FİKİR VE SANAT ESERLERİ KANUNU, SEYAHAT
ACENTALARI VE SEYAHAT ACENTALARI BİRLİĞİ KANUNU İLE TURİZMİ TEŞVİK
KANUNU VE BAZI KANUNLARDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN
Kanun No. 5571 |
|
Kabul Tarihi : 28/12/2006 |
MADDE 1- 4/7/1934
tarihli ve 2559 sayılı Polis Vazife ve Salahiyet Kanununun 8 inci
maddesine aşağıdaki bent eklenmiştir.
“F) Her
türlü denize elverişli araçlarla günübirlik tur düzenleyen veya
her türlü mal ve hizmet satanlardan, müşteriye faaliyetlerini duyururken
veya müşteri kabul ederken çevreyi veya müşteriyi rahatsız edecek
yöntemler kullananlar,”
MADDE 2-
5/12/1951 tarihli ve 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun
44 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde yer alan
"amacıyla," ibaresinden sonra gelmek üzere "sadece süreli
yayınlar basan yerler dışında," ibaresi eklenmiştir.
MADDE 3- 5846 sayılı
Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“İkramiye
EK MADDE
12- Bu Kanunun 81 inci maddesine aykırı olarak çoğaltılan nüsha ve
yayınların yakalanması halinde, bu Kanun hükümleri ve ilgili diğer
mevzuat hükümleri çerçevesinde suça konu olan materyalleri yakalama
işlemine fiilen katılan, önleme, izleme ve soruşturmakla görevli
olan denetim komisyonu başkan ve üyelerinden kamu görevlisi olanlara
ikramiye ödenir.
Bir denetim
faaliyeti çerçevesinde yapılan el koymalar neticesinde denetim
komisyonu başkan ve üyelerine verilebilecek ikramiyenin toplam
tutarı, ellibin gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı
sonucu bulunacak tutarı geçemez. İkramiye tutarı ilgililere
eşit olarak paylaştırılır. Bir kişiye ödenecek ikramiyenin yıllık
toplam tutarı kırkbin gösterge rakamının memur aylık katsayısı
ile çarpımı sonucu bulunacak tutarı geçemez.
Ödenecek
ikramiyenin yüzde ellisi, nüsha ve yayınlar sahipsiz yakalanmışsa
mahkemesince verilecek olan müsadere kararını, sahipli yakalanmış
ise kamu davası açılmasını, kalan yüzde ellisi ise müsadereye veya
mahkûmiyete ilişkin hükmün kesinleşmesini takip eden bir ay içinde Bakanlık
bütçesinin ilgili tertibinden ödenir.
Bu Kanunun
81 inci maddesinin yedinci fıkrası ile satış yapılması yasaklanmış
olan yerlerde satılan yasal nüshalara el konulması halinde ikramiye
ödenmez.
Bu maddeye
göre ödenecek ikramiyelerden herhangi bir vergi ve kesinti yapılmaz.
Denetim
komisyonlarının oluşumu ve çalışma esasları ile ödenecek ikramiyenin
hesabında el konulan materyalin niteliği ve miktarı dikkate alınarak
belirlenecek göstergeler ile bu maddenin uygulanmasına ilişkin diğer
usûl ve esaslar İçişleri Bakanlığı ve Maliye Bakanlığının uygun görüşü
alınarak Bakanlık tarafından çıkarılacak yönetmelik ile düzenlenir.”
MADDE 4-
14/9/1972 tarihli ve 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları
Birliği Kanununun l inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE
1- Bu Kanunun uygulanmasında;
a) Bakanlık:
Kültür ve Turizm Bakanlığını,
b) Birlik:
Seyahat Acentaları Birliğini,
c) İşletme
belgesi: Bakanlıkça verilen seyahat acentası belgesini,
ç) Paket
tur: 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunda tanımlanan
paket turu,
d) Tur:
Türkiye’nin tarihi, doğal, kültürel, turistik değerlerinden en az
birini tanıtma ve ulaştırmayı birlikte kapsayan, bu hizmetlerin
dahil olduğu tek bir fiyatla satılan veya satış taahhüdü yapılan
ve hizmeti yirmidört saatten kısa bir süreyi kapsayan ticarî faaliyeti,
e) Seyahat
acentası: Kâr amacı ile turistlere turizm ile ilgili bilgiler vermeye,
paket turları ve turları oluşturmaya, turizm amaçlı konaklama,
ulaştırma, gezi, spor ve eğlence hizmetlerini görmeye yetkili olan,
oluşturduğu ürünü kendi veya diğer seyahat acentaları vasıtası
ile pazarlayabilen ticarî kuruluşu,
f) Rehber:
Bakanlıkça verilen rehber belgesini haiz kişiyi,
ifade eder.”
MADDE 5- 1618 sayılı
Kanunun 4 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 4-
Türkiye’de seyahat acentalığı faaliyeti göstermek için Bakanlıktan
işletme belgesi almak zorunludur.
İşletme
belgesi almak isteyenlerin başvurularına ilişkin usûl ve esaslar
yönetmelikle belirlenir.
İşletme
belgeleri bir işletmeye mahsus olmak üzere tüzel kişilere verilir.
