ilişkin esas ve usûller Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak Kurul
tarafından belirlenir.”
d) 18 inci maddesinin birinci fıkrasının
son cümlesi "Portföy yönetim sözleşmelerinin Kurulca belirlenen
asgarî unsurlara uygun olması zorunludur." şeklinde değiştirilmiştir.
e) Geçici 1 inci maddesine aşağıdaki
fıkralar eklenmiştir.
“Yetkili organlarınca karar alınması
kaydıyla, üyelerine veya çalışanlarına emekliliğe yönelik taahhütte
bulunan dernek, vakıf, sandık, tüzel kişiliği haiz meslek kuruluşu
veya sair ticaret şirketindeki emekliliğe yönelik birikimler ve
taahhütlere ilişkin tutarlar kısmen veya tamamen bu fıkranın yürürlüğe
girmesinden itibaren beş yıl içinde yapılmak kaydıyla ve Müsteşarlıkça
belirlenecek esaslar çerçevesinde bireysel emeklilik sistemine
veya yıllık gelir sigortalarına aktarılabilir. Birikimlerin veya
taahhütlere ilişkin tutarların ödenmesine yönelik gayrimenkul
satışları dahil olmak üzere aktarımlarla ilgili işlemler, her türlü
vergi, resim ve harçtan muaftır. Bu muafiyet, doğabilecek gelir vergisi
yükümlülüğünü de kapsar. Bu fıkra kapsamında yıllık gelir sigortalarına
intibak ettirilenlerden veya emeklilik sözleşmesi akdetmiş olan
katılımcılardan giriş aidatı alınmaz ve aktarılan tutar üzerinden
herhangi bir kesinti yapılmaz.
Üyelerine veya çalışanlarına
emekliliğe yönelik taahhütte bulunan dernek, vakıf, sandık, tüzel
kişiliği haiz meslek kuruluşu veya sair ticaret şirketinin emekliliğe
yönelik faaliyetlerinin aktüeryal denetimini
Müsteşarlık yapar.”
MADDE
42-
(1) 4632 sayılı Kanunun 20 nci maddesinden sonra
gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
"Emeklilik gözetim merkezi
MADDE 20/A- Müsteşarlık, bireysel
emeklilik sisteminin güvenli ve etkin biçimde işletilmesini sağlamak,
katılımcıların hak ve menfaatlerini korumak amacıyla şirketlerin
ve bireysel emeklilik aracılarının faaliyetlerinin gözetim ve denetimine
yönelik alt yapı oluşturulmasına, bireysel emeklilik hesaplarına,
emeklilik planlarına, işlemlerin konsolidasyonuna,
katılımcılara ait bilgilerin saklanmasına, kamunun ve katılımcıların
bilgilendirilmesine, istatistik üretimine, bireysel emeklilik
aracıları siciline ve bireysel emeklilik aracıları sınavına
ilişkin işlemlerin yapılması ile hayat sigortaları ve diğer sigorta
branşlarına ilişkin verilebilecek diğer görevleri yerine getirmek
üzere özel hukuk hükümlerine göre kurulmuş bir tüzel kişiyi emeklilik
gözetim merkezi olarak görevlendirebilir. Emeklilik gözetim merkezinin
ana sözleşmesinde yer alması gereken hususlar Müsteşarlıkça belirlenir
ve bu ana sözleşmede yapılacak değişikliklerde Müsteşarlığın uygun
görüşü aranır. Emeklilik şirketleri, Müsteşarlığın uygun görmesi
halinde hayat branşında faaliyet gösteren sigorta şirketleri ile
diğer kurum ve kuruluşlar emeklilik gözetim merkezine ortak olabilir.
Emeklilik gözetim merkezi, Müsteşarlığın denetimine tâbidir. Bu
Kanun kapsamındaki şirket, kurum, kuruluş ve kişiler, bu Kanuna istinaden
verilen görevlerin yerine getirilmesini teminen
talep edilen bilgi ve belgeleri emeklilik gözetim merkezine aktarır.