İşletme belgeleri devredilemez.
Yurt dışında
ve/veya yurt içinde yolcu taşımacılığı yapan otobüs işletmelerinin
hizmetleri nakliyecilik hizmeti niteliğinde olup, bu Kanun hükümlerine
tâbi değildir.
Seyahat
acentaları, işletme belgesi almak sureti ile seyahat acentalığı
faaliyeti yapabilirler. 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu hükümleri
saklıdır.”
MADDE 6- 1618 sayılı
Kanunun 10 uncu maddesi başlığıyla birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Seyahat
acentalarının yükümlülükleri
MADDE 10-
Seyahat acentaları aşağıdaki hususlara uymak zorundadır:
a) Turlarda
veya sadece tek bir otelde konaklamayı ve konaklanacak otele ulaşımı
içerenler hariç olmak üzere paket turlarda; paket tur veya tur başına
kırkbeş kişiye kadar en az bir rehber bulundurmak; tek araç kapasitesi
kırkbeş kişiyi aşan araçlarda bir rehber bulundurmak; turistlere, rehberler
dışında herhangi bir kimse vasıtasıy
b) Müşteriyi aldatıcı, kamu güvenini
sarsıcı ve ülke turizmini baltalayıcı davranışlarda bulunmamak.
c) Sunulan tüm hizmetlere ilişkin
detaylı program ve bilgiler ile paket tur programının hangi sigorta
şirketi tarafından sigortalandığını gösteren sözleşmenin bir
nüshasını tüketiciye vermek.
ç) Diğer
seyahat acentaları ile birlikte müteselsilen sorumlu olarak düzenleyecekleri
faaliyetlere ve aracılık hizmetlerine ilişkin yükümlülüklerini
yerine getirmek.
d) Şubeleri
de dahil olmak üzere adres değişikliklerini değişiklik yapılmadan
en az on gün önce Bakanlığa bildirmek.
e) Müşterileri
ile biletlerini satacakları ulaştırma müesseselerine sunacakları
hizmetler ve sigorta limiti kapsamındaki yükümlülükler hariç olmak
üzere tüm seyahat acentalığı işlemlerinden doğacak yükümlülüklerini
yerine getirmek, karşılığı olmak ve bu yükümlülüklerin yerine getirilmemesi
halinde Bakanlıkça paraya çevrilerek ilgililere ödeme yapılmak
üzere seyahat acentasının grubuna göre asgari beşbin Yeni Türk Lirası
azami otuzbin Yeni Türk Lirası arasında Bakanlıkça belirlenecek teminatı, 4734 sayılı Kamu İhale Kanununun 34 üncü
maddesinde belirtilen değerler üzerinden vermek ve teminatın eksilmesi
halinde, otuz gün içerisinde tamamlamak.
f) Tur
programındaki yerlerde yönetmelikte belirtilen kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluşları tarafından hazırlanan tanıtıcı materyallerin
müşterilere sunulmasını, bu kuruluşların talebi halinde sağlamak.
Bakanlıkça
gerekli görülen hallerde bu maddenin (e) bendinde belirtilen teminatın
alt ve üst limitleri, geçmiş yıllar için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun
mükerrer 298 inci maddesi uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme
oranında artırılarak uygulanabilir.
Seyahat
acentaları ve şubelerine, teminatlara, kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluşlarının tanıtımlarına, personel, işyeri, turist taşıma
araçları, transfer elemanlarının nitelikleri ile (a) bendindeki hususlara
ilişkin usûl ve esaslar Bakanlıkça hazırlanacak yönetmelikle belirlenir.”
MADDE 7- 1618 sayılı
Kanunun (IV) numaralı bölüm başlığı “Sigorta” olarak, 12 nci maddesi
ise başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Zorunlu
sigorta
MADDE 12-
Seyahat acentaları, Türkiye’de satılan paket turlarda:
a) Düzenledikleri
paket tur kapsamında; müşteriye taahhüt ettikleri hizmetlerin
acentanın iflası da dahil olmak üzere herhangi bir nedenle verilmemesi
veya taahhüt edilen şekilde verilmemesinden kaynaklanabilecek sorumluluklarını
sigorta ettirmek zorundadır. Bu durumda sigortacının sorumluluğu
en az paket tur bedeli kadar olmalıdır. Müşteri, sigorta kapsamındaki
zararını doğrudan doğruya sigorta şirketinden talep edebilir.
Seyahat acentaları ve sigorta
şirketleri, sigorta sözleşmelerini yaptıkları andan itibaren
beş iş günü içerisinde sözleşmenin bir örneğini Bakanlığa göndermekle
yükümlüdürler. Sözleşmenin süresinden
önce sona ermesi halinde, bu durum aynı süre içerisinde seyahat
acentaları ve sigorta şirketleri tarafından Bakanlığa bildirilir.
İlgili
branşta ruhsatı bulunan sigorta şirketlerinin paket tur sigortası
yapmaları zorunludur. Hazine Müsteşarlığı gerekli durumlarda
sigorta primlerini belirlemeye yetkilidir.
b) Paket
tur sözleşmesi düzenlenirken, müşteriye;
1- Müşterinin
kaza ve hastalık halinde çıkış noktasına dönüş masraflarını,
2- Her
türlü kazadan doğan zararını ve tedavi masraflarını,
poliçe limiti kadar karşılayacak şekilde sigorta
ettirilebileceğini bildirmekle yükümlüdürler.”
MADDE 8- 1618 sayılı
Kanunun 27 nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“İdarî
para cezaları ve belge iptali
MADDE 27-
Bu Kanun ile ilgili mevzuatta belirlenen esaslara uymayan seyahat
acentalarına, fiilleri başkaca bir suç oluştursa bile bu suça ilişkin
ilgili makamca verilecek cezadan ayrı olarak, Bakanlıkça aşağıda
belirtilen cezalar uygulanır.
a) İdarî
para cezaları ve bu cezaların uygulanacağı durumlar aşağıda belirtilmiştir:
1- Bu Kanunun
10 uncu maddesinin (a) veya (f) bendinin ihlali halinde binbeşyüz
Yeni Türk Lirası.
2- Bu Kanunun
7, 17, 19 veya 21 inci maddelerinden birinin veya 10 uncu maddesinin
(c), (ç) veya (d) bentlerinden birinin
ihlalinin tespiti halinde bin Yeni Türk Lirası.
3- Bu Kanunda
belirtilen veya Bakanlıkça istenilen bilgi ve belgelerin süresi
içerisinde verilmemesi veya yanıltıcı bilgi veya belge verilmesi
halinde ikibin Yeni Türk Lirası.
4- Bu maddede
belirtilen fiiller dışında, bu Kanun ve ilgili mevzuat hükümlerine
uymayan seyahat acentaları durumu düzeltmeleri veya bir daha mevzuata
aykırı davranmamaları konusunda Bakanlıkça uyarılırlar. Uyarıya
rağmen otuz gün içerisinde gerekli düzeltmelerin yapılmaması veya
bir yıl içerisinde uyarmayı gerektiren aynı veya başka fiil veya
fiillerin tespiti halinde bin Yeni Türk Lirası.
b) Seyahat
acentası işletmesi belgesi aşağıdaki hallerde iptal edilir:
1- Bu Kanunun
12 nci maddesi hükümleri uyarınca zorunlu sigortanın yaptırılmaması.
2- Bir
yıl içerisinde üç kez idarî para cezası almayı gerektirir fiillerin
tespiti.
3- Seyahat
acentasının belge almaya esas niteliklerini kaybettiğinin veya
bu Kanunda yer almayan faaliyetlerde bulunduğunun tespiti.
4- Bu Kanunun
10 uncu maddesinin (b) veya (e) bendini ihlal eden bir fiilin tespiti.
Bu madde uyarınca işletme belgesi
iptal olunan seyahat acentalarının isimleri veya iltibasa yol açacak
bir isim hiçbir seyahat acentasına yeniden verilemez. İşletme belgesi iptal olunan seyahat acentaları ve bunların şubelerine
ve bunların iptale neden olan işlemi sırasındaki ortakları ile bunların
eşleri ve birinci dereceye kadar kan ve kayın hısımlarına beş yıl,
bu maddenin (b) bendinin (1) ve (4) numaralı alt bentlerinin ihlali
halinde ise on yıl süreyle yeniden belge verilmez. Birlikçe geçici ve
uzun süreli üyelikten çıkarma cezası verilen seyahat acentalarının belgeleri,
fiilleri bu maddenin (b) bendi uyarınca bir cezayı gerektirmiyorsa,
geçici men süresince iptal edilir.
Bu maddede
belirtilen idarî para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak
üzere o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci
maddesi uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında
artırılarak uygulanır.”
MADDE 9- 1618 sayılı
Kanunun 30 uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE
30- Bakanlıktan belge almaksızın bu Kanun uyarınca seyahat acentalarının
yapabileceği faaliyetlerde bulunanlar hakkında, 29 uncu maddede
belirtilen idarî soruşturmadan ayrı olarak, üç aydan altı aya kadar hapis
ve bin güne kadar adlî para cezasına hükmolunur.
Bakanlıktan
belge almaksızın rehberlik faaliyetinde bulunanlar hakkında, bin
güne kadar adlî para cezasına hükmolunur.
Seyahat
acentaları ve anlaşmalı rehberlerin müşterilerine verdikleri
hizmetler sırasında, müşteri ile yapılan sözleşmede açıkça taahhüt
edilen ve verilen hizmetle doğrudan ilgili olanlar hariç olmak üzere
ve müşterinin bilgisi dışında, müşterilerin yaptıkları alışveriş
veya müşterilerin sözleşmede belirtilenler dışında belli bir işletmeye
gönderilmeleri karşılığında herhangi bir menfaat temin etmeleri
halinde, seyahat acentalarının ve rehberlerin belgeleri Bakanlıkça
iptal edilir ve bunlar beş yıl süreyle seyahat acentacılığı veya
rehberlik yapamaz.”
MADDE 10- 1618 sayılı
Kanunun 34 üncü maddesinin (A) bendinin (g) alt bendi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiş, aynı bende aşağıdaki alt bentler ve maddeye aşağıdaki
fıkra eklenmiştir.