Emeklilik gözetim merkezinin çalışma esas ve usûlleri Müsteşarlık
tarafından belirlenir."
MADDE 43- (1) 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı
Devlet Memurları Kanununa ekli (IV) sayılı Makam Tazminatı Cetvelinin
8/a sırasına “Maliye Bakanlığı Hesap Uzmanları” ibaresinden sonra
gelmek üzere “Sigorta Denetleme Uzmanları ve Sigorta Denetleme Aktüerleri” ibaresi eklenmiştir.
MADDE 44- (1) 14/6/2005 tarihli ve 5363 sayılı
Tarım Sigortaları Kanununun 14 üncü maddesinin birinci fıkrasından
sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Sigorta şirketleri, Bakanlar Kurulu
kararları çerçevesinde Havuz tarafından kapsama alınan riskler,
bölgeler ve ürünler için bu Kanunla oluşturulan Havuz sistemi dışında
sigorta sözleşmesi akdedemez. Bu hükme aykırı davranan sigorta
şirketlerinin Kurulca belirlenecek esaslar çerçevesinde Havuz
sisteminden çıkarılmalarına karar verilebilir.”
MADDE
45- (1)
21/12/1959 tarihli ve 7397 sayılı Sigorta Murakabe Kanunu yürürlükten
kaldırılmıştır.
(2) 25/6/1927 tarihli ve 1160 sayılı
Mükerrer Sigorta Hakkında Kanun yürürlükten kaldırılmıştır.
(3) 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı
Karayolları Trafik Kanununun 107 nci maddesinin
üçüncü fıkrası, 108 inci maddesi ile ek 8 inci maddesinin birinci
ve ikinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
ONİKİNCİ BÖLÜM
Geçici ve Son Hükümler
GEÇİCİ
MADDE 1-
(1) Karayolu Trafik Garanti Sigortası Hesabının sorumlulukları
ile varlıklarının, alacaklarının ve yükümlülüklerinin tamamı bu
Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir ay içinde Hesaba devrolunur. Karayolu Trafik Garanti Sigortası
Hesabıyla ilişkili olarak açılan davalar ve yapılan takipler Hesapla
ilişkili olarak devam eder.
GEÇİCİ
MADDE 2-
(1) Bu Kanunun uygulanmasına ilişkin yönetmelikler bu Kanunun yayımı
tarihinden itibaren bir yıl içinde Müsteşarlığın bağlı olduğu Bakanlıkça
çıkartılır.
(2) Bu Kanunda öngörülen düzenlemeler
yürürlüğe konuluncaya kadar mevcut düzenlemelerin bu Kanuna aykırı
olmayan hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.
(3) Bu Kanunun 12 nci
maddesinin tarife serbestisine ilişkin birinci fıkrası hükmü ile
17 nci maddesinin dördüncü fıkrasının garanti
fonu varlıkları üzerine bloke konulabilmesi ve ipotek tesis ettirilebilmesine
ilişkin hükmü yürürlüğe girene kadar, bu Kanunla mülga 7397 sayılı
Sigorta Murakabe Kanununun ilgili hükümleri uygulanmaya devam
olunur.
GEÇİCİ
MADDE 3-
(1) Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde
durumlarını, bu Kanunun 5 inci maddesi gereğince tespit edilecek
branş ayrımına uyumlu hale getirmeyenler, yeni sigorta sözleşmesi
akdedemez, riski artırıcı nitelikte zeyil, temdit ve yenileme yapamaz.
(2)
Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte hayat sigortasına ilişkin
portföylerini devretmemiş bulunan karma şirketler, bu Kanunun yürürlüğe
girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde söz konusu portföylerini
devretmek zorundadır. Bu yükümlülüğü yerine getirmeyen şirketlerin
sigorta portföyünü kısmen veya tamamen devralmayı kabul eden bir
veya birkaç sigorta şirketi bulunduğu takdirde portföy, Bakan tarafından
re’sen devredilir. Portföyü devrolmamış
şirketler devir işlemi gerçekleşene kadar hayat sigortası branşında
yeni sigorta sözleşmesi akdedemez, riski artıcı nitelikte zeyil,
temdit ve yenileme yapamaz.