“g) Gerekli olduğu takdirde taşınmaza
bağlı mülkiyet ve diğer sınırlı aynî hakların edinilmesine ve satışına
karar vermek. Ancak, taşınmazların satışı için Genel Kurulun üçte
iki çoğunluğunun olumlu oyu gereklidir.”
“ğ) Üyelerini diğer meslek kuruluşları
ile kamu kurum ve kuruluşları nezdinde temsil etmek, dava açmak, dernek,
vakıf ve iktisadi işletmelerini kurmak, Birliğin amacını gerçekleştirmek
için şirket kurulması veya kurulu olanlara ortak olunması konusunda
karar vermek.
h) Birlikçe onaylanacak belgeler
ve verilecek hizmetlerin ücretini tespit için Yönetim Kuruluna
yetki vermek.
ı) Genel Kurul yetkisi dahilindeki
konularda Yönetim Kuruluna yetki vermek.”
“Bu Kanunda hüküm bulunmayan hallerde, Disiplin Kurulu ve disiplin cezaları
ile Genel Kurul toplantıları, seçimler ve yasaklara ilişkin olarak
5362 sayılı Esnaf ve Sanatkârlar Meslek Kuruluşları Kanununun 24
üncü maddesi ile aynı Kanunun üçüncü kısmının birinci bölümünün
esnaf ve sanatkâr odalarına ilişkin hükümleri uygulanır.”
MADDE
11-
1618 sayılı Kanunun 35 inci maddesinin birinci fıkrasına aşağıdaki
bentler ile maddeye aşağıdaki fıkra
eklenmiştir.
“ç) Birlikçe onaylanacak belgeler
ve verilecek hizmetlerin gelirleri,
d) Yayınlardan, sosyal, kültürel
ve eğitim faaliyetlerinden elde edilecek gelirler,
e) Fuar, sergi ve benzeri organizasyonlardan
elde edilecek gelirler,
f) Birliğin menkul ve gayrimenkul
sermaye iratları, iştirak ve şirket kârlarından elde edilecek gelirler,
g) Diğer gelirler.”
“Birliğe kayıt ücreti yirmibin
Yeni Türk Lirası olup, nakden ve bir defada tahsil edilir. Yıllık aidat,
üye kayıt ücretinin yüzde beşidir. Üye kayıt ücreti ve yıllık aidat
her takvim yılı başından geçerli olmak üzere o yıl için 213 sayılı
Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi uyarınca tespit ve
ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanır.
Yıl içinde tahsil edilmeyen yıllık aidatlara genel kurul kararı ile
yönetim kuruluna verilecek yetkilendirme ile gecikme zammı uygulanır.”
MADDE
12- 1618
sayılı Kanuna aşağıdaki geçici
madde eklenmiştir.
“Seyahat acentaları
GEÇİCİ MADDE 3- Gerçek kişilere
ait seyahat acentalarının işletme belgeleri bir defaya mahsus olmak
üzere, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren iki yıl içerisinde
tüzel kişiliğe devredilebilir.
Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte
kurulmuş bulunan seyahat acentaları, bu Kanunun 10 uncu maddesinin
(e) bendinde belirtilen teminatı aynı maddenin son fıkrası uyarınca
hazırlanacak yönetmeliğin yayımından itibaren iki yıl içerisinde
Bakanlığa ibraz etmekle yükümlüdürler. Bu teminat mektuplarının
ibrazı halinde Bakanlıkta mevcut teminat mektupları iade edilir. Bu
yükümlülüğe uymayan seyahat acentalarının belgeleri bu Kanunun
27 nci maddesinin (b) bendinin (4) numaralı alt bendi uyarınca iptal
edilir.”
MADDE
13-
12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 3 üncü
maddesinin (i) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve maddeye
aşağıdaki (k) ve (l) bentleri eklenmiştir.
“i) Deniz turizmi araçları: Gezi,
spor, eğlence ve turizm amaçlı olarak, denize elverişlilik belgesine
sahip gerçek ve tüzel kişilere ait özel ve ticarî yatları, kruvaziyer
gemileri ve dalabilir deniz araçlarını,
1) Yat: Kamarası, tuvaleti, lavabosu,
mutfağı olan, ticarî olarak veya ticarî olmadan gezi ve spor amacıyla
kullanılan, yük, yolcu ve balıkçı gemisi niteliğinde olmayan, taşıdığı
yolcu sayısı onikiyi geçmeyen veya kabotaj seferinde yüz mille sınırlı,
en yakın karadan yirmi milden fazla uzaklaşmamak şartıyla taşıdığı
yolcu sayısı otuzaltıyı geçmeyen ve tonilato belgesinde yat olduğu
belirtilen gemiyi,
2) Kruvaziyer gemi: Gezi, eğlence ve spor amacı ile önceden belirlenmiş
program ve rotada seyreden, deniz turizmi ticaretinde kullanılmaya
uygun, içerisinde lüks kamaralar, yüzme havuzları bulunan, kıtalararası
seyahate elverişli, yüksek yolcu kapasitesine sahip ve denize
elverişli olan gemiyi,
3) Dalabilir deniz aracı: İnsan
taşıyan, fiziksel olarak su altında ve su üstünde seyir esnasında
bir desteğe bağlı olmadan hareket edebilen veya her durumda su üstü
desteği ile su altında çalışan deniz aracını,
4) Günübirlik gezi teknesi: Gezi,
spor, eğlence ve turizm amacı ile limandan aldığı yolcuyu aynı gün aynı
limanda indiren Denize Elverişlilik Belgesine sahip tekneleri,”
“k) Deniz turizmi tesisleri: Münhasıran
deniz turizmi araçlarına güvenli bağlama, karaya çekme, bakım,
onarım ve sosyal hizmetlerden birkaçını veya tamamını sunan turizm
tesislerini,
l) Sınıflandırma: Deniz turizmi
tesisleri dışındaki turizm işletme belgeli tesislerin asgari nitelikler,
kapasite, fizikî özellikler, kullanılan malzeme standardı, işletme
ve hizmet kalitesi ile personelinin nitelikleri ve eğitim düzeyi
gibi ölçütlerinin sektör temsilcisinin de yer aldığı sınıflandırma
komisyonunca değerlendirilerek tür veya sınıfının Bakanlıkça
belirlenmesidir.”
MADDE
14-
2634 sayılı Kanunun 8 inci maddesinin (H) bendinin birinci fıkrasının
ikinci cümlesi “Bölgenin tamamının veya alt bölgenin tek bir ana yatırımcıya
tahsisi için yapılan başvuruların tamamı Bakanlar Kurulu tarafından
değerlendirilerek seçilen yatırımcıya ön izin verilmesine ve ön
izin koşullarına karar verilir. İşlemler, ön izin koşullarına göre
Bakanlıkça yürütülür.” şeklinde değiştirilmiş ve bu bentten sonra
gelmek üzere aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.
“Kültür ve turizm koruma ve gelişim
bölgelerinde yeni işe başlayan ana yatırımcı, alt yatırımcı ve yatırımcıların
bu bölgelerde yapacakları yatırımlara yatırım teşvik kararnamesi
çerçevesinde hangi teşviklerin verileceği ve verilecek teşviklerin
hangi yatırımlara ne şekilde ve ne ölçüde uygulanacağı hususlarında
Bakanlar Kurulu yetkilidir.
Kültür ve turizm koruma ve gelişim
bölgelerinde yatırım yapmak isteyen ana yatırımcı, alt yatırımcı
veya yatırımcılar, 2872 sayılı Çevre Kanununun 10 uncu maddesi
uyarınca yükümlülüklerini yerine getirmekle mükelleftirler. Ancak,
bu yatırımlar yer tetkiki kararından muaftır. ÇED raporunun sunulması
üzerine Çevre ve Orman Bakanlığınca, yatırımın niteliğine bağlı olarak,
ÇED mevzuatında belirtilen kuruluşların temsilcilerinden oluşan
inceleme ve değerlendirme komisyonu kurulur. Raporun Çevre ve Orman
Bakanlığına intikali tarihinden itibaren inceleme, değerlendirme
ve nihai karar verme süreci en geç iki aydır. Bu süreye, ana yatırımcı,
alt yatırımcı veya yatırımcının raporu düzeltmesi için tanınan süre dahil değildir.
Ana yatırımcı, alt yatırımcı veya yatırımcı, düzeltilmek üzere
kendisine geri verilen raporunu onbeş gün içinde düzeltmek zorundadır.
Kültür ve turizm koruma ve gelişim
bölgelerinde; ÇED olumlu kararı veya ÇED gerekli değildir kararı
verilen yatırımlar hakkında, yukarıda sayılan işlemlerin tamamlanmasının
ardından, yatırımın gerçekleşmesi için alınması gereken tüm izin, onay
ve ruhsatlar, ilgili kurumlarca başkaca hiçbir işleme gerek kalmaksızın
on beş gün içinde verilir. İrtifak hakkı dahil diğer bütün işlemler
ise en geç üç ay içerisinde tamamlanır. Yatırımın tamamlanıp tesisin
işletmeye geçebilmesi için alınması gereken izin ve ruhsatlar da
ilgili kurumlarca onbeş gün içinde verilir.”
MADDE
15-
2634 sayılı Kanunun Dördüncü Bölüm başlığı “Deniz Turizmi” olarak,
26 ncı maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Deniz turizmi tesisleri yatırım
ve işletmeciliği:
MADDE 26- Gerçek ve tüzel kişiler,
Denizcilik Müsteşarlığından işletme izni ve Bakanlıktan belge almak
koşulu ile deniz turizmi tesisleri yatırım ve işletmeciliği
yapabilirler.”
MADDE
16-
2634 sayılı Kanunun 27 nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki
şekilde değiştirilmiştir.
“Deniz turizmi araçları yatırım
ve işletmeciliği:
MADDE 27- Gerçek ve tüzel kişiler, Bakanlıktan
belge alarak deniz turizmi araçları yatırım ve işletmeciliği yapabilirler.
Bakanlıktan belgeli deniz turizmi
araçları bu Kanunda belirtilen amaçlar dışında faaliyette bulunamazlar.