GEÇİCİ
MADDE 4- (1)
Bu Kanunun 20 nci maddesinin altıncı fıkrası
hükmü bu Kanunla mülga 7397 sayılı Sigorta Murakabe Kanunu uyarınca
atanmış kişiler ile bu kişiler hakkında açılmış davalar ve takipler
için de geçerlidir.
GEÇİCİ
MADDE 5- (1)
Bu Kanunla mülga 7397 sayılı Sigorta Murakabe Kanununun 25 inci
maddesi uyarınca ayrılan deprem hasar karşılıkları, bu Kanunun yürürlüğe
girmesini izleyen üç ay içinde ihtiyarî yedek akçelere devrolunur.
GEÇİCİ
MADDE 6-
(1) Bu Kanunun yayımı tarihinden önce düzenlenmiş olan eksperlik
ve brokerlik ruhsatları, Müsteşarlık tarafından değiştirilinceye
kadar geçerlidir. Söz konusu değiştirme işlemini, bu Kanunun yürürlüğe
girmesinden itibaren bir yıl içinde yaptırmayanlar meslekî faaliyette
bulunamaz. Sigorta eksperlerinin eksperlik faaliyetine devam
edebilmesi için bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren
dört ay içinde Levhaya kaydını yaptırması da gerekir.
GEÇİCİ
MADDE 7- (1)
Sigorta acenteleri, bu Kanunun yayımından itibaren bir yıl içinde
Müsteşarlıktan uygunluk belgesi almak ve Levhaya kayıt olmak zorundadır.
Bu zorunluluğu yerine getirmeyenler sigorta acenteliği faaliyetinde
bulunamaz.
GEÇİCİ
MADDE 8- (1)
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun yürürlüğe girmesinden önce taksirli
suçlar hariç olmak üzere affa uğramış olsalar dahi ağır hapis veya
beş yıldan fazla hapis veya sigortacılık mevzuatına aykırı hareketlerinden
dolayı hapis veya birden fazla ağır para cezasına yahut cezası ne
olursa olsun basit ve nitelikli zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık,
dolandırıcılık, sahtecilik, inancı kötüye kullanma, dolanlı iflas,
görevi kötüye kullanma gibi yüz kızartıcı suçlar ile istimal ve istihlak
kaçakçılığı dışında kalan kaçakçılık suçları, resmî ihale ve alım
satımlara fesat karıştırma, karapara aklama
veya Devlet sırlarını açığa vurma, vergi kaçakçılığı veya vergi
kaçakçılığına teşebbüs suçlarından dolayı hüküm giymiş bulunanlar
sigorta şirketlerinde veya reasürans şirketlerinde kurucu olamaz,
sigorta acenteliği, brokerlik ve sigorta eksperliği yapamaz ve bu
amaçla kurulmuş tüzel kişilerde ortak olamaz ve çalışamaz.
(2) Bu Kanunda sigorta şirketi ve
reasürans şirketi kurucularının niteliklerine yapılan atıflar
için de birinci fıkra hükmü uygulanır.
GEÇİCİ
MADDE 9- (1)
Bu Kanunda geçen Türk Lirası ibaresi karşılığında, uygulamada ülkede
tedavülde bulunan para 28/1/2004 tarihli ve 5083 sayılı Türkiye Cumhuriyeti
Devletinin Para Birimi Hakkında Kanun hükümleri gereğince Yeni
Türk Lirası olarak adlandırıldığı sürece bu ibare kullanılır.
Yürürlük
MADDE
46-
(1) Bu Kanunun;
a) 12 nci maddesinin
tarife serbestisine ilişkin birinci fıkrası hükmü ile 17 nci maddesinin dördüncü fıkrasının garanti fonu
varlıkları üzerine bloke konulabilmesi ve ipotek tesis ettirilebilmesine
ilişkin hükmü, yayımı tarihinden üç ay sonra,
b) Diğer hükümleri yayımı tarihinde,
yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE
47-
(1) Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.