Türk Bayrağı çekemeyen deniz turizmi
araçlarına, 6762 sayılı Türk Ticaret
Kanununun 823 üncü maddesine bağlı kalmaksızın, Türk Bayrağı çekilmesine
izin vermeye Bakanlık yetkilidir.
Yabancı bayraklı deniz turizmi
araçlarının Türk karasuları ve limanları arasında turizm amacıyla
kullanılmasına ilişkin esaslar yönetmelikle belirlenir.”
MADDE
17- 2634 sayılı Kanunun 28 inci maddesi başlığı
ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Türk karasuları ve limanları
arasında seyir esasları:
MADDE 28- Özel veya ticarî Türk ve
yabancı bayraklı deniz turizmi araçlarının Türkiye’ye giriş ve çıkış
işlemleri deniz hudut kapılarında yapılır. Deniz turizmi araçları
için yapılan bu işlemler sonradan uğrayacakları Türk limanları ve
kışlama yaptıkları alanlarda da geçerlidir.
Deniz turizmi araçlarına Türk limanlarında
yapılan sıhhî muamele yabancı bir limana uğramadıkları ve Türkiye’de
kaldıkları sürece geçerlidir ve bunlara vize uygulanmaz. Ancak
ölüm ve bulaşıcı hastalık halinin, en yakın liman başkanlığına veya
en yakın mülki idare amirliğine bildirilmesi zorunludur.
Türkiye’ye giriş işlemini tamamlamış
Türk ve yabancı bayraklı deniz turizmi araçları; Türk karasuları
ve limanları arasında serbestçe dolaşabilirler. Yabancı bayraklı
veya yabancıların kullandıkları deniz turizmi araçları, Bakanlar
Kurulunca, Genelkurmay Başkanlığı ve Bakanlığın uygun görüşü alınarak
tespit ve ilan edilen seyir haritalarına işlenmiş yasak bölgeler dışında
kalan kıyı ve koylara gezi amacıyla yanaşabilir ve demirleyebilirler.
Türk ve yabancı bayraklı deniz turizmi
araçlarının Türkiye’ye giriş ve çıkış işlemleri ile Türk limanları
arasında yapacakları seferler ve kışlama işlemleri ilgili idarelerince
düzenlenecek belge üzerinde yapılır. Ancak Türk bayraklı özel deniz turizmi
araçları; Türk limanları arasında yapacakları seferlerde bu belgeyi
kullanmak zorunda değildir.
Kruvaziyer gemilerde casino
varsa Türk karasularında seyir esnasında kapalı tutulmasına
ilişkin gerekli tedbirler ilgili idarelerce alınır.”
MADDE
18- 2634 sayılı Kanunun 29 uncu maddesi başlığı
ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Deniz turizmi araçlarının Türkiye'de
kalış süresi ve kabotaj hakları:
MADDE 29- Yabancı bayraklı deniz turizmi araçları,
gezi, bakım, onarım, kızaklama veya kışlamak amacıy
Türk ve yabancı bayraklı yatlar,
gezi, spor ve eğlence amacıyla kullanılmak üzere Türk ve yabancı uyruklu
kişilere kiraya verilebilir. Bu şekilde kiralanan yatların kiracıları
tarafından ticarî amaçla kullanımı yasaktır.
Türk ve yabancı bayraklı deniz turizmi
araçlarının gezi, spor ve eğlence amacıyla kullanılması yolcu taşımacılığı
sayılmaz.”
MADDE
19-
2634 sayılı Kanunun 33 üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“MADDE 33- Belge sahibine, ilgili
diğer Kanun hükümleri saklı kalmak
kaydıyla aşağıda belirtilen durumlarda ve miktarlarda idarî para
cezası uygulanır:
a) Uyarma cezasına rağmen, otuz
gün içinde gerekli düzeltmenin yapılmaması veya bir yıl içinde yeni
uyarma cezasını gerektiren fiil veya fiillerin tespiti ile bu Kanunda
belirtilen veya Bakanlıkça istenilen bilgi veya belgelerin süresi
içerisinde verilmemesi veya yanıltıcı bilgi veya belge verilmesi
hallerinde üçbin Yeni Türk Lirası idarî para cezası.
b) Bakanlığa bilgi verilmeksizin,
işletmenin bir yıl içinde otuz günden fazla süreyle aralıksız olarak
belgelendirme için zorunlu bir kısmının veya tamamının kapalı tutulması
halinde üçbin Yeni Türk Lirası idarî para cezası.
c) Yazı, reklam, afiş, broşür ve
benzeri araçlar
d) Müşterinin can veya mal güvenliğinin
sağlanmasında işletme sahibi veya sorumlusu veya personelin katkısı,
kusuru veya ihmaliyle işletmede suç işlendiğinin tespiti halinde
beşbin Yeni Türk Lirası idarî para cezası.
e) İzinsiz olarak yatırım veya işletmenin
tümünün veya belgelendirme için zorunlu bir kısmının devredilmesi,
kiraya verilmesi, ortaklık statüsünün, unvanının veya türünün
değiştirilmesi hallerinde üçbin Yeni Türk Lirası idarî para cezası.
f) Onaylı fiyat tarifelerinin
üzerinde fiyat uygulanması halinde fazladan alınan ücretin yirmi
katı idarî para cezası.
(f) bendi hariç bu maddede belirtilen
idarî para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere o
yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi
uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılarak
uygulanır.”
MADDE
20- 2634 sayılı Kanunun 34 üncü maddesi
başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Belge iptali:
MADDE 34- Turizm yatırımı veya turizm
işletmesi belgesi;
a) Bir yıl içerisinde üçüncü kez
idarî para cezasını gerektiren bir fiilin tespiti,
b) Yatırım belgesi süresi sona
ermesine rağmen yatırımın tamamlanmaması veya turizm işletmesi
belgesi alınamaması,
c) Tesisin belgelendirilebilecek
işletme türleri dışında faaliyet göstermesi veya turizm işletmesi
faaliyetine son verilmesi,
ç) Tesisin belgeli olarak faaliyet
göstermesinin ülke turizmi açısından sakınca yaratması,
d) Tesisin belgelendirilmesi
için gerekli olan ilgili kurumdan alınan işletme iznine esas belgenin
geçerliliğini yitirmiş olması,
e) Tesisin yatırım veya işletme
döneminde belgelendirilmesine esas niteliklerini önemli ölçüde
kaybetmiş olması,
hallerinde Bakanlıkça iptal edilir.”
MADDE
21- 2634
sayılı Kanunun 37 nci maddesinin (A) bendinin (4) numaralı alt bendi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(4) Deniz turizmi tesisleri ve
deniz turizmi araçları yatırım ve işletmeciliği ile bu Kanunun 28
ve 29 uncu maddelerinin uygulanmasına ilişkin Denizcilik Müsteşarlığının
görüşü alınarak tespit edilecek hususlar.”
MADDE
22-
21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma
Kanununun 12 nci maddesinin sekizinci fıkrasından sonra gelmek üzere
aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.
“Yukarıdaki hükümlere göre, taşınmaz
kültür varlıklarının korunmasına katkı payı olarak tahsil olunan
miktarlar tahsil edildiği ayı takip eden ayın onuncu günü akşamına
kadar il özel idarelerine bir bildirim ile beyan edilerek aynı süre
içinde ödenir. Tahsil ettikleri katkı payını yukarıda belirtilen
süre içinde il özel idarelerine yatırmayan belediyelerden, bu katkı
payları 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun
hükümlerine göre gecikme zammı tatbik edilerek tahsil edilir.
Belediye başkanları, belediyelerin
tahsil ettikleri paylardan il özel idarelerine ödemeleri gereken
taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına katkı paylarının, zamanında
ve tam olarak ödenmesini sağlamakla yükümlüdür. Ödenmeyen paylar,
ilgili il özel idaresinin talebi üzerine ilgili belediyenin İller
Bankasından aldığı genel bütçe vergi gelirleri payından kesilerek
talep eden özel idareye gönderilir.”
MADDE
23- 16/4/2003 tarihli ve 4848 sayılı Kültür
ve Turizm Bakanlığı Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanunun 2 nci
maddesinin (b) bendine “yapmak” ibaresinden sonra gelmek üzere “; yerel
yönetimler, kamu kurum ve kuruluşları tarafından kurulan veya kamu
personelini desteklemek için kurulan dernekler ve aynı amaçlar
MADDE
24-
4848 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 7- Ekli listede
yer alan kadrolar ihdas edilerek 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin
eki (I) sayılı cetvelin Kültür ve Turizm Bakanlığına ait bölümüne
eklenmiştir.
4848 sayılı Kültür ve Turizm Bakanlığı
Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca
kadrosu iptal edilenlerden anılan Kanun uyarınca Bakanlık Müşavirliği
kadrolarına bu Kanunun yayımı tarihinden önce atanmış olanlar, bu
madde ile ihdas edilmiş kadrolara herhangi bir işleme gerek kalmaksızın
atanmış sayılır. Bunlar dışında söz konusu kadrolara atama yapılamaz.
Bu kadroların herhangi bir sebeple boşalması halinde kadrolar hiçbir
işleme gerek kalmaksızın iptal edilmiş sayılır.”
MADDE
25-
14/7/2004 tarihli ve 5224 sayılı Sinema Filmlerinin Değerlendirilmesi
ve Sınıflandırılması ile Desteklenmesi Hakkında Kanunun 8 inci
maddesinin altıncı fıkrasının birinci cümlesinden sonra gelmek
üzere “Yapımın gösterime girdiği yılı takip eden takvim yılı sonu
itibarıyla, yapımdan elde edilen toplam hasılattan, bu yapım için
yapılan giderler düşüldükten sonra kalan net tutardan, toplam proje
giderlerine yapılan destek oranında ve bu desteği geçmeyecek miktarda
geri ödeme yapılır. Yapımın gösterime girmemesi veya tarihinin tespit
edilememesi halinde, en geç desteğin yapıldığı yılı takip eden takvim
yılı sonu itibarıyla gösterime girmiş sayılır.” cümleleri eklenmiş,
aynı fıkranın üçüncü cümlesinde yer alan “yönetmeni üç yıl süreyle,
yapımcısı ise bir daha,” ibaresi “yapımcısı üç yıl süreyle” olarak
değiştirilmiş ve sekizinci fıkrasının birinci cümlesinde yer
alan “yapım ve yapım sonrası destekler için toplam giderlerinin %
30’unu, proje destekleri için” ibaresi madde metninden çıkartılmıştır.
MADDE
26-
5224 sayılı Kanunun 11 inci maddesine
aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
"Kültür ve Turizm Bakanlığı,
film yapım destekleri için yılı ödeneğinin % 50’sini geçmemek ve Maliye
Bakanlığının uygun görüşünü almak kaydıyla gelecek yıllara sari
taahhüt ve sözleşmeler yapmaya yetkilidir."
MADDE
27-
26/5/2005 tarihli ve 5355 sayılı Mahallî İdare Birlikleri Kanununa
aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“Turizm altyapı hizmet birlikleri
EK MADDE 1- Kültür ve turizmi koruma
ve gelişim bölgeleri ile turizm merkezlerinde, alanın bütüncül bir
anlayışla korunması, geliştirilmesi, tanıtımı, kültür ve turizme
ilişkin sosyal ve teknik altyapının gerçekleştirilmesi ve işletilmesini
sağlamak amacıyla alandaki bütün mahalli idarelerin katılımı ile
bir mahalli idare birliği kurulur. Bu amaçla kurulan mahalli idare
birliklerinin meclis üyelerinin üçte biri, alandaki Kültür ve Turizm
Bakanlığından turizm belgeli konaklama tesislerinin ve deniz turizmi
tesislerinin temsilcilerinin kendi aralarından, birlik tüzüğünde belirlenen
sayıda ve gizli oyla belediye meclis üyeliğine seçilme şartlarını
taşımak kaydıyla seçecekleri üyelerden oluşur. Seçim, birlik merkezinin
bulunduğu yer il özel idaresi encümenlerinin gözetiminde yapılır.
Birliğin görev ve yetki alanında
bulunan konaklama tesisleri, üye mahalli idarelerin ödediği aidatın
üçte birinden az olmamak üzere konaklama tesislerinin yatak sayıları,
deniz turizmi tesislerinin ise bağlama kapasiteleri dikkate alınarak
birlik meclisince belirlenecek miktarda üyelik aidatı öder. Üye olmayan
diğer turizm tesisleri ve hizmetten yararlananlar, birlik meclisince
belirlenecek miktarda katılım payı veya ücreti öder.”
MADDE
28-
5355 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“Turizm altyapı hizmet birliklerinin
kuruluşu
GEÇİCİ MADDE 3- Bu Kanunun ek 1 inci maddesinde belirtilen
turizm altyapı hizmet birliklerinin kurulma işlemleri bölge veya
merkezde yetkili valiler tarafından bu Kanunun yürürlüğe girmesinden
itibaren bir yıl içinde tamamlanır. Bölge veya merkezin birden fazla
il sınırını kapsaması halinde, bu konuda İçişleri Bakanlığınca
görevlendirilecek valilik, kuruluş işlemlerini yürütür.
Bu Kanunun yayımı tarihinden önce
kurulmuş turizm altyapı hizmet birlikleri, tüzüklerini en geç bir
yıl içerisinde Kanuna uygun hale getirirler.”
Yürürlükten
kaldırılan ve değiştirilen hükümler
MADDE
29-
14/9/1972 tarihli ve 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları
Birliği Kanununun 2, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 18, 22, 23, 25, 28 ve 31 inci
maddeleri ile 3 üncü maddesinin üçüncü fıkrası, 6 ncı maddesinin
son fıkrası ve 29 uncu maddesinin son cümlesi yürürlükten kaldırılmıştır.
1618 sayılı Kanunun 3, 20 ve 34 üncü
maddelerinde yer alan “Turizm ve Tanıtma Bakanlığınca” ibareleri
“Bakanlıkça”; 6, 17 ve 19 uncu maddelerinde yer alan “Turizm ve Tanıtma
Bakanlığına” ibareleri “Bakanlığa”; 24 üncü maddesinde yer alan
“Turizm ve Tanıtma Bakanlığı” ibaresi “Bakanlık”; 26 ncı maddesinde
yer alan “Turizm ve Tanıtma Bakanlığında” ibaresi “Bakanlıkta” ve 32
nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “Ankara” ibaresi “İstanbul” olarak
değiştirilmiştir.
Yürürlük
MADDE
30 - Bu Kanunun;
a) 7 nci maddesi yayımı tarihinden
üç ay sonra,
b) Diğer
maddeleri yayımı tarihinde,
yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 31- Bu Kanun
hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
LİSTE
KURUMU : KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI
TEŞKİLÂTI: MERKEZ
İHDAS
EDİLEN KADROLARIN
|
|
|
|
SERBEST |
TUTULAN |
|
|
|
|
KADRO |
KADRO |
KADRO |
|
SINIFI |
|
UNVANI |
DERECESİ |
ADEDİ |
ADEDİ |
TOPLAM |
GİH |
|
Bakanlık
Müşaviri |
1 |
20 |
- |
20 |
|
|
TOPLAM |
|
20 |
|
20 